The Kids Are All Right

ΗΠΑ, 2010. Σκηνοθεσία: Λίζα Τσολοντένκο. Ηθοποιοί: Τζουλιάν Μουρ, Ανέτ Μπένινγκ, Μαρκ Ράφαλο, Μία Γουασικόφσκα, Τζος Χάτσερσον. 104'

Η Joni (Mia Wasikowska) και ο Laser (Josh Hutc herson) είναι δύο αδέρφια που ανήκουν σε οικογένεια ομόφυλων γονέων, της Nic (Annette Bening) και της Jules (Julianne Moore). Οι ζωές όλων κυλούν ομαλά, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που οι δύο έφηβοι θα ανακαλύψουν την ταυτότητα του βιολογικού τους πατέρα (Mark Ruffalo), θέλοντας να τον εντάξουν στην καθημερινότητά τους. Η παρουσία του όμως, παρά τις αγαθές προθέσεις, επιφέρει ραγδαίες αλλαγές που απειλούν ανοικτά την πρότερη οικογενειακή ηρεμία και συνοχή.

Η σκεπτόμενη κωμωδία της Lisa Cholodenko, έχοντας ήδη αποσπάσει θετικότατες κριτικές συνοδευόμενες από το μεγάλο βραβείο Teddy στο φεστιβάλ του Βερολίνου, αποτέλεσε μία επιτυχημένη επιλογή για την πρεμιέρα των φετινών Νυχτών Πρεμιέρας. Τολμηρό και ώριμο στην προσέγγισή του, το «The Kids Are All Right» προβάλλει δίχως ταμπού και αγκυλώσεις την ιστορία μίας οικογένειας που αποδεικνύεται περισσότερο φυσιολογική από όσο τη θέλουν οι θεμελιωμένες κοινωνικές συμβάσεις.

Με αιχμή του δόρατος τις δυνατές ερμηνείες των Moore-Bening αλλά και τη χημεία που διέπει συνολικά το cast, το φιλμ της Cholodenko ορίζει ευθύς εξαρχής τον άξονα πάνω στον οποίο θα κινηθεί, από τον οποίο παρεκκλίνει μονάχα όταν έρχεται αντιμέτωπο με τα happy-end όρια του είδους. Κάτι όμως που τελικά θα μπορούσε να εκληφθεί κι ως προτέρημα, δεδομένου ότι καταφέρνει να σκιαγραφήσει με χιούμορ και φυσικότητα το προφίλ μίας οικογένειας θεωρητικά αντισυμβατικής, όπου μέσα από την επαναστατικότητά της αποτυπώνεται εν τέλει ως να ήταν οποιαδήποτε άλλη στη θέση της.

Οι εφηβικές ανησυχίες, το χάσμα γενεών, η αγάπη, το σεξ, η αποξένωση και η τριβή της καθημερινότητας, η κρίση της μέσης ηλικίας, όλα είναι προορισμένα για τους ανθρώπους και τους 'παιδεύουν' εξίσου, ανεξάρτητα από παντός είδους κοινωνικές και βιολογικές παραμέτρους. Αυτό είναι, τελικά, το μήνυμα που διατυπώνει το «The Kids Are All Right», μέσα από την οξύνοια, τη σπιρτάδα και τη διερευνητική διάθεση που το χαρακτηρίζει, συνδυάζοντας τη feel-good αισθητική με ευκόλως εννοούμενα στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού.