Pranzo Di Ferragosto Σκηνοθεσία: Τζάνι ντι Γκρεγκόριο

Ιταλία 2009, Παίζουν Βαλέρια ντε Φραντσίσις, Μαρίνα Κατσότι, Μαρία Καλί, Γράτσια Τσεζαρίνι Σφόρτσα, Αλφόνσο Σανταγκάτα και Τζάνι ντι Γκρεγκόριο Διάρκεια: 75 λεπτά

Απλή, "μικρή" και τρυφερή κομεντί, γεμάτη συναίσθημα, και τέσσερις αξέχαστες γιαγιάδες. Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον συν-σεναριογράφο του "Γόμορρα", ο οποίος απέσπασε τρία βραβεία στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Ο Τζάνι βρίσκεται λοιπόν να συγκατοικεί με τέσσερις δυναμικές και διαφορετικές μεταξύ τους "ώριμες κυρίες", οι οποίες τον "καταδυναστεύουν" και τον "συντρίβουν" με την παρουσία τους. Παρ' όλα αυτά δείχνει ασυνήθιστο ηρωισμό και κάνει ότι περνά από το χέρι του για να τις ευχαριστήσει: επιστρατεύει τις εξαιρετικές μαγειρικές του ικανότητες για να τους ετοιμάσει εκλεκτά γεύματα, τους κρατά συντροφιά και προσπαθεί να τις συμφιλιώσει όταν οι αντιπαραθέσεις μεταξύ τους οξύνονται ...

Εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα mainstream φιλμ, εκπλήσσει ευχάριστα για την συναισθηματική αμεσότητα που πηγάζει από τους ηλικιωμένους χαρακτήρες του και την λιτότητα των μέσων έκφρασης που χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει. Πλησιάζει το reality από την πλευρά του ντοκιμαντέρ, χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού στη φόρμα ή το περιεχόμενο. Όλο το στόρι εκτυλίσσεται σχεδόν σε ένα - δυό δωμάτια, και η περιγραφή των οικογενειακών σχέσεων μέσα απο τα γεύματα, γίνεται με σοφή αίσθηση οικονομίας και μέτρου... Με ελάχιστη ίντριγκα. Με ελάχιστο φως. Παρ' όλα αυτά δε μοιάζει με κλειστοφοβικό "θέατρο". Έχει και μερικά ελάχιστα εξωτερικά γυρίσματα, απαραίτητα για την εναλλαγή στη ψυχολογία του θεατή. Τελικά βλέποντάς την συνολικά σου προκαλεί περισσότερο το αίσθημα της μελαγχολίας, και μόνιμα, ένα πικρό χαμόγελο. Χωρίς να πέφτει στην γραφική νοσταλγία για το παρελθόν από την αφήγηση αναμνήσεων, αλλά και χωρίς συνειδητοποιημένο κοινωνικό, βαθύτερο σχολιασμό δημιουργεί μια θλιμμένη ανατρεπτική κομεντί που απεικονίζει όσα πραγματικά ζούμε, χωρίς καμία ωραιοποίηση... Χωρίς βαρύγδουπα μηνύματα, απολαμβάνουμε γνήσια, τους βασικούς κανόνες κινηματογράφου σε μία εποχή κάθε άλλο παρά πριμιτίφ. Το σχόλιο για τη ζωή των υπέργηρων κυριών, επαφίεται στην μοναδικότητα του καθένα από μας και το συμπέρασμα εξαρτάται από την συνολική μας στάση απέναντι στην οικογένεια και στους φίλους μας... Η απάθεια δεν είναι λύση. Ο Τζάνι Ντι Γκρεγκόριο είναι ο ιδανικός μεσήλικας, στο ρόλο που ο ίδιος έγραψε. Βλέπουμε πως δραστηριοποιείται, όταν αντιμετωπίζει τα προβλήματα με τις γυναίκες στο σπίτι του, μία δραστηριότητα που εκπορεύεται από κάποιο κίνητρο (οικονομικό, ψυχολογικό, σωματικό). Η αλλαγή της συμπεριφοράς του, αφήνει να εννοηθεί, ότι η κοινωνική του ενσωμάτωση, υπερβαίνει την κρίση και βρίσκει την ψυχοσωματική του αρμονία, την πνευματική ισορροπία και τελικά την απόλαυση της εφήμερης καθημερινότητας.

ΛΟΙΠΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Τζάνι ντι Γκρεγκόριο αποφάσισε να εγκαταλείψει το θέατρο για τον κινηματογράφο όταν είδε την ταινία του Μάρτιν Σκορσέζε "Κακόφημοι δρόμοι". Στην αρχή δούλεψε ως βοηθός σκηνοθέτης και στη συνέχεια ως σεναριογράφος. Αρκετές ταινίες βασισμένες σε δικά του σενάρια ξεχώρισαν κατά καιρούς σε διάφορα φεστιβάλ. Η μεγάλη αναγνώριση όμως ήρθε το 2008 στις Κάννες όπου και βραβεύθηκε για το ΓΟΜΟΡΡΑ του Ματέο Γκαρόνε.

Μοναχογιός χωρισμένης μητέρας, ο σκηνοθέτης έζησε πολλά χρόνια μαζί της, ακριβώς όπως και ο ήρωας της ταινίας: "Αν και όχι ιδιαίτερα ευχάριστη ως εμπειρία, υπήρξε η αφορμή να γνωρίσω και να αγαπήσω τη γενναιοδωρία, τη ζωντάνια και τη δύναμη που έχει ο κόσμος των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας" εξομολογείται. "Η προσωπικότητά τους, αλλά κυρίως η μοναξιά που νοιώθουν σε έναν κόσμο που αλλάζει πολύ γρήγορα ήταν αυτό που κυρίως θέλησα να αποδώσω μέσα από το φιλμ. Μάλιστα το καλοκαίρι του 2000 ο διαχειριστής στην πολυκατοικία που έμενα μου ζήτησε να φιλοξενήσω τη μητέρα του για λίγες ημέρες αλλά αρνήθηκα. Όμως αναρωτιόμουν τι θα είχε συμβεί εάν είχα δεχτεί και ιδού που οδήγησε η απορία μου! "

Αρχικά ο Τζάνι ντι Γκρεγκόριο έκανε κάστιγκ με επαγγελματίες ηθοποιούς για τους ρόλους των γυναικών, τελικά όμως αποφάσισε να χρησιμοποιήσει "ώριμες κυρίες" χωρίς κινηματογραφική εμπειρία που θα υποδύονταν μπροστά στο φακό τη ζωή τους. "Τα γυρίσματα επηρεάστηκαν από τη διάθεσή τους, το χιούμορ και τον αυθορμητισμό τους. Η συμβολή τους στο τελικό αποτέλεσμα στάθηκε καθοριστική.

Οι πρωταγωνίστριες της ταινίες ενθουσιάστηκαν με την κινηματογραφική τους εμπειρία: η Γρατσία Τζεζαρίνι Σφόρτσα, στην ταινία υποδύεται τη Γρατσία, λεει ότι το πιο ευχάριστο πράγμα ήταν ότι δεν είχε ιδέα ούτε για το είδος της ταινίας που γύριζε ούτε για το τέλος. Η Μαρίνα Κατσότι που υποδύεται τη μητέρα του Λουίτζι διασκεδάζει να σκέφτεται ότι έχει μπροστά της μια "μακρά κινηματογραφική καριέρα". Η Μαρία Καλί συζητά για επόμενη ταινία ενώ η Βαλέρια ντε Φραντσίσις εμφανίζεται στην ταινία "I mostri oggi".

65ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ - ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ

3 ΒΡΑΒΕΙΑ (ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ): Luigi De Laurentis Award, Pasinetti Award & Isvema Award

Στη συνέχεια προβλήθηκε σε σημαντικά φεστιβάλ όπως τα: Seattle I.F.F., San Francisco I.F.F. Rotterdam F.F., London F.F. Στην Ιταλία η ταινία γνώρισε αναπάντεχα μεγάλη επιτυχία με περισσότερα από τρία εκατομμύριο δολάρια σε εισπράξεις και θεωρήθηκε η πιο επιτυχημένη low budget κωμωδία της χρονιάς. Μια παραγωγή του Ματέο Γκαρόνε, σκηνοθέτη της ταινίας ΓΟΜΟΡΡΑ σε σκηνοθεσία του ΤΖΑΝΙ ντι ΓΚΡΕΓΚΟΡΙΟ (συν-σεναριογράφος του ΓΟΜΟΡΡΑ)

"Ένα ξεχωριστό φιλμ... η ψυχή της ταινίας βρίσκεται στους διαδρόμους και τις πόρτες του παλιού διαμερίσματος." Eric Loret, Liberation

" ... αποπνέει μια φρεσκάδα και ένα ηδονισμό στην αφήγησή της" Vincent Ostria, Les Inrockuptibles