Allied

Η.Π.Α., 2016 Παραγωγή: Γκρέιαμ Κινγ, Στιβ Στάρκεϊ, Ρόμπερτ Ζεμέκις Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ζεμέκις Σενάριο: Στίβεν Νάιτ Φωτογραφία: Ντον Μπέρτζες Μοντάζ: Μικ Οντσλεϊ, Τζερεμάια Ο' Ντρίσκολ Μουσική: Αλαν Σιλβέστρι Πρωταγωνιστούν: Μπραντ Πιτ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Λίζι Καπλάν, Μάθιου Γκουντ, Τζάρεντ Χάρις Διάρκεια: 124 λεπτά

Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, ένα παιχνίδι κατασκοπείας ενορχηστρωμένο τόσο άρτια από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ζεμέκις που καθιστά τα όρια ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια εξαιρετικά δυσδιάκριτα

Mission Impossible που θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία χάρη στην αριστοτεχνική ακρίβεια των κινήσεων του ζευγαριού, που θα δράσει σαν από πάντα προετοιμασμένο. Χημεία στο πεδίο του πολέμου, που ταχύτατα θα κτυπήσει ευθύβολα και στις καρδιές τους, οδηγώντας τους από τον σκηνοθετημένα κίβδηλο, σε άλλο, πραγματικό γάμο, που θα λάβει χώρα δίπλα στα βομβαρδισμένα ερείπια της Βρετανικής πρωτεύουσας, όπου πλέον έχουν εγκατασταθεί. Η άφιξη του καρπού του έρωτα τους, της μονάκριβης κόρης τους, θα αποτελέσει το επιστέγασμα της ευτυχίας τους, γεννώντας την ελπίδα πως θα παραμείνουν μονοιασμένοι για πολλά χρόνια ακόμη και μετά το πέρας των εχθροπραξιών. Το κακό μαντάτο, από το Πέμπτο Γραφείο Ασφαλείας των συμμάχων, δεν θα αργήσει να σκάσει, απλώνοντας σύννεφα μουντά, κατάμαυρα, πάνω από το σπιτικό των Βατάν...

Χωρισμένη σε δύο πράξεις είναι η καινούργια ταινία του τιμημένου με Όσκαρ για τον ανεπανάληπτο Forrest Gump, Bob Zemeckis, που εδώ δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε ένα είδος που ουδέποτε τον απασχόλησε στο παρελθόν. Στην εισαγωγική, εκεί στην διασταύρωση των βεδουίνων, την όαση στο μέσον της ερήμου, που οι δύο βασικοί χαρακτήρες συστήνονται μεταξύ τους - και κατ επέκταση στο κοινό - υποχρεωμένοι να δείξουν στον περίγυρο πως είναι μαζί εδώ και χρόνια, αγαπημένοι και ταιριαστοί, ακόμη κι αν οι συνθήκες τους έχουν οδηγήσει να ζουν χωριστά. Είναι το πιο λαμπερό, ζιργκόνικο και ιλουστρασιόν κομμάτι του φιλμ, με την κάμερα να κινείται μέσα στα πολύχρωμα νάιτ κλάμπς της Καζαμπλάνκας, ακολουθώντας βήμα προς βήμα το αεικίνητο ντυμένο στην πένα ντουέτο, φροντίζοντας μονίμως να τονιστεί το καθεστώς αυστηρότητας που έχουν επιβάλλει οι Γκεσταπίτες.

Πρόκειται για το χρονικό διάστημα που το εκράν ζητάει από τους πρωταγωνιστές του να ξεδιπλώσουν με τις κινήσεις, το στήσιμο, τις ματιές τους όλο τους το σταρικό είναι, μιας και η παραγωγή κατ ουσίαν γι αυτό τους επέλεξε, επενδύοντας πάνω στην αναμφίβολα γυαλιστερή τους θωριά να φεγγίσει την όψη της πλατείας, που δύσκολα δεν θα γοητευτεί και από τους δυο. Είναι βλέπεις εκείνη η άνεση που μοστράρει ο εντέχνως ακόμη πιο λουστραρισμένος Brad Pitt ότι κι αν κληθεί να υποδυθεί, που τον έχει καταστήσει εδώ και δυόμισι δεκαετίας σαν τοπ χολιγουντιανό αστέρα, που συνδυάζεται με την Παριζιανικης οτ κουτίρ θωριά της Cotillard και τους οδηγεί στο να κινούνται σαν μονάδα μια, στις απαιτητικές, θορυβώδεις και εκρηκτικές σεάνς. Και για να επιστρέψουμε στους ηδονοβλέπτες που πίσω από την κομπανιέρα σχέση τους, διαβλέπουν δύο και στην αλήθεια εραστές, οφείλω να τονίσω πως ο μαέστρος του Back To The Future και του Cast Away, προσφέρει ερωτική σκηνή τέτοιας θυελλώδους έντασης, που όμοια της δεν είδε το σινεμά μέσα σε ολόκληρο το '16.

Με την επιστροφή όμως από την ανάπαυλα του ημιχρόνου, το σκηνικό αλλάζει άρδην. Τα λούσα, τα λινά κοστούμια, οι βελούδινες τουαλέτες και τα αστραφτερά νυχτικά, παρέα με το εξωτικό κοσμοπολίτικο ύφος της Μαροκινής πρωτεύουσας, πάνε περίπατο, αφού από Inglourious Mr And Mrs Smith το φιλμ μεταβάλλεται σε δράμα με σημαντικές σασπένς εκφάνσεις. Μετά από τα περιττής υπερβολής γεννητούρια, πλέον στο, ακριβώς στην κορύφωση του πολέμου, Λονδρέζικο τραπέζι, θα πέσει η ενδεχόμενη προδοσία, η αμφιβολία, ο φόβος, η μη αποδοχή των κανόνων που ορίζει η χειρότερη των συνθηκών, η εμπόλεμη. Σαν σε διασκευή του Οι Ζωές των Άλλων, το δεύτερο και πολύ πιο απαιτητικό ερμηνευτικά μέρος, δεν μοιράζει στα ίσα την υποκριτική τράπουλα, δίνοντας την χρονική αβάντα στον Pitt, που ναι μεν αποδέχεται την πρόκληση, δεν την φέρει εις πέρας όπως την πρότερη, που αρκούσε απλά και μόνο η προβολή του σαν εναλλακτικού Cary Grant.

Η Φραντσέζα, που η εκφραστικότητα της - θα μπορούσα για ώρες να απολαμβάνω την ευθεία βολή του βλέμματος της, στο γαμήλιο πάρτυ, καταμεσίς του μπλιτζκριγκ, μέσα στο τιγκαρισμένο από καπνό κλαμπάκι - είναι ακαταμάχητη, μας οδηγεί με δεδομένα προβλέψιμο τέμπο στο λυτρωτικό φινάλε, βροχερό όπως προστάζει ο ουρανός της Λόνδρας, που σαν σε ρεπρίζ του αριστουργηματικού Se7en, ζουμάρει στα φλογισμένα από το βούρκωμα και την απόγνωση μάτια του Brad, για να αντιληφθεί και ο πιο δύσπιστος, για τις ζημιές που έχει προκαλέσει ο χρόνος, ακόμη και σε ετούτο το τέλεια σμιλεμένο πρόσωπο του Άδωνι, είκοσι ακριβώς χρόνια μετά το επίτευγμα του Fincher.

Διττου θεματικού χαρακτήρα λοιπόν το πολυδιαφημισμένο Allied, από την μια κατασκοπική περιπέτεια, που θα ξεσηκώσει αναμνήσεις από το επίσης στημένο μέσα στην καρδιά του πολέμου μνημείο του Curtiz, με τους ήρωες να γυαλίζουν στο πανί, χρησιμοποιώντας εφάμιλλης δυναμικής ατάκες, που μεταλλάζει στην εξέλιξη όψη, για να φτάσουμε στα φορτισμένα περιστατικά της επανάληψης, εκεί που είναι πια σαφές, πως μέσα στην μανία του πολέμου, οι κανόνες περιττεύουν.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ, ένα παιχνίδι κατασκοπείας ενορχηστρωμένο τόσο άρτια από τον βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη Ρόμπερτ Ζεμέκις (Back to the Future, Contact, Who Framed Roger Rabbit?, Death Becomes Her, Forrest Gump, Cast Away, Flight, The Walk) που καθιστά τα όρια ανάμεσα στο ψέμα και την αλήθεια εξαιρετικά δυσδιάκριτα…

Κάποιες αληθινές ιστορίες τις ακούς μια φορά και σε ακολουθούν για πάντα… Αυτό έπαθε και ο σεναριογράφος Στίβεν Νάιτ (Dirty Pretty Things, Eastern Promises, Locke, Pawn Sacrifice, Burnt) όταν άκουσε την ιστορία αγάπης μεταξύ δύο κατασκόπων του Β’ Παγκοσμίου πολέμου (ενός Καναδού και μιας Γαλλίδας) που βρέθηκαν αντιμέτωποι όταν αποκαλύφθηκαν οι αληθινές τους ταυτότητες. Μια ιστορία που τον συγκλόνισε τόσο πολύ που γρήγορα την έκανε ένα επικό σενάριο…

Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται λένε, αρκεί αυτά τα δύο να μην μπλεχτούν γιατί ο συνδυασμός τους είναι εκρηκτικός… Μάλιστα, κατά τον πόλεμο, υπήρχε και συγκεκριμένος κανόνας για τις προσωπικές σχέσεις που ενδεχόμενα αναπτύσσονταν μεταξύ κατασκόπων και αφορούσαν περιπτώσεις προδοσίας. Ειδικότερα, ο κανόνας προέβλεπε πως σε περίπτωση που δύο πράκτορες παντρεύονταν και ένας από τους δύο ανακάλυπτε πως ο σύντροφός του ήταν διπλός πράκτορας που μετέφερε μυστικά στον εχθρό, ο άλλος όφειλε να εκτελέσει τον προδότη σύντροφο, αλλιώς θα κατέληγε ο ίδιος στην κρεμάλα για λόγους υψίστης προδοσίας.

Ξέρω ποιος είσαι στ’ αλήθεια; Μπορώ να σε εμπιστευτώ απόλυτα; Θα με προδώσεις; Θα τα έπαιζες όλα για όλα προκειμένου να διαφυλάξεις αυτό που έχουμε; Αυτά τα ερωτήματα ταλανίζουν τους ήρωες της ταινίας καθώς ο άντρας αρχίζει να αναρωτιέται αν η γυναίκα που ερωτεύτηκε είναι όντως αυτή που λέει πως είναι. Κι όλα αυτά τα ερωτήματα τίθενται με φόντο τον πόλεμο, την ίδια στιγμή που η ζωή συνεχίζεται, όπως μπορεί…

Ο Καναδός μυστικός πράκτορας είναι ο Μπραντ Πιτ, ένας άντρας με απόλυτη ψυχραιμία και πλήρη αυτοέλεγχο (λόγω επαγγέλματος) που, ξαφνικά, βρίσκεται σε απόλυτη συναισθηματική σύγχυση καθώς για πρώτη φορά στη ζωή του νιώθει πως ό,τι είναι πολυτιμότερο για εκείνον είναι υπό απειλή. Η Γαλλίδα Μαριόν Κοτιγιάρ είναι η Μαριάν, μια γυναίκα με τόσες πολλές ταυτότητες και μυστικά που κινδυνεύει να χάσει την αίσθηση της πραγματικότητάς της (μπορεί και ηθελημμένα), όταν το προσποιητό συναίσθημα γίνεται αληθινό. Το καστ συμπληρώνουν η Λίζι Κάπλαν (Masters of Sex) ως αδερφή του Μαξ (Μπραντ Πιτ) και ο Τζάρεντ Χάρις (Mad Men, Lincoln) στο ρόλο του συνταγματάρχη Φρανκ Χέσλοπ.

Πάνω από 80 διαφορετικά σετ έπρεπε να δημιουργηθούν στουντιακά έτσι ώστε, σε συνδυασμό με τα ειδικά εφέ τελευταίας τεχνολογίας, να αναβιώσει κινηματογραφικά η Καζαμπλάνκα (με εξωτερικά γυρίσματα στις Κανάριες Νήσους) και το Λονδίνο της δεκαετίας του ’40.

Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο βραβευμένος με Γκράμι και υποψήφιος για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα συνθέτης Άλαν Σιλβέστρι, συνεργάτης επί χρόνια του Ζεμέκις.