Mio fratello e figlio unico. Ιταλία, 2007. Σκηνοθεσία: Ντανιέλε Λουκέτι. Σενάριο: Ντανιέλε Λουκέτι, Σάντρο Πετράλια, Στέφανο Ρούλι. Ηθοποιοί: Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Ελιο Τζερμάνο, Αντζελα Φινοκιάρο, Λούκα Ζινγκαρέτι, Αννα Μποναγιούτο. 100 λεπτά.

Δύο αδέρφια, πολιτικά εκ διαμέτρου αντίθετα, προσπαθούν να βρουν τρόπο συνεννόησης, με φόντο την Ιταλία των δεκαετιών '60 και '70, σε μια καλογυρισμένη, με ωραία ατμόσφαιρα, ταινία.

Στην ταραχώδη πολιτικά Ιταλία των δεκαετιών '60 και '70 στρέφεται ο πρώην βοηθός του Νάνι Μορέτι, 47χρονος σκηνοθέτης Ντανιέλε Λουκέτι («Domani accadra», «Portaborse»). Πρωταγωνιστές, δύο εργατικής οικογένειας αδέρφια, ο έφηβος Ατσιο και ο μεγαλύτερος, κομμουνιστής αδερφός του, Μανρίκο (ένας πολύ καλός Ρικάρντο Σκαμάρτσιο), που βρίσκονται σε μια συνεχή διαμάχη όταν ο Ατσιο εγκαταλείπει τις σπουδές του κι επιστρέφει στο σπίτι των γονιών του. Διαμάχη που γίνεται πιο έντονη όταν ένας μεγάλος πια Ατσιο (Ελιο Τζερμάνο), περισσότερο αντιδρώντας στην αριστερή πορεία της οικογένειάς του, γίνεται μέλος του Φασιστικού κόμματος και μαζί με τα άλλα μέλη αρχίζει μια δράση χουλιγκανισμού.

Στη θέση μιας πολιτικά άμεσης ταινίας, ο Λουκέτι προτίμησε να φτιάξει μια ταινία που εστιάζει το ενδιαφέρον της στα πρόσωπα και τις αντιδράσεις τους: πρόσωπα αληθινά, καθημερινά, με τις αδυναμίες και τις αρετές τους, με τις εξάρσεις και τα προβλήματά τους: φτάνει να παρακολουθήσει κανείς τους διάφορους καβγάδες των δύο αδερφών, ή τη σύγκρουσή τους όταν ο Ατσιο «κλέβει» τη φιλενάδα του Μανρίκο, με τον τελευταίο να υποχωρεί χάρη στην αγάπη του για τον αδερφό του και, βέβαια, την αντίδραση του Ατσιο όταν οι φασίστες φίλοι του ετοιμάζονται να χτυπήσουν τον αδερφό του. Αποτέλεσμα, μια όμορφη ταινία, με ένα στρωτό, σφιχτοδεμένο σενάριο γραμμένο από το δίδυμο Σάντρο Πετράλια και Στέφανο Ρούλι (σεναριογράφων της εκπληκτικής αν και άπαικτης στην Ελλάδα «La meglio gioventu») και πολύ καλές ερμηνείες.

«Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι».

Για δες, η Ιταλία μπορεί και τα καταφέρνει Το ιταλικό σινεμά- σαν οργανωμένη ομάδα και πρώην αυτοκρατορία- φινίτο. Όμως μερικοί Ιταλοί σκηνοθέτες ζουν και βασιλεύουν και τον κόσμο κυριεύουν. Απόδειξη ο Ντανιέλε Λουκέτι, σκηνοθέτης μιας ανέλπιστης ιστορίας, φουνταριστής από το πουθενά με τον τίτλο «Ο αδελφός μου είναι μοναχοπαίδι» (Μio fratello e figlio unico). Σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος μερικών σπουδαίων ονομάτων, ανάμεσά τους και ο Νάνι Μορέτι.
Τρία πράγματα ο Λουκέτι. Ξένα για το ιταλικό σινεμά. Το πρώτο αθωώνει τον φασίστα. Το δεύτερο υποβιβάζει τον αριστερό. Και το τρίτο αρπάζει παραμάσχαλα τη μηχανή και βγαίνει στον κόσμο, πετώντας στα άχρηστα την ακαμψία, τη μούχλα και τον ακαδημαϊσμό. Κατάλαβα. Τα δύο πρώτα σάς εξοργίζουν, το τρίτο σάς αρέσει. Λάθος. Μεγάλο. Η ζωντάνια της σκηνοθεσίας είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτής της σεναριακής, αιρετικής διαδικασίας. Μη βιάζεστε. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Η αχλάδα είναι μια απλή ιστορία και η ουρά είναι ο Φρόυντ. Δηλαδή, εργατική οικογένεια κομμουνιστικών αρχών με δυο παιδιά και με διπλή συμπεριφορά. Έτσι ο μικρός αδελφός εκτονώνει την οργή του από τη μειονεκτική ανατροφή του, πηγαίνοντας κόντρα στην οικογενειακή, αριστερή παράδοσή του. Έτσι είστε; Τώρα θα δείτε. Το αποτέλεσμα γνωστό. Ακροδεξιός ο μικρός, αριστερός κομμουνιστικών προδιαγραφών ο μεγάλος αδελφός. Η σύγκρουση προ των πυλών. Και συμβαίνει κάτι το ασύλληπτο και μοναδικό. Η παρανομία- δηλαδή το προνόμιο των κομμουνιστών- είναι τώρα άσυλο και επιχείρημα των ακροδεξιών! Να τα πάρω με τη σειρά; Τόσο απλά. Οι συνθήκες είναι που μεταβάλλουν και διαμορφώνουν την πολιτική συνείδηση καθενός εξ ημών και υμών. Γνωστό. Η ιταλική Αριστερά- λέει ακόμα ο Λουκέτι- στο σύστημα ενσωματωμένη. Επομένως, του Τσίπρα αυτή η αλήθεια να μη διαφεύγει. Ακόμα χειρότερα. Εντός της Αριστεράς τρέφεται, αναπτύσσεται και διαμορφώνεται το αντίθετό της, δηλαδή η Δεξιά. Ανατριχιαστικό αλλά πέρα για πέρα αληθινό. Το είδαμε να προκύπτει από το γκρέμισμα το σοβιετικό. Από τη μια μέρα στην άλλη, ο κομμουνιστής Γέλτσιν βρέθηκε υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς. Το βλέπουμε στα κάτεργα εργασίας των «συντρόφων» της Κίνας. Πάμε στην ουρά, δηλαδή τον Φρόυντ που τα εξηγεί όλα αυτά. Από την οικογένεια, από την αγκαλιά της μάνας αρχίζει και διαμορφώνεται κάθε κύτταρο της οικογένειας χωριστά. Είσαι αριστερός; Απόδειξη!
Ο τραχανάς που απλώνει σε όλο το μήκος και το βάθος της ιστορίας ο Λουκέτι, είναι γραμμένος στο σενάριο μέχρι άνω τελείας. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ταυτόχρονα οι ερμηνείες του Έλιο Τζερμάνο και του Ρικάρντο Σκαρμάτζιο (των δύο αδελφών) υποστηρίζουν τους ρόλους τους φανατικά. Κοντά σε αυτά, η επιδέξια μηχανή του Κλαούντιο Κολεπίκολο μαζί με το μοντάζ δημιουργούν τις πιο εύκρατες συνθήκες να ανθήσει, έστω μία φορά φέτος, το ιταλικό σινεμά!