Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης

Ελλάδα, 2014, Εγχρωμο Παραγωγή: Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Πάνος Παπαχατζής, Michael Weber Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης Σενάριο: Γιάννης Οικονομίδης, Θάνος Ξηρός, Βαγγέλης Μουρίκης, Χρήστος Β. Κωνσταντακόπουλος, Χάρης Λαγκούσης Φωτογραφία: Δημήτρης Κατσαΐτης Μοντάζ: Γιάννης Χαλκιαδάκης Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος Πρωταγωνιστούν: Βαγγέλης Μουρίκης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Τσορτέκης, Γιώργος Γιαννόπουλος, Γιάννης Αναστασάκης, Πωλίνα Δελλατόλα, Μαρία Καλλιμάνη, Ομηρος Πουλάκης, Αλέκος Πάγκαλος, η Σόνια Θεοδωρίδου. Πόπη Τσαπανίδου Διάρκεια: 137 λεπτά

Στα 19 του, ο Στράτος διέπραξε ένα έγκλημα πάθους. Πέρασε τη μισή του ζωή στη φυλακή, κάτω από την προστασία ενός αρχινονού του υποκόσμου, του Λεωνίδα. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες, ο Λεωνίδας του έσωσε τη ζωή. Ο Στράτος αυτό δεν το ξέχασε ποτέ. Ελεύθερος πια, ο Στρατός δουλεύει τη νύχτα σε ένα αρτοποιείο, ενώ τη μέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Όλα του τα χρήματα τα δίνει στον Γιώργο, τον αδελφό του Λεωνίδα, που οργανώνει ένα παράτολμο σχέδιο απόδρασης για να βγάλουν τον Λεωνίδα από την φυλακή. Το μόνο πράγμα που απασχολεί τον Στράτο είναι να εξοφλήσει το χρέος του στον Λεωνίδα. Η μέρα της απόδρασης, η πιο σημαντική μέρα της ζωής του, πλησιάζει...

Πολυπρόσωπο, λαβυρινθώδες, γεμάτο χαρακτήρες και αντικρουόμενες δυναμικές, το «Μικρό Ψάρι» ξεκινά σαν ένα αποκαλυπτικό μωσαϊκό ενός παράλληλου κόσμου που μοιάζει να κινείται δίπλα ή κάτω από «τον δικό μας». Εναν κόσμο που ο Γιάννης Οικονομίδης έχει επισκεφθεί ξανά στο σινεμά του, αλλά που εδώ δοκιμάζει να τον χαρτογραφήσει με λεπτομέρεια και διεισδυτική ματιά, μέσα από τον ήρωά του τον Στράτο, έναν άντρα που έχει αφήσει πίσω την φυλακή, αλλά όχι και το έγκλημα.

Πενηντάρης, θλιμμένος, σιωπηλός, ο Στρατός δουλεύει σε μια βιοτεχνία με ψωμιά, τυρόπιτες, φύλα ζύμης, αλλά στην πραγματικότητα βγάζει χρήματα σκοτώνοντας ανθρώπους για λογαριασμό του Μπογιατζή, ενός τύπου που μοιάζει να έχει πάντα κάποιον να «σβήσει». Τα περισσότερα από τα κέρδη της δεύτερης δουλειάς του, πάνε στον Γιώργο, τον αδελφό του Λεωνίδα, του φυλακισμένου αφεντικού του υποκόσμου, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν ένα φιλόδοξο σχέδιο απόδρασης.

Περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που θέλουν κάτι από αυτόν, για παράδειγμα να δουλέψει για λογαριασμό τους, όπως ο Πετροπουλος, ιδιοκτήτης μπαρ με κορίτσια και σκοτεινή φιγούρα της πιάτσας, ο Στράτος βρίσκει μια μοναδική υποψία φιλίας στον γείτονά του Μάκη, έναν άβουλο, τσαλακωμένο άντρα και την αδελφή του Βίκυ που πουλάει το κορμί της για να ξεχρεώσει τα χρέη της στον Πετρόπουλο.

Εχοντας πίσω του ένα έγκλημα πάθους πριν από χρόνια που του απέδωσε τα εύσημα ενός ανθρώπου που οφείλεις να σέβεσαι, ο Στράτος δεν μπορεί να ξεκολλήσει από την τροχιά στην οποία έχει μπει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να προσπαθήσει. Σε έναν κόσμο όπου όλα μοιάζουν για πούλημα και όπου όλα είναι φτηνά, εκεί όπου όλοι προσποιούνται ότι ζουν με έναν κώδικα τιμής, θα είναι ο Στράτος, ένας δολοφόνος κατ επάγγελμα αυτός που θα δοκιμάσει να υψώσει το ηθικό του ανάστημα. Ακόμη κι αν μια τέτοια πράξη μοιάζει μάταιη όταν όλα σε τραβάνε με βία κάτω.

Ο Βαγγέλης Μουρίκης απλά θριαμβεύει στον ρόλο του Στράτου. Ειναι μαζί τόσο σκληρός κι όσο εύθραυστος χρειάζεται, τόσο απειλητικός όσο κι ευάλωτος, τόσο θύμα όσο και θύτης. Παίζοντας με το βλέμμα και το σώμα του, με τις σιωπές και τις ανάσες, χτίζει έναν χαρακτήρα που διεκδικεί μια θέση ανάμεσα σε ήρωες που έχουν μείνει κλασσικοί στο ελληνικό σινεμά.

Ο Γιάννης Οικονομίδης τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα σε αυτή την καταβύθιση στα πιο σκοτεινά νερά της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και στην προσπάθεια του να βγάλει το κεφάλι του από εκεί και να πάρει ανάσα, με μια κάμερα που χτίζει εντυπωσιακά έναν κόσμο από απρόσωπα προάστια, μια αυθαίρετα δομημένη επαρχία, ερημωμένες αλάνες και στραπατσαρισμένες γειτονιές.

Και τον περιστοιχίζει με μια σειρά από χαρακτήρες που είτε εμφανίζονται λίγο είτε πολύ στην οθόνη αφήνουν το σημάδι τους. Μόνο που στην πορεία αυτή του Στράτου, που θυμίζει κάτι από μια ζεν υπαρξιακή κατάβαση

Το Μικρό Ψάρι: Απολαυστικός Β. Μουρίκης στην καλύτερη ταινία του Γ. Οικονομίδη

«Η ιδέα ήταν να κάνουμε ένα φιλμ νουάρ, μία γκανγκστερική, αστυνομική περιπέτεια, που να έχει ως κεντρικό άξονα τον Στράτο, δηλαδή τον Βαγγέλη Μουρίκη. Ο ήρωας μας, πέρα από το βεβαρημένο του παρελθόν, είναι παράλληλα κι ένας κόντρα κίλερ, ένα συνδυασμός ιδιαίτερος και καινούργιος για τα ελληνικά δεδομένα, σε μια ιστορία που ξετυλίγεται ποικιλότροπα», λέει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Οικονομιδής στη συνέντευξη που μας παραχώρησε και συνεχίζει:

«Ο Στράτος, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος παλεύει για την προσωπική του λύτρωση και αξιοπρέπεια. Παράλληλα είναι ενδιαφέρον το γεγονός, ότι παρακολουθούμε έναν χαρακτήρα ο οποίος ξεκινάει από το "μαύρο", ξεκινάει από το κακό. Είναι δηλαδή χαμένος. Ένας χαρακτήρας από αυτούς που δε θα ήθελες να είναι φίλος σου... Αλλά στο τέλος κερδίζει τον θεατή και τη συμπάθεια του. Κι αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Ότι ακόμα και μέσα στον βόρβορο μπορεί να ανθίσει ένα λουλούδι.»

Ήρωας της ταινίας «Το Μικρό Ψάρι» είναι ο Στράτος, ο οποίος όταν ήταν δεκαεννιά χρονών, διέπραξε ένα έγκλημα πάθους και πέρασε τη μισή του ζωή στη φυλακή, κάτω από την προστασία ενός αρχινονού του υποκόσμου, του Λεωνίδα. Μια μέρα, κατά τη διάρκεια μιας συμπλοκής ανάμεσα σε αντίπαλες συμμορίες, ο Λεωνίδας του έσωσε τη ζωή. Ο Στράτος αυτό δεν το ξέχασε ποτέ.

Ελεύθερος πια, ο Στρατός δουλεύει τη νύχτα σε ένα αρτοποιείο, ενώ τη μέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Όλα του τα χρήματα τα δίνει στον Γιώργο, τον αδελφό του Λεωνίδα, που οργανώνει ένα παράτολμο σχέδιο απόδρασης για να βγάλουν τον Λεωνίδα από τη φυλακή. Το μόνο πράγμα που απασχολεί τον Στράτο είναι να εξοφλήσει το χρέος του στον Λεωνίδα. Η μέρα της απόδρασης, η πιο σημαντική μέρα της ζωής του Στράτου, πλησιάζει...

Μένοντας πιστός στις κινηματογραφικές του αρχές ο Γιάννης Οικονομίδης, μας παρουσιάζει στην τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του «Το Μικρό Ψάρι», μία ολοκληρωμένη καλλιτεχνική δημιουργία. Ένα φιλμ απαιτήσεων, που ζητά από τον θεατή να κοιτάξει βαθιά μέσα του και να αναλογιστεί την πτώση του δυτικού πολιτισμού και την απόλυτη κυριαρχία του χρήματος, στην καθημερινότητα μας...

«Για την κρίση μιλάγαμε από το "Σπιρτόκουτο" (2002). Για μένα υπήρχε από τότε η κρίση. Μία κρίση όχι μόνο οικονομική, αλλά γενικότερη του δυτικού πολιτισμού και της πτώσης των αξιών. Αλλά αυτό που λες, για το χρήμα, είναι όντως το πιο βασικό. Δηλαδή το ζήτημα "χρήμα" και πως αυτό καθορίζει τις ανθρώπινες σχέσεις, τις δομές της εξουσίας, το πως παράγει πάθη και μίση, η αλλοίωση του ανθρώπου... όλα αυτά είναι κυρίαρχα. Θα έλεγα ειλικρινά ότι ο κυρίαρχος χαρακτήρας της ιστορίας στην ταινία, είναι το χρήμα. Όλα γίνονται για το χρήμα. Στην αρχή ο Στράτος δεν είναι κοινωνικός ήρωας, στην πορεία γίνεται. Αρχικά είναι συστημικός, αλλά όταν πιάσει πάτο, αρχίζει και αλλάζει, γίνεται πιο κοινωνικός και εξανθρωπίζεται.»

Η ταινία «Το Μικρό Ψάρι» διαθέτει ένα αξιόλογο και πολυσυλλεκτικό καστ. Στο φιλμ πρωταγωνιστούν πολλοί νέοι αλλά και βετεράνοι ηθοποιοί (Βίκυ Παπαδοπούλου, Πέτρος Ζερβός, Γιάννης Τσορτέκης, Γιώργος Γιαννόπουλος), αλλά και άνθρωποι που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στον κινηματογράφο όπως η δημοσιογράφος Πόπη Τσαπανίδου. Όμως το φιλμ αναπνέει μέσα από τον Στράτο, δηλαδή τον Βαγγέλη Μουρίκη, όπου εδώ μας χαρίζει απλόχερα άλλη μία σπουδαία ερμηνεία, αποδεικνύοντας μας γιατί δικαίως θεωρείται ως ένας εκ των κορυφαίων ηθοποιών της γενιάς του...

«Δεν υπάρχει σκηνή μέσα στην ταινία που να μην είναι ο Μουρίκης και όταν δεν είναι ο ίδιος, βλέπουμε το αυτοκίνητο του... Είναι ουσιαστικά μία ταινία που ήθελα να κάνω για τον Βαγγέλη, διότι του αξίζει, είναι μεγάλος ηθοποιός. [...] Με την Πόπη ήταν λίγο εμμονή κι ένα απωθημένο να την δω να παίζει στον κινηματογράφο. Έτσι λοιπόν της το προτείναμε και δέχτηκε. Η Πόπη δούλεψε και μπήκε μέσα στο κλίμα ολοκληρωτικά. Και βέβαια η Σόνια Θεοδωρίδου, η σοπράνο, που υποδύεται τη γυναίκα του Γιαννόπουλου, είναι και αυτή φοβερή, κλέβοντας την παράσταση.»

Παράλληλα «Το Μικρό Ψάρι» μπορεί να είναι, όπως προαναφέραμε, η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, αλλά είναι η πρώτη στην οποία ο σκηνοθέτης αποφασίζει να χρησιμοποιήσει μουσικό σκορ στο φιλμ του:

«Πολύ σωστά, είναι η πρώτη φορά. Με τον Μπάμπη ήθελα να συνεργαστούμε από παλιά. Είχα ακούσει τους προσωπικούς του δίσκους και ειδικά το "Σκηνές Από Ένα Ταξίδι" και ήθελα να δουλέψουμε μαζί. Πέρα από συνθέτη ήθελα κι έναν βιρτουόζο για τη μουσική της ταινίας που να γνωρίζει καλά ένα όργανο και συγκεκριμένα την κιθάρα. Δεν ήθελα ένα σκορ με πολλά όργανα, με την κλασσική έννοια του Soundtrack. Οπότε μοιραία τα πράγματα με οδήγησαν στον Μπάμπη. Τώρα γιατί αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μουσική στην τέταρτα ταινία μου; Είπα να το τολμήσω, ένιωσα πιο ώριμος, μαλάκωσε η καρδιά μου... (γέλια)»

Το φιλμ «Το Μικρό Ψάρι» του Γιάννη Οικονομίδη, πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, σηματοδοτώντας παράλληλα την επιστροφή του ελληνικού κινηματογράφου στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ.