Les femmes de l'ombre/Female Agents. Γαλλία, 2008. Σκηνοθεσία: Ζαν-Πολ Σαλομέ. Σενάριο: Ζαν-Πολ Σαλομέ, Λοράν Βασό. Ηθοποιοί: Ντέμπορα Φρανσουά, Σοφί Μαρσό, Ζιουλί Ντεπαρντιέ, Μαρί Ζιλέν, Μάγια Σάνσα. 120 λεπτά.

Οι περιπέτειες μιας ομάδας γυναικών της Γαλλικής Αντίστασης την παραμονή της απόβασης στη Νορμανδία, σε μια ταινία δοσμένη με το ύφος και τη δράση των καλών, ηρωϊκών πολεμικών ταινιών.

Καλογυρισμένη, με σασπένς και ωραία ατμόσφαιρα εποχής, πολεμική περιπέτεια η ταινία αυτή του Ζαν-Πολ Σαλομέ (δημιουργού του «Αρσέν Λουπέν»), που θυμίζει μερικές από τις καλές πολεμικές περιπέτειες παλιών δεκαετιών, όπως οι «Οργισμένοι λόφοι» «Και οι δώδεκα ήσαν καθάρματα» του Ολντριτς. Τις παραμονές της απόβασης των συμμάχων στη Νορμανδία, το τμήμα Ειδικών Αποστολών του Τσόρτσιλ (SOE) στρατολογεί μερικές εξόριστες, ορισμένες όχι και τόσο ευυπόληπτες, Γαλλίδες και, ύστερα από πολύ σύντομη εκπαίδευση, τις στέλνουν στη Γαλλία για να σώσουν έναν Βρετανό πράκτορα που έχει συλληφθεί από τους Γερμανούς και ο οποίος έχει στα χέρια του αποκαλυπτικά στοιχεία για την επικείμενη απόβαση.

Παρά το γεγονός ότι το σενάριο χρησιμοποιεί όλα τα γνωστά κλισέ των ταινιών του είδους, αλλά και ορισμένες σκηνές δράσης που αρμόζουν περισσότερο σε υπερήρωες, ο Σαλομέ κατάφερε να φτιάξει μια ταινία με ρυθμό, που παρακολουθείται με ενδιαφέρον, και ν' αποσπάσει από τις πρωταγωνίστριές του καλές ερμηνείες. Στα συν της ταινίας και η σωστή αναπαράσταση της περιόδου -με τα ρούχα, το συνεχές κάπνισμα τσιγάρων και, γενικά, την ατμόσφαιρα του υπό κατοχή Παρισιού.

Θα το υπέγραφε ο Φρανσουά Τριφό

O Φρανσουά Τριφό δεν είναι εδώ, αλλά κόβω τον σβέρκο μου. Θα το υπέγραφε χωρίς κανέναν δισταγμό. Το λένε «Les Femmes de L΄ Οmbre» (Η αποστολή) και ενώ μπήκα με την πρόθεση να την κοπανήσω στο φτερό (τι πράγμα να δω, ένα γαλλικό αντιστασιακό με τη Σοφί Μαρσό σε ρόλο υπολοχαγού Νατάσας; Δεν είμαι τρελός) κάθε λεπτό το ανέβαλλα μέχρι το τέλος. Χωρίς την παραμικρή πλήξη, καθόλου, μα καθόλου βαρετό!

Η συνέχεια με άφησε άναυδο. Αν και η έκπληξη με το Σινεμά είναι το απόλυτο χαρμάνι, το ακτύπητο και μοναδικό. Σκηνοθέτης ένας κάποιος Ζαν Πολ Σαλόμ, εντελώς άγνωστος για το ελληνικό κοινό. Κι όμως το ντεκουπάζ (δηλαδή η σειρά πλάνων και σκηνών, ό,τι δηλαδή οι παράγραφοι και τα κεφάλαια στη Λογοτεχνία) ρέουν με την ίδια μοναδική οπτική του Φρανσουά Τριφό. Όταν το παλιό συναντάει το νέο και όταν η γραπτή αφήγηση χορεύει με το Σινεμά ταγκό. Ταυτόχρονα τρυφερό και σκληρό. Ρεαλιστικό και μυθιστορηματικό. Ηρωικό

και αντιηρωικό. Που πάει να πει εντελώς αληθινό!

Εκτός όμως από το ντεκουπάζ, τα ακτύπητα ατού του Σαλόμ είναι τα κοστούμια, σχεδιασμένα και ραμμένα σαν να προέρχονται από σκουριά. Από τη σκόνη του χρόνου, που όταν βγαίνει αφήνει πάνω σε κάθε ρούχο το αποτύπωμα μιας συναρπαστικής ζωής. Ακόμα το μοντάζ, κολλημένο και συγχρονισμένο με την ορμή των πέντε ηρωίδων να τρέχουν μέσα στο σκοτάδι της χιτλερικής κατοχής. Και τέλος, αλλά καθόλου τελευταίο, οι συναρπαστικές και ολότελα κινηματογραφικές ερμηνείες αυτών των εξαίσιων ταλαντούχων Γαλλίδων. Η Σοφί Μαρσό τόσο λιτή, δωρική, αποφασιστική όσο ποτέ άλλοτε στη γαλλική οθόνη, ακολουθούμενη από Ζιλί Ντεπαρντιέ, Μαρί Γκιλέν και Ντεμπορά Φρανσουά. Ειλικρινά έμεινα με το στόμα ανοικτό. Όλα γίνονται. Ακόμα και ένα αντιστασιακό ρομάντζο μπορεί να αποκτήσει ιδρώτα, αίμα, σάρκα και οστά. Μπράβο στα παιδιά!

Με δυο λόγια: Από αληθινό χρονικό. Πράκτορας της γαλλικής αντίστασης, προκειμένου να απαγάγει από νοσοκομείο Γερμανών έναν Άγγλο γεωλόγο, κάτοχο απόρρητου μυστικού, αναγκάζεται να έλθει σε συναλλαγή με τρία θηλυκά πλάσματα με σκοτεινό παρελθόν. Έτσι, τέσσερις γυναίκες, παρέα με μια πέμπτη που τις περιμένει στη Γαλλία, θα γράψουν μια απίστευτη αντιστασιακή σελίδα. Όπου κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει και όπου ακόμα και ο έσχατος, το σκουπίδι, το μίασμα, το τελευταίο υποκείμενο της κοινωνίας, μπορεί να αποδειχθεί σωτήρας και έτοιμος για την πιο «ανόητη» αυτοθυσία!