Amanda
Γαλλία, 2018
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χερς
Σενάριο: Μίκαελ Χερς, Μοντ Αμλίν
Φωτογραφία: Σεμπαστιάν Μπουχμάν
Μοντάζ: Μαριόν Μονιέρ
Μουσική: Αντόν Σανκό
Πρωταγωνιστούν: Βενσάν Λακόστ, Ισόρ Μουλτριέρ, Στέισι Μάρτιν
Διάρκεια: 107 λεπτά

Ένας νέος άνδρας χωρίς σταθερή δουλειά και σχέση, απολαμβάνει την ελαφρότητα της νεότητάς του στο Παρίσι. Σύντομα όμως, η ζωή του διακόπτεται βάναυσα από τον ξαφνικό χαμό της αδελφής του. Εκτός από το σοκ και τον πόνο, αναγκάζεται να διαχειριστεί και την κηδεμονία της μικρής ανιψιάς του.
Υποδειγματική ισορροπία κωμωδίας, δράματος, αισιοδοξίας και συναισθηματικής ειλικρίνειας σε μια γλυκόπικρη ιστορία (διπλής) ενηλικίωσης με ευρύτερη κοινωνική ευαισθησία.
Η απώλεια επανέρχεται στις ταινίες του 44χρονου Μικαέλ Χερς θέτοντας πάντα το ίδιο ερώτημα στους άναυδους επιζώντες: πόσο έτοιμοι είστε να αντιμετωπίσετε την απρόβλεπτη διάσταση της ζωής; Ο νεαρός Νταβίντ δεν έχει σκεφτεί πολύ πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ζώντας μια ανέμελη καθημερινότητα ανάμεσα σε περιστασιακές δουλειές, όπως το κούρεμα δέντρων, φλερτ με τη γοητευτική γειτόνισσα Λενά και επισκέψεις στην αδελφή του Σαντρίν και τη χαριτωμένη κόρη της Αμαντά. Μετά, όμως, από μια τρομοκρατική επίθεση που αφήνει σοκαρισμένη τη γαλλική πρωτεύουσα, η Σαντρίν δολοφονείται και ο Νταβίντ αναλαμβάνει εκών άκων την προσωρινή κηδεμονία της εφτάχρονης ανιψιάς του.
Στο «Ce Sentiment de l’ Été» (2015), την προηγούμενη ταινία του Χερς, ο ξαφνικός θάνατος μιας κοπέλας αναστατώνει τις ζωές του συντρόφου της και της αδελφής της, οι οποίοι έρχονται κοντά μέσα από το απρόβλεπτο αυτό γεγονός. Στην «Αμάντα» ένα εξίσου τραγικό και αναπάντεχο συμβάν θα φέρει κοντά έναν ανώριμο άντρα και ένα ορφανό κοριτσάκι, οι οποίοι προσπαθούν να προσανατολιστούν μέσα σε μια «ακατανόητη» πραγματικότητα, η οποία τους ζητάει να ενηλικιωθούν επειγόντως.
Το πέρασμα από τον έναν κόσμο στον άλλον, απ’ αυτόν της αθωότητας σ’ εκείνον των ευθυνών, γίνεται μέσα από μια εντυπωσιακά σκηνοθετημένη σκηνή, όπου καθώς ο Νταβίντ διασχίζει το Παρίσι ποδηλατώντας για να φτάσει στο πάρκο τού ραντεβού με την αδελφή του, οι ήχοι σταδιακά χαμηλώνουν και μια απειλητική αίσθηση απλώνεται, μέχρι η κάμερα να αποκαλύψει, βουβά, ένα σκηνικό τρόμου. Αλλά ο Χερς δεν στέκεται σ’ αυτό ούτε προσπαθεί να το σχολιάσει άμεσα. Το σημείο εκκίνησης του δράματός του είναι πολιτικό και απόλυτα επείγον, εκείνος όμως στρέφει το κινηματογραφικό του ενδιαφέρον στα πρόσωπα πίσω από την τραγωδία.
Ο ανάλαφρα κωμικός τόνος που κυριαρχεί στην αρχή της ταινίας υποχωρεί όταν τα πράγματα παίρνουν δραματική στροφή, αλλά δεν χάνεται εντελώς. Η «Αμάντα» είναι μια φωτεινή ταινία που προσπαθεί να μεταδώσει τη λάμψη των πολύχρωμων εικόνων της στους απελπισμένους πρωταγωνιστές της, οι οποίοι μέσα από μια διαδρομή γεμάτη απογοητεύσεις, στιγμές χαράς, πικρές διαπιστώσεις και εκτονωτικούς διαπληκτισμούς θα καταλάβουν πόσο ανάγκη έχει ο ένας τον άλλον. Η διαδρομή ως εκεί, η οποία διόλου τυχαία ολοκληρώνεται μ’ ένα ταξίδι και ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με το παρελθόν (η συνάντηση του Νταβίντ με τη μητέρα του), περιγράφεται απολαυστικά από τον Χερς, μέσα από ένα ρεαλιστικό συνδυασμό συναισθηματικής ειλικρίνειας, χιούμορ, ψυχολογικής ανάλυσης και κοινωνικής κριτικής. Γιατί εδώ η συνειδητοποίηση του σοκαριστικά απρόβλεπτου, η κατανόηση της σχέσης παρελθόντος και παρόντος, αλλά και το πέρασμα σε μια νέα πραγματικότητα δεν αφορούν μόνο δυο νέους ανθρώπους, αλλά και μια ολόκληρη χώρα.