Shi Gan Νοτιος Κορέα, Σκηνοθεσία Κιμ - Κι Ντουκ, Παίζουν: Γιουνγκ - Γου Χα, Γι - Γέον Παρκ, Σουνγκ - Μιν Κιμ, Διάρκεια: 97' Το παιχνίδι της ερωτικής αποπλάνησης συναντά την ανθρώπινη ματαιοδοξία σε ένα συγκινητικό υπαρξιακό δράμα. Αποτελεσματική η ρεαλιστική σκηνοθετική προσέγγιση του Κιμ-Κι Ντουκ ("Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη"), που αφήνει χώρο και στο συναίσθημα, αλλά και στο μεταφυσικό στοιχείο. Ένα φίλμ κοινωνιολογική διδαχή πάνω στην αλλοτρίωση και αποξένωση των ανθρώπινων και ερωτικών σχέσεων.Τον χρόνο τον σταματά μονάχα ο θάνατος… Ο Κορεάτης αριστοτέχνης σκηνοθέτης Kim Ki-Duk είναι και πάλι εδώ, για να μας δώσει μια από τις περίεργες δημιουργίες του. Δεν είναι αριστούργημα όπως το Άνοιξη, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας και Άνοιξη, αλλά ούτε και πειραματικό σαν το Νησί. Είναι μια ταινία που αισιοδοξεί πως θα ξυπνήσει κάποια από τα ένστικτα σας και θα σας διαπεράσει την αγωνία των ηρώων. Το θέμα περιπλέκει τη ματαιοδοξία του ανθρώπου, που οδηγείται σε πλαστικές εγχειρήσεις, με την ίδια την αγάπη. Η ηρωίδα θα αλλάξει τελείως το πρόσωπο της για να μη χάσει τον άντρα που αγαπάει, βάζοντας σε κίνδυνο τη σχέση τους. Όλο αυτό αγγίζει τον εσωτερικό φόβο του ανθρώπου μπροστά στις έννοιες «πάντα» και «θάνατος». Η αλλαγή της εξωτερικής μας εμφάνισης, επιδιώκοντας μάλιστα αγαθά όπως η συντροφικότητα (αλλά και η διασημότητα), απομακρύνει την αποδοχή που πρέπει να έχουμε για τον εαυτό μας. Αλλάζοντας, χάνεται η αναζήτηση προς το γνώθι εαυτόν και κινούμαστε σε μονοπάτια ματαιότητας και αλλοτρίωσης. Έτσι και οι ήρωες της ταινίας, αλλάζουν πρόσωπο αναζητώντας ο ένας τον άλλο, κάνοντας τον έρωτα ένα τραγικό παιχνίδι. Δεν υπάρχει πια η πρώτη ματιά, η πρώτη εικόνα, η πρώτη βραδιά. Αντί αυτού, μοιάζουν να νεκρανασταίνονται και να αποζητούν μια νέα ζωή, μια πλαστική αλήθεια, ένα αληθινό ψέμα. Ο Kim Ki-Duk μάς έχει συνηθίσει σε τέτοιες περίτεχνες ιστορίες. Αναζητά την μεγάλη ιδέα, την έκπληξη, την πρόκληση, την απότομη κίνηση που θα αναστατώσει. Ένας κινηματογράφος που μυρίζει Γαλλία, αλλά είναι καθαρά απωανατολικός. Και είναι φανερό πως ο δημιουργός έχει πλέον οριστικά ωριμάσει και είναι έτοιμος για ακόμα μεγαλύτερες δημιουργίες. Τι θα συνέβαινε αν μπορούσαμε με πλαστικές επεμβάσεις να μεταμορφωθούμε σε έναν άλλο άνθρωπο χωρίς να κινδυνεύουμε από παραμορφώσεις ή άλλες παρενέργειες; Και αν αυτό γινόταν και μπορούσαμε να γίνουμε εξωτερικά όλα όσα ονειρευόμαστε θα παραμέναμε οι ίδιοι άνθρωποι ή θα αλλάζαμε ολοκληρωτικά; Και πως θα μας δέχονταν οι άλλοι με νέο πρόσωπο αλλά παλιά ψυχοσύνθεση; Η νέα ταινία του προκλητικού Kim Ki-duk αποτελεί μία πέραν συμβάσεων σπουδή πάνω στον έρωτα, στην ζήλια αλλά και σ’ αυτό που προκύπτει όταν ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας διαφέρει ριζικά από τον τρόπο που μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι, συνήθως αυτοί με τους οποίους εμπλεκόμαστε συναισθηματικά. Η διάθεση του δημιουργού να ασκήσει κριτική σε μία κοινωνία που ευνοεί την αχρείαστη πλαστική επέμβαση ως μέσο τόνωσης της αυτοπεποίθησης – ερωτικής ή άλλης - είναι ορατή αλλά σε καμία περίπτωση δεν υποπίπτει στο λάθος του διδακτισμού. Η ταινία προκαλεί συναισθηματικά και πνευματικά και θα σας δώσει λόγο να επανέλθετε, τουλάχιστον για να την συζητήσετε διεξοδικά. Περισσότερα για την ταινία Ο Κιμ Κι Ντουκ, γνώριμος κι αγαπητός στο ελληνικό κοινό, επιστρέφει με ένα συμβολικό ερωτικό δράμα που -όπως πάντα- θα προκαλέσει πολλές συζητήσεις. Ένας αιρετικός δημιουργός, με όλη τη σημασία του όρου, ένας τυχοδιώκτης της Τέχνης και της Ζωής, όπως έχει ομολογήσει κι ο ίδιος: «Έκανα διάφορα επαγγέλματα στη ζωή μου. Έχω δουλέψει σε εργοστάσια, ως μισθοφόρος πεζοναύτης στον στρατό, έχω σπουδάσει και θεολογία, έστω κι αν δεν τέλειωσα, με σκοπό να γίνω πάστορας, και πολλά άλλα. Όλα αυτά, όπως και τα πολλά ταξίδια που έχω κάνει στην Ευρώπη, με έχουν επηρεάσει καθοριστικά». Μια ταινία για την απελπισία του έρωτα, την αγωνία του χαμένου χρόνου και τον εξορκισμό του θανάτου, δηλαδή μια ταινία για τις θεμελιώδεις ανθρώπινες αδυναμίες. Βραβεία Φεστιβάλ Σικάγου 2006 Χρυσό Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Σίτζες 2006 Βραβείο κοινού Βραβείο Ειδικών Εφέ «Ο Κιμ Κι Ντουκ ζωγραφίζει ένα εξαιρετικό πορτρέτο της υστερίας και του φόβου του θανάτου, με εξαιρετικές ερμηνείες…» περιοδικό SCREEN «Ανατομία, ομορφιά, ματαιοδοξία, αλλά και ελπίδα… Σπουδαία κινηματογραφική σύλληψη, από έναν πολύ τολμηρό δημιουργό…» περιοδικό VARIETY |