Cairo 678

Αίγυπτος, 2010, Εγχρωμο Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Ντιάμπ Πρωταγωνιστούν: Νέλι Καρίμ, Μπούσρα, Ναχέντ Ελ Σεμπάι Διάρκεια: 100 λεπτά

Τρεις γυναίκες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις στο Κάιρο, ενώνουν τις δυνάμεις τους προκειμένου να αντιμετωπίσουν την σεξουαλική παρενόχληση που βιώνουν καθημερινά. Ενώ η Φάιζα, μια συντηρητική μητέρα δύο παιδιών, προσπαθεί να βρει το δίκιο της, στην άλλη πλευρά της πόλης η Σέμπα, πλούσια σχεδιάστρια κοσμημάτων, η ίδια θύμα άγριας επίθεσης ομάδας νέων ανδρών, δίνει διαλέξεις σε γυναίκες για το θέμα της σεξουαλικής παρενόχλησης, προσπαθώντας να τις πείσει να μιλήσουν για το πρόβλημά τους. Παράλληλα, η Νέλι, ερασιτέχνης κωμικός, είναι η πρώτη γυναίκα στην Αίγυπτο, που θα κινηθεί δικαστικά για την βίαιη σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκε. Μία από τις γυναίκες θα αποφασίσει να πάρει την υπόθεση στα χέρια της, και όταν οι άντρες επιχειρούν να την παρενοχλήσουν μέσα στο λεωφορείο, αυτή τους τραυματίζει με μαχαίρι στα γενητικά τους όργανα. Αυτή της η ενέργεια την ενώνει με τις άλλες δύο πρωταγωνίστριες, οι οποίες την εξιδανικεύουν, ενώ ο Εσάμ, o ανακριτής της αστυνομίας που ερευνά την υπόθεση φτάνει στα ίχνη τους.

Σε μια έρευνα που έγινε το 2008, αποδείχτηκε πως το 83% των γυναικών στο Κάιρο έχουν υποστεί μιας μορφής σεξουαλική παρενόχληση και πως το 62% των ανδρών παραδέχτηκε πως έχει προβεί σε πράξη σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών, μετατρέποντας το ντεμπούτο του Μοχάμεντ Ντιάμπ σε μια ταινία που όχι μόνο συμπίπτει με τις πρόσφατες ταραχές στην Αίγυπτο, αλλά αποτελεί και μια καταγραφή μιας πραγματικότητας που ξεσκεπάζει την υποκρισία μιας ολόκληρης κοινωνίας σε ελεύθερη πτώση.

Οι τρεις ηρωίδες μέσα από τις οποίες ο Ντιάμπ θα καταδείξει την αγριότητα μιας στατιστικής που σε κάνει να ανατριχιάζεις είναι σύμβολα μιας κοινωνίας που επιβιώνει βίαια τη σύγκρουση ανάμεσα στην παράδοση και τον μοντερνισμό, έχοντας ωστόσο ως κοινό σημείο την υποβαθμισμένη θέση της γυναίκας σε κάθε ζωτικό χώρο της καθημερινότητας, είτε αυτό είναι το συζυγικό σπίτι, ο χώρος εργασίας, ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ή απλά μια απλή μετακίνηση με ένα λεωφορείο.

Ο,τι χωρίζει μια συντηρητική μητέρα δύο παιδιών που βιώνει την παρενόχληση καθημερινά ακόμη και μέσα στο σπίτι της με την πλούσια σχεδιάστρια κοσμημάτων που έχοντας πέσει θύμα ομαδικής βίας σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, οργανώνει μαθήματα αυτοάμυνας και με την ανερχόμενη κωμικό που θα γίνει η πρώτη γυναίκα που θα ασκήσει ποινική δίωξη μετά την κακοποίησή της, είναι ακριβώς αυτό που τους ενώνει: μια φωνή που όσο και να πνίγεται μέσα στο θόρυβο μιας απάνθρωπης συνενοχής (ακόμη και από τις ίδιες τις γυναίκες) θέλει να ακουστεί δυνατά...

Η σεξουαλική παρενόχληση όπως το βιώνει ο γυναικείος πληθυσμός στο Κάιρο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση, την πλέον ακραία από άποψη έντασης, μορφή βίας κατά των γυναικών. Σε περισσότερο φονταμενταλιστικές κοινωνίες που δυστυχώς πάρα την εικαζόμενη «πρόοδο», εξακολουθούν όχι μόνον να επιβιώνουν, αλλά και να επεκτείνονται, μορφές βίαιης, σεξουαλικού προσανατολισμού, συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες, αλλά και σε κάθε είδους σεξουαλικές μειονότητες, δυστυχώς όχι μόνο γίνονται ευρέως αποδεκτές και μένουν ατιμώρητες αλλά συχνά επικροτούνται. Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να παραγνωρίζεται η πρόοδος σε αντίστοιχα θέματα στις δυτικές κοινωνίες στις οποίες δειλά προσπαθεί εδώ και πολύ καιρό να ενταχθεί και η Ελλάδα, η ταινία αποτελεί μια ματιά στα προβλήματα μιας κοινωνίας που αν και επιφανειακά μπορεί να μας φανούν πολύ μακρινά, συχνά αποδεικνύονται ταυτίσιμα με την ελληνική καθημερινότητα η οποία εδώ και καιρό δοκιμάζεται από συχνά φαινόμενα εγκληματικής δράσης κατά των γυναικών με σεξουαλικό κίνητρο.

Mohamed Diab

O Mohamed Diab, είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους νέους σεναριογράφους στην Αίγυπτο. Σπούδασε εμπόριο, αλλά γρήγορα κατάλαβε ότι πρέπει να ασχοληθεί με το πάθος του για το κινηματογραφικό σενάριο. Έτσι, το 2005, πήγε στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης και στη συνέχεια έγραψε τo σενάριo για τις ταινίες:

Real dreams (Ahlam Hakekeya, 2007): Ένα θρίλερ για την αδυναμία μιας μητέρας να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τα όνειρά της. Τhe Island (El Gezira, 2007) : Μια πολύ μεγάλη επιτυχία που βασίζεται στην αληθινή ιστορία του βασιλιά των ναρκωτικών στη Νότια Αίγυπτο. Η ταινία είχε πολύ μεγάλη επιρροή στην λαϊκή κουλτούρα και εκφράσεις από την ταινία επαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα. Τhe Replacement (Badal Faed, 2009) : Η ιστορία δύο δίδυμων αγοριών που χωρίστηκαν όταν γεννήθηκαν για να υιοθετηθούν από διαφορετικές οικογένειες. Congratulations (Alf Mabrouk, 2009) : Το έγραψε μαζί με τον αδελφό του Khaled, και στην ταινία πρωταγωνίστησε ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς της Μέσης Ανατολής, ο Ahmed Helmy. Cairo 678 (2010) : Αυτή είναι 5η ταινία για την οποία έγραψε το σενάριο και η 1η που σκηνοθέτησε. O Μohamed Diab, έχει πάθος με τις ταινίες που αποκαλύπτουν προφανή αλλά όχι ακόμη ευρέως αποδεκτά θέματα που έχουν αφορούν σε μεγάλες μερίδες του πληθυσμού.

Βραβεία

Dubai International Film Festival 2010 (Muhr Award- Best Actor, Best Actress) Chicago International Film Festival 2011 (Silver Hugo- Best Actor, Best Feature Film, Best International Feature) Montpellier Mediterranean Film Festival 2011, (Audience Award- Best Movie and Youth Audience Award – Best Film) Sydney Film Festival 2011(Official Competition Award - Best Film) Asia Pacific Screen Awards 2011 (High Commendation – Jury Grand Prize) Σημαντικές πληροφορίες

Σύμφωνα με παγκόσμιες έρευνες, το ποσοστό των εργαζομένων που υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση διαφέρει ανά κράτος και κυμαίνεται από 85% των εργαζομένων σε πατριαρχικές κοινωνίες έως 20-40% στις βορειοευρωπαϊκές χώρες. Το 60-70% της σεξουαλικής παρενόχλησης προέρχεται από ανωτέρους και το 30% από συναδέλφους. Στην Ευρώπη ένα ποσοστό των γυναικών - περίπου 40%- υπομένουν την παρενόχληση σιωπηλά επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, ενώ το 44% των συναδέλφων που έχει αντιληφθεί τη σεξουαλική παρενόχληση σε συνάδελφο δεν αντιδρούν. Τα πιο πολλά θύματα φοβούνται να μιλήσουν στους συναδέλφους ή στην οικογένειά τους από φόβο ότι θα κατηγορηθούν ότι οι ίδιες το προκαλούν. Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2008 από το Αιγυπτιακό Κέντρο για τα Δικαιώματα της Γυναίκας σε 1.010 γυναίκες, έδειξε ότι 98% των ξένων γυναικών και το 83% των Αιγυπτίων γυναικών έχουν υποστεί σεξουαλική παρενόχληση, παρά το ότι τα περισσότερα από τα θύματα των Αιγυπτίων γυναικών φορούσαν ισλαμική μαντίλα. Μια στις δέκα Ελληνίδες δέχονται ανεπιθύμητες σεξουαλικές προσεγγίσεις έως και βιασμό (5%) από προϊσταμένους η συναδέλφους τους στον χώρο εργασίας. Το 85% των εργαζομένων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα που υφίστανται σεξουαλική παρενόχληση απολύονται ή παραιτούνται και στο δημόσιο τομέα μετατίθενται σε άλλο τμήμα, ενώ ο θύτης δεν υφίσταται καμιά επίπτωση.