Back Up Next
Ανοιχτές καρδιές

Ανοιχτές καρδιές

Open Hearts/Eisker dig for evigt. Δανία, 2003. Σκηνοθεσία: Σουζάν Μπίερ. Σενάριο: Αντερς Τόμας Γιένσεν. Ηθοποιοί: Σόνια Ρίχτερ, Νικολάι Λίε Κάας, Μαντς Μίκελσεν, Πάπρικα Στιν. 114 λεπτά.

Ένα τραγικό δυστύχημα και μια ερωτική σχέση σε μια ανθρώπινη ιστορία, σε μια ανθρώπινη, συχνά σπαραχτική ταινία, γυρισμένη σύμφωνα με το περιβόητο «Δόγμα».

Παρ' όλο που ο Λας φον Τρίερ έχει εδώ κι αρκετό καιρό εγκαταλείψει το «Δόγμα 95» και τις θεωρίες του, άλλοι συμπατριώτες του και μη σκηνοθέτες εξακολουθούν να γυρίζουν ταινίες με βάση τις απόψεις εκείνες που απορρίπτουν οτιδήποτε τεχνητό (μακιγιάζ, φωτισμό, κλπ.) στη δημιουργία μιας ταινίας. Στο πνεύμα αυτό και χρησιμοποιώντας την ψηφιακή κάμερα, γύρισε η Σουζάν Μπίερ την ταινία της «Ανοιχτές καρδιές». Η ιστορία, που μοιάζει κάπως με σαπουνόπερα, αναφέρεται στον ερωτικό δεσμό που αρχίζει η νεαρή Σέσιλι με το γιατρό Νιλς που αναλαμβάνει τη θεραπεία του αγαπημένου της Γιοακίμ, όταν ο τελευταίος τραυματίζεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (υπεύθυνη είναι η γυναίκα του γιατρού, Μαρί) και παραμένει παράλυτος.

Παρά το μελοδραματισμό του σεναρίου, η σχεδόν ντοκιμαντεριστική αντιμετώπιση του γυρίσματος (επακόλουθο του Δόγματος) δίνει στην ταινία μια συγκλονιστική αμεσότητα, που τονίζεται ακόμη περισσότερο με τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα διάφορα πρόσωπα (η πίκρα του παράλυτου Γιοακίμ, η σχέση με τη Σέσιλι που αλλάζει μετά το δυστύχημα, το ξέσπασμά του σε μια νοσοκόμα, ο Νιλς που παρασύρεται από τη Σέσιλι σ' ένα όλο πάθος δεσμό, αλλά και η σχέση του με τη γυναίκα του). Υπάρχουν σκηνές, ιδιαίτερα προς το τέλος της ταινίας, που πλήττουν τη δύναμη της ταινίας, οι εξαιρετικές όμως ερμηνείες και το καλογραμμένο σενάριο συντείνουν στη δημιουργία μιας πολύ ενδιαφέρουσας ταινίας.

Έρωτας «αιχμάλωτος» της μοίρας

Οι υποσχέσεις που δεν καταφέρνουμε να κρατήσουμε στη ζωή. Ο αληθινός έρωτας που όλοι ψάχνουμε και αυτός μπορεί να είναι... δίπλα μας χωρίς να τού δίνουμε σημασία. Τα παιχνίδια της μοίρας που αποφασίζουν για τις «καλές» ή τις «κακές» - τις περισσότερες φορές... - αποφάσεις μας. Αυτά ταλανίζουν την ψυχή της ταινίας «Ανοιχτές καρδιές» («Open Hearts») της Δανής σκηνοθέτιδος Σούζαν Μπίερ... Γι' αυτό κι έχουμε μία εκ βαθέων σκιαγράφηση τεσσάρων «τακτοποιημένων» ηρώων που η μοίρα χτυπάει τη ζωή τους και φέρνει τα πάνω κάτω.

Όλα ξεκινούν με ένα νεαρό ζευγάρι που ετοιμάζεται να παντρευτεί, όταν ένα μοιραίο δυστύχημα ανατρέπει τα σχέδιά τους. Ένα απρόβλεπτο γεγονός που θα οδηγήσει τη ζωή τους σε ένα ιδιόμορφο ερωτικό τρίγωνο... Και η Σούζαν Μπίερ κάνει ένα φιλμ «πέρα από φύλα». Ανθρώπινο και τρυφερό. Ένα διεισδυτικό μελοδραματικό φιλμ της σχολής του «Δόγματος».

«Ας τα βλέπουμε εμείς αυτά, οι τάχα φλογεροί Μεσογειακοί! Ένα καυτό φιλμ από την παγωμένη Δανία. Μια ταινία για θεατές που "τρώγονται" μέσα τους» κάνει ενθουσιασμένη η Αντιγόνη και συμφωνούμε μαζί της.

Open Hearts
(Ανοιχτές Καρδιές)

Η Σέσιλι και ο Γιοακίμ, ένα νεαρό ζευγάρι που ετοιμάζεται να παντρευτεί, πιστεύει πως τίποτε δεν μπορεί να καταστρέψει την ευτυχία του. Όμως ένα τροχαίο ατύχημα αφήνει τον Γιοακίμ τετραπληγικό στο νοσοκομείο, ανατρέποντας τα πάντα. Τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα όταν η Σέσιλι συνειδητοποιεί ότι έχει αρχίσει να ερωτεύεται τον Νιλς, τον σύζυγο της γυναίκας που είναι υπεύθυνη για το ατύχημα…

Η Σουζάν Μπίερ σκηνοθετεί με στιλ μια ταινία που μιλά κατά κύριο λόγο για τα ανθρώπινα συναισθήματα. Οι ζωές δυο ζευγαριών αναστατώνονται από ένα απρόσμενο παιχνίδι της μοίρας το οποίο παρακολουθούμε με ενδιαφέρον χάρη στις εξαιρετικές, γεμάτες αλήθεια, ερμηνείες των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Το καλογραμμένο και ρεαλιστικό σενάριο συγκαταλέγεται με τη σειρά του στα υπέρ της ταινίας, όπως ακριβώς συμβαίνει και με το καίριο μοντάζ, το χρωματικό παιχνίδι της φωτογραφίας που είναι έντονο από την εναρκτήρια κιόλας σεκάνς καθώς και το όμορφο soundtrack.

Μπορεί η ταινία να μην έχει αυτό το κάτι που θα την κάνει πραγματικά ξεχωριστή όμως είναι ανθρώπινη, ενώ διαθέτει ισορροπία δράματος και χιούμορ. Επίσης, παρόλο που είναι γυρισμένη με διάθεση ανεξάρτητης παραγωγής, δεν πέφτει στην παγίδα του "κουλτουριάρικου" φιλμ αφού η ιστορία της διαθέτει ξεκάθαρα αρχή, μέση κι ένα φινάλε που της ταιριάζει απόλυτα. Μέσα σε λίγα κινηματογραφικά λεπτά και οι τέσσερις κεντρικοί χαρακτήρες παίρνουν μαθήματα ζωής, βαθαίνουν κι αλλάζουν, αναγκασμένοι να προσαρμοστούν σε νέα δεδομένα. Όλη αυτή η εμπειρία τους βοηθά να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτογνωσία και να γίνουν πιο δυνατοί. Άλλωστε το πιο σημαντικό κι ωραίο στο ταξίδι της ζωής είναι να μην ξέρεις ποτέ τι πρόκειται να ακολουθήσει…

Back Home Up Next