A Bigger Splash Ιταλία, Γαλλία, 2015, Εγχρωμο Παραγωγή: Μισέλ Κοστιγκάν, Λούκα Γκουαντανίνο Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο Σενάριο: Νταβίντ Καζγκάνιτς Φωτογραφία: Γιορίκ Λε Σο Μοντάζ: Γουόλτερ Φαζάνο Πρωταγωνιστούν: Τίλντα Σουίντον, Ρέιφ Φάινς, Ντακότα Τζόνσον, Ματίας Σχούναρτς Διάρκεια: 125 λεπτά Θρίλερ, σάτιρα, ψυχολογικό δράμα και μια ελεύθερη διασκευή της «Πισίνας» (1969 ) από τον μεταμοντέρνα βισκοντικό δημιουργό τού «Είμαι ο Έρωτας». Ο Λούκα Γκουαντανίνο, δημοφιλής και στην Ελλάδα δημιουργός του «Είμαι ο Ερωτας» του 2009 (αυτόν τον καιρό και του «Νεαρού Πάπα» με τον Τζουντ Λο), διεσκευάζει ελεύθερα την «Πισίνα» του Ζακ Ντερέ, εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του Αλέν Παζ, δανείζεται όμως τον τίτλο του από εκείνον τον ποπ πίνακα του Ντέιβιντ Χόκνεϊ: ένα πολυτελές, τέλειο στις ευθείες του σπίτι, ταράσσεται από τ' απόνερα μιας βουτιάς στην πισίνα. Το φαινομενικά «τέλειο» σύμπαν τεσσάρων ηρώων, με τον ίδιο τρόπο, θα ταραχτεί από μια βουτιά στον ένοχο πόθο, στα μυστικά και στην εκδίκηση. Την ανυπέρβλητη ομορφιά του ζευγαριού Αλέν Ντελόν - Ρόμι Σνάιντερ της ταινίας του 1969, ο Γκουαντανίνο αναπληρώνει με την απίθανη, ηλιόλουστη ομορφιά του τοπίου της σικελικής Παντελερία και με αισθητικές επιλογές στα ρούχα και στον τρόπο που αποτυπώνει τα κορμιά των ηρώων του, που θ' άξιζαν Οσκαρ στιλιζαρίσματος, αν υπήρχε. Εκεί, σε μια βίλα στην Παντελερία, έχει αποτραβηχτεί η διασημότερη τραγουδίστρια του κόσμου, η Μάριαν Λέιν, με το σύντροφό της, Πολ, για να θεραπεύσει τις τραυματισμένες φωνητικές χορδές της. Σιωπηλή αλλά γεμάτη αντικρουόμενα συναισθήματα, υποδέχεται απρόθυμα τον τέως εραστή της και εκρηκτικό μουσικό παραγωγό, τον Χάρι, που έρχεται μαζί με την ηδυπαθή νεαρή κόρη του, Πενέλοπι, για ν’ ανατρέψει την ευαίσθητη ισορροπία του ζευγαριού και να διεκδικήσει ξανά τη Μάριαν, προσφέροντας την Πεν ως αντίτιμο. Ο Γκουαντανίνο στήνει την ταινία του με μια σκόπιμη «φλυαρία», με τρόπο χαρακτηριστικά ευρωπαϊκό, με την πίστη του καλλιτέχνη που νιώθει ότι δε χρειάζεται να είναι οικονόμος γιατί τόσο ωραία τα λέει που αξίζει να ξοδέψεις το χρόνο σου για να τον ακούσεις: κι η αλήθεια είναι πως η αισθητική φλυαρία του είναι συναρπαστική. Στο φιλμ του όλα είναι φωτογενή, λαμπερά, τραβηγμένα από εξεζητημένες γωνίες λήψης: τίποτα δεν είναι φυσικό, τίποτα αυθόρμητο κι αυτό έχει τη μαγεία του ως δείγμα ενός κινηματογραφικού τουρισμού σε τόπους που δε συνηθίζονται πια ανάμεσα στους νεότερους σκηνοθέτες. Ειδικά, μάλιστα, όταν η ίδια η αφήγηση επικεντρώνεται σε επιτηδευμένα συναισθήματα, σε μια στημένη, καλά ελεγχόμενη απόδοση της ερωτικής κτητικότητας και τη ζήλειας. Αυτός είναι ο κόσμος των προνομιούχων πλουσίων που έχουν το ροκ ως παντιέρα αλλά τίποτε το αληθινό στη συμπεριφορά τους. Τα όρια των ηρώων δοκιμάζονται, η δυναμική των σχέσεων των τεσσάρων εξωθείται στα άκρα και σ’ αυτό το τεντωμένο σκοινί ο Γκουαντανίνο φέρνει από τα στοιχεία του θρίλερ (τέτοιος πόθος αναμφισβήτητα καλεί για μια τιμωρία), μέχρι τις μάλλον καταχρηστικές αναφορές στη σύγχρονη πολιτική σκηνή και το μεταναστευτικό. Στον κεντρικό ρόλο η Τίλντα Σουίντον είναι μια συναρπαστική φιγούρα που παραμένει σχηματική, η Ντακότα Τζόνσον προσπαθεί πολύ ως νυμφίδιο, ο Σχούναρτς περιφέρει την ωμή δύναμη του σώματός του, αλλά είναι ο Ρέιφ Φάινς που πραγματικά στήνει μια από τις ωραιότερες ερμηνείες της καριέρας του, τολμηρός, διονυσιακός κι επικίνδυνος.Δήλωση σκηνοθέτη Στην τελευταία μου ταινία, «Είμαι ο Έρωτας»,ήθελα να διερευνήσω τον κόσμο της υψηλής κοινωνίας και τι συμβαίνει όταν ξυπνά η επιθυμία και ο πόθος καθώς και τις ηθικές τους συνέπειες. Στο «Κάτω από τον ήλιο», οραματίστηκα μια ταινία για την αγάπη, την ομορφιά, την επιθυμία, το σεξ, τη σεξουαλικότητα και τις συμπεριφορές που μπορεί να πυροδοτήσει η παρουσία και μόνο ενός παλιού έρωτα. Απελευθερώνοντας το παρελθόν, οι χαρακτήρες αποκαλύπτουν την αληθινή εκδοχή του εαυτού τους κι οδηγούνται στην πιο σκοτεινή πλευρά τους. Αντιμετωπίζω την ταινία ως ένα μοντέρνο ψυχολογικό δράμα σχέσεων. Εμπνεύστηκα από το Ρομπέρτο Ροσελίνι, την ενέργεια του Μάρτιν Σκορτσέζε και τη βαθιά διορατικότητα του Τζόναθαν Ντεμ. Είμαι επίσης, μεγάλος θαυμαστής της Πατρίσια Χάισμιθ και του Πολ Μπόουλς, και της οξείας αίσθησης του χιούμορ που έχουν, καθώς και την ικανότητα τους να συλλαμβάνουν χαρακτήρες σε έναν κόσμο ξένο από το δικό τους. H αρχική ιδέα ξεκίνησε από μια ματιά σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια- τον κόσμο του ροκ ν’ ρολ στα τέλη του 20ου αιώνα- σε αντίθεση με ένα είδος συντηρητισμού που κυριαρχεί σήμερα. Για μένα, το «Κάτω από τον ήλιο» είναι ένα σύγχρονο πορτρέτο της εποχής μας και μια αθέατη πλευρά της Ιταλίας που απευθύνεται μόνο σε λίγους. Άνθρωποι που φαινομενικά έχουν ό,τι θέλουν, είναι ίδιαίτερα εύθραυστοι και προσπαθούν να αποδράσουν από τον κόσμο τους, μόνο για να τον βρουν να εισβάλλει και πάλι πίσω στη ζωή τους. Το πάθος, η λάμψη- όλα καταρρέουν και ξυπνάνε τα πιο πρωτόγονα συναισθήματα. Λούκα Γκουαντανίνο ΠΑΝΤΕΛΛΕΡΙΑ: ΜΑΓΙΚΗ, ΑΓΡΙΑ ΚΑΙ ΣΑΓΗΝΕΥΤΙΚΗ Σαλβατόρε Γκαμπριέλε, Δήμαρχος Παντελλερία: Στο «Κάτω από τον ήλιο», η Παντελλερία εμφανίζεται μαγική, άγρια και σαγηνευτική. Η ταινία έχει ένα εκπληκτικό καστ: την εξαιρετική Τίλντα Σουίντον, τον τεράστιο Ρέιφ Φάινς, τη φρεσκάδα της Ντακότα Τζόνσον και του Ματίας Σέναρτς και την ιδιοφυία του Κοράντο Γκουζάντι. Οι θερμές ευχαριστίες μου όμως πηγαίνουν στον πραγματικό πρωταγωνιστή της ταινίας, το σκηνοθέτη Λούκα Γκουαντανίνο, που έκανε τη γενναία επιλογή να γίνουν τα γυρίσματα σε μια τοποθεσία όπως η Παντελλερία. Από την αρχή η οπτική του ήταν βαθιά και αληθινή- ένιωσα μεγάλη περηφάνεια όταν είδα την ταινία στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Όταν αποφάσισα να φιλοξενήσω την ταινία, πήρα ένα ρίσκο- ήταν πρόκληση τόσο για μένα όσο και για την υπόλοιπη κοινότητα. Τώρα, μπορώ να επιβεβαιώσω ότι όλες οι αρετές του νησιού αντιπροσωπεύονται άψογα: η Μεσογειακή ψυχή του, η άγρια ομορφιά του δένουν πολύ όμορφα με την ιστορία και τους χαρακτήρες. Ελπίζω ότι το «Κάτω από τον Ήλιο» θα δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο την ομορφιά ,τον πλούτο, την κουλτούρα και την ιστορία αυτού του μικρού νησιού που συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Ρέιφ Φάινς- Χάρυ Ο Φάινς έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως Χίθκλιφ στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ και Βραβείο BAFTA για το ρόλο του ως Έιμον στη Λίστα του Σίντλερ. Έκτοτε, έχει πρωταγωνιστήσει σε ταινίες όπως Ο Επίμονος Κηπουρός, Άγλλος Ασθενής, In Bruges, The Reader, Skyfa/1, και Χάρι Πότερ. Το 2014, πρωταγωνίστησε στο The Grand Budapest Hotel του Γουές Άντερσον. Το 2015, υποδύθηκε τον «Μ» στο Spectre του Σαμ Μέντες. Ακολούθησε το Χαίρε Καίσαρ! των αδερφών Κοέν. Ο Φάινς έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 2011 με τον Κοριολάνο και το 2013 σκηνοθέτησε την Αόρατη Γυναίκα, στην οποία υποδύθηκε ο ίδιος τον Κάρολο Ντίκενς. Ντακότα Τζόνσον- Πενέλοπε Η Ντακότα Τζόνσον έχει γίνει σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα μία από τις πιο περιζήτητες ηθοποιούς του Χόλιγουντ, μετά το ρόλο της στις 50 Αποχρώσεις του Γκρι. Πρόσφατα εμφανίστηκε στα Black Mass του Σκοτ Κούπερ και How to be Single. Η Ντακότα πρωτοεμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη στο The Social Network, ενώ ακολούθησαν τα The Five Year Engagement, και 21 Jump Street. Στην τηλεόραση έχει εμφανιστεί στο Ben and Kate του Fox. Ματίας Σέναρτς - Πολ Ο Ματίας Σέναρτς ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο, παίζοντας στο πλευρό του πατέρα του, Τζούλιαν Σέναρτς στο Μικρό Πρίγκηπα. Στα 15 του, έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο Υποψήφιο για Όσκαρ Daens. Αφού αποφοίτησε από την Ακαδημία Δραματικών Τεχνών της Αμβέρσας, πρωταγωνίστησε τόσο στο θέατρο όσο και σε μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες. Μεταξύ τους οι Any Way the Wind Blows και Oueen Karo. Ο ρόλος του στο Black Book του Πολ Βερχόφεν, τον έκανε γνωστό σε ένα ευρύτερο κοινό. Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο Υποψήφιο για Όσκαρ Bullhead του Μάικλ Ρόσκαμ, του έδωσε τη διεθνή αναγνώριση. Ακολούθησε το Σώμα με Σώμα του Ζακ Οντιάρ, για το οποίο τιμήθηκε με Σεζάρ Καλύτερου Ηθοποιού, το The Drop, το Blood Ties καθώς και το Βελγικό The Loft και το αντίστοιχο αμερικάνικο ριμέικ του. Ο Ματίας Σέναρτς πρόσφατα εμφανίστηκε στο A Little Chaos του Άλαν Ρίκμαν, τη Γαλλική Σουίτα του Σαούλ Ντιμπ και Far from the Madding Crowd του Τόμας Βίντερμπερκ. Ακολούθησε το The Danish Girl το Νοέμβριο του ’15. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε γυρίσματα για το Lewis and Clark του HBO, μαζί με τον Κέισι Άφλεκ. Τίλντα Σουίντον- Μαριάν Η Σουίντον ξεκίνησε την καριέρα της το 1985 με το Caravaggio του Ντέρεκ Τζάρμαν. Συνεργάστηκαν για άλλες εφτά ταινίες μαζί, μεταξύ των οποίων τα The Last of England, The Garden, War Requiem, Edward II (Βραβείο Γυναικείας Ερμηνίας από το Φεστιβάλ Βενετίας το 1991), και Wittgenstein, πριν το θάνατο του Τζάρμαν το 1994. Κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση το 1992 με το ρόλο της στο Orlando, της Σάλι Πότερ. Έχει μακροχρόνιες κινηματογραφικές σχέσεις με σκηνοθέτες όπως οι Λιν Χέρσμαν-Λίσον, Τζον Μέιμπερι, Τζιμ Τζάρμους, Γουές Άντερσον, Τζόελ και Ίθαν Κοέν και το Λούκα Γκουαντανίνο με τον οποίο συνεργάστηκε στα The Love Factory και Είμαι ο Έρωτας πριν το Κάτω από τον Ήλιο. Συνεργάστηκε επίσης με το Μπονγκ Τζουν Χο στο Snowpiercer, ενώ δουλεύουν ξανά μαζί και για την επόμενη ταινία του. Έχει τιμηθεί με Βραβείο BAFTA και Όσκαρ για την ερμηνεία της στο Michael Clayton το 2008. Το 2011, πρωταγωνίστησε κι έκανε την παραγωγή για το Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν της Λιν Ράμσεϊ. ΛΟΥΚΑ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΙΝΟ (Σκηνοθεσία και παραγωγή) Σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, ο Λούκα Γκουαντανίνο γεννήθηκε στο Παλέρμο το 1971, κι έγινε ευρύτερα γνωστός το 2009 με το Είμαι ο Έρωτας (Io sono l'amore). Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του The Protagonists επιλέχθηκε για το Φεστιβάλ της Βενετίας το 1999. Το 2002, σκηνοθέτησε το Mundo Civilizado που συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Το 2004, γύρισε ξανά στο Φεστιβάλ της Βενετίας με το Cuoco Contadino, ενώ ακολούθησε το Melissa P. το 2005. Η διεθνής καταξίωση ήρθε με το Είμαι ο Έρωτας (Io sono l'amore) το 2009, το οποίο έγραψε, σκηνοθέτησε κι έκανε την παραγωγή. Η ταινία συμμετείχε στα φεστιβάλ της Βενετίας, του Τορόντο, του Βερολίνου, του Σάντανς και σε αμέτρητα ακόμη φεστιβάλ διεθνώς. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερων Κοστουμιών, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Το 2011, ο Γκουαντανίνο παρουσίασε το ντοκιμαντέρ Unconscious στο 64ο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Το 2013, ακολούθησε το ντοκιμαντέρ Bertolucci on Bertolucci. Το Δεκέμβριο του 2011, έκανε το ντεμπούτο του ως σκηνοθέτης για την όπερα με το Φάλσταφ του Τζουζέπε Βέρντι στο Teatro Filarmonico di Verona. Το 2012, ίδρυσε τη δική του εταιρία παραγωγής Frenesy Film. ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ Μεγάλου μήκους The Protagonists (1999) Melissa P. (2005) Είμαι ο Έρωτας - lo Sono L'amore (2009) Κάτω από τον Ήλιο - A Bigger Splash (2015) Ντοκιμαντέρ Salvatore, Un Film Casa/ingo (1993) Lia Rumma A Napoli (1996) Algerie (1997) Tilda Swinton: The Love Factory (2002) Mundo Civilizado (2002) Lotus (2003) Μικρού μήκους Oui(1997) L'uomo Risacca (2000) Part Deux, Deux (2007) Όπερα Φάλσταφ, Φιλαρμονική Βερόνα (2011) |