Ο σεναριογράφος των «Sicario» και «Πάση Θυσία» γράφει και σκηνοθετεί ένα
ρεαλιστικό, αγωνιώδες όσο και συγκινητικά πικρό νεο-γουέστερν μιαν άλλη,
ξεχασμένη Αμερική. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών.
Μια νεαρή πράκτορας του
FBI, ένας βετεράνος ανιχνευτής και ο τοπικός σερίφης συνεργάζονται για να
διαλευκάνουν το φόνο μιας κοπέλας στην περιοχή ενός ορεινού ινδιάνικου
καταυλισμού.
Ξεκινώντας την καριέρα του ως δευτεροκλασάτου τηλεοπτικού ηθοποιού, ο Τέιλορ
Σέρινταν εξελίχτηκε πρόσφατα σε έναν πολύ ενδιαφέροντα κινηματογραφικό δημιουργό
με αναγνωρίσιμη υπογραφή. Η σεναριακή αρχή έγινε πρόπερσι, με την αστυνομική
περιπέτεια του Ντενίς Βιλνέβ «Sicario: Ο Εκτελεστής», ενώ πέρυσι ακολούθησε το
περιπετειώδες δράμα «Πάση Θυσία» του Ντέιβιντ Μακένζι, το οποίο του χάρισε
οσκαρική υποψηφιότητα για πρωτότυπο σενάριο. Και οι δύο ταινίες συγγενεύουν τόσο
με την αστυνομική περιπέτεια όσο και με το γουέστερν, μιλούν για χαρακτήρες που
αγωνίζονται να προσαρμοστούν σε έναν εχθρικό, ακατανόητο γι’ αυτούς κόσμο κι
έχουν ως φόντο τον ανοιχτό ορίζοντα του αμερικανικού Νότου.
Το «Στα Ίχνη του Ανέμου» μεταφέρει το σκηνικό βορειότερα, στο χιονισμένο
Γουαϊόμινγκ, όμως η δραματική λειτουργία του φυσικού τοπίου παραμένει η ίδια.
Είναι αυτή μιας αφιλόξενης χώρας με δικούς της κανόνες επιβίωσης, όχι πολύ
διαφορετικούς από εκείνους της Άγριας Δύσης, την οποία το αμερικανικό όνειρο δεν
έχει επισκεφθεί ποτέ. Γι’ αυτό και οι πολλοί ινδιάνικοι καταυλισμοί στη μέση του
–ορεινού– πουθενά, όπως το Γουίντ Ρίβερ, όπου ο Κόρι, έμπειρος ανιχνευτής και
κυνηγός άγριων ζώων που απειλούν τα κοπάδια της περιοχής, βρίσκει ένα πρωί το
πτώμα μιας νεαρής ινδιάνας. Μαζί με μια φιλότιμη μα άπειρη πράκτορα του FBI και
τον ινδιάνο τοπικό σερίφη αναζητούν αυτόν που της επιτέθηκε και τη βίασε προτού
εκείνη ξεφύγει και πεθάνει από το κρύο στο χιονισμένο βουνό.
Μετά το «Vile», μια αδέξια ταινία τρόμου του 2011, ο Σέρινταν περνάει ξανά πίσω
από την κάμερα για μια ολότελα δική του κινηματογραφική κατάθεση πάνω σε μια
Αμερική που έρχεται από το παρελθόν, ζει σιωπηλά στα όρια του χάρτη και χάνεται
αργά μέσα σε νέους καιρούς και νέα ήθη. Με αυτά τα τελευταία προσπαθεί έτσι κι
αλλιώς να φέρει σε επαφή τους ήρωές του ο Τεξανός δημιουργός, πάντα όμως με
ανεπιτυχή τρόπο. Όπως ο Κόρι, ο οποίος προσπαθεί εδώ και χρόνια να συμβιβαστεί
με την έννοια της (ύψιστης) απώλειας, αν και ξέρει πως αυτό δεν θα συμβεί. Θα
κάνει όμως ό,τι περνάει από το χέρι του για να ζήσει (και να επιβιώσει) μαζί
της, διατηρώντας κόντρα στους «πολιτισμένους» κανόνες, αλλά απόλυτα σύμφωνα με
τους νόμους της φύσης που τον περιβάλλει, τις δικές του ηθικές αρχές. Αυτές τις
οποίες θα μοιραστεί με την αγωνίστρια πράκτορα Τζέιν και τον συμπάσχοντα Μάρτιν,
πατέρα της νεκρής κοπέλας. Και όλα αυτά μέσα από τη φόρμα ενός παλιομοδίτικα
μοντέρνου θρίλερ, αργού, δραματικού και με άμεσες αναφορές στην παράδοση του
γουέστερν, το οποίο απέσπασε το βραβείο κοινού στο Κάρλοβι Βάρι κι εκείνο της
σκηνοθεσίας στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών.