The Summit
Αργεντινή, 2017
Σκηνοθεσία: Σαντιάγκο Μίτρε
Σενάριο: Σαντιάγκο Μίτρε, Μαριάνο Λινάς
Φωτογραφία: Χαβιέρ Χούλια
Μοντάζ: Νικολά Γκολντμπάρ
Μουσική: Αλμπέρτο Ιγκλέσιας
Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Νταρίν, Κρίστιαν Σλέιτερ, Ερικα Ρίβας, Ντολόρες Φόνζι
Διάρκεια: 114 λεπτά

Κατά τη διάρκεια μιας συνόδου κορυφής σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο στην καρδιά των Άνδεων, ο πρόεδρος της Αργεντινής βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα στην πολιτική και την προσωπική του ζωή. Πρωτοπαίχτηκε στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των περσινών Κανών και κινείται με δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα ανάμεσα στον Χίτσκοκ και τον Κιούμπρικ, με φόντο τη σύνοδο κορυφής των Λατινοαμερικανών ηγετών.
Ένα ατμοσφαιρικό, πολιτικό θρίλερ, μετά τη βραβευμένη στην Εβδομάδα της Κριτικής των Κανών ταινία του «Paulina» (2015), μας προσφέρει ο Αργεντινός σκηνοθέτης Σαντιάγο Μίτρε. Ένα θρίλερ (πρωτοπαίχτηκε στο «Ένα κάποιο βλέμμα» των περσινών Κανών) που κινείται με δεξιοτεχνία και ευρηματικότητα ανάμεσα στον Χίτσκοκ και τον Κιούμπρικ, με φόντο τη σύνοδο κορυφής των Λατινοαμερικανών ηγετών, που μαζεύονται στη Χιλη, σε ένα απομονωμένο ξενοδοχείο στην κορυφή των Άνδεων, για να συνάψουν συμφωνία για την ίδρυση ενός λατινοαμερικανικού οργανισμού πετρελαίου.
Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Ερνάν Μπλάνκο (ένας εξαιρετικός Ρικάρντο Νταρίν), ο πολιτικά άφθαρτος πρόεδρος της Αργεντινής, που, εκτός από τις διάφορες πιέσεις, τόσο από ορισμένους άλλους Λατινοαμερικανούς ηγέτες, όσο και από τον εκπρόσωπο των ΗΠΑ (ένας πολύ καλός Κρίστιαν Σλέιτερ), που με διάφορους τρόπους προσπαθεί να βάλει τη χώρα του, από το πίσω μέρος, στη συνθήκη (η σκηνή της συνάντησής του με τον Αργεντινό Πρόεδρο είναι από τις καλύτερες και πιο διφορούμενες της ταινίας), ο Αργεντινός πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει ένα επικείμενο σκάνδαλο με τη ψυχολογικά προβληματική κόρη του, Μαρίνα, την οποία, την τελευταία στιγμή, αναγκάζει να έρθει μαζί του στο ξενοδοχείο στις Άνδεις.
Ο Μίτρε καταφέρνει να ισορροπήσει τέλεια το προσωπικό πρόβλημα του Προέδρου με τα γενικότερα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της Αργεντινής, συνδυάζοντας συχνά το φανταστικό (μέσα από τις σκηνές της ύπνωσης της Μαρίνας) με το ρεαλιστικό (τη διεξαγωγή της συνόδου), φέρνοντας στο προσκήνιο το θέμα της πολιτικής εξουσίας και των διάφορων, γεωπολιτικών παιχνιδιών που παίζονται γύρω απ’ αυτήν.
Παιχνίδια που ο Μίτρε παρουσιάζει συχνά με μια δόση ειρωνείας, σκάβοντας σχεδόν αδιάκριτα πίσω από τα φαινόμενα για να μας παρουσιάσει τη σκληρή πραγματικότητα μιας χωρίς ηθική ή οποιαδήποτε άλλα όρια εξουσίας – εξουσία που όλοι γνωρίζουμε από δεκάδες άλλους ηγέτες – όπου μόνο τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα παίζουν ρόλο και η οποία καθορίζει δυστυχώς τις τύχες εκατομμυρίων ανά την υδρόγειο, απληροφόρητων συνήθως, πολιτών. Με τον Μίτρε να χρησιμοποιεί τις συναντήσεις, τις κρυφές και φανερές συζητήσεις, τα κρυφά βλέμματα, τα υπονοούημενα, τις σιωπές, αλλά και τους χώρους, το τεράστιο ξενοδοχείο στη μέση ενός κάτασπρου, παγωμένου τοπίου (η έξοχη φωτογραφία είναι του Χαβιέ Χούλια) για να δημιουργήσει τα διάφορα επίπεδα του συναρπαστικού αυτού πολιτικού του θρίλερ.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Ο ρόλος του προέδρου της Αργεντινής γράφτηκε ειδικά για τον Ρικάρντο Νταρίν. Ξεκίνησα να γράφω το σενάριο αφού μιλήσαμε και είχε ενθουσιαστεί με την ιδέα μου. Ο Ρικάρντο είναι ένας εξαιρετικός και πολύ γενναιόδωρος ηθοποιός και η συνεισφορά του σ' όλη τη διαδικασία της παραγωγής ήταν σημαντική από την πρώτη στιγμή που του είπα τι σκεφτόμουν να κάνω μέχρι και την ολοκλήρωση του μοντάζ. Επίσης, έχει κάτι το εμβληματικό πάνω του. Για τους Αργεντίνους, είναι η ενσάρκωση του ιδανικού προέδρου.

Για τους ρόλους των άλλων προέδρων που παίρνουν μέρος στη σύνοδο διάλεξα ηθοποιούς που είναι διάσημοι στη χώρα τους περισσότερο για καλλιτεχνικούς παρά για εμπορικούς λόγους. Έπρεπε να είναι «φτασμένοι» ηθοποιοί ώστε να γίνονται εύκολα πιστευτοί στο ρόλο τους.

Επέλεξα τον Κρίστιαν Σλέιτερ για τον ρόλο του Αμερικανού συμβούλου επειδή μου άρεσε πάρα πολύ η ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά «Mr. Robot». Ήθελα κάποιον που να δείχνει φιλικός αλλά και μακιαβελικός ταυτόχρονα. Κάποιον που να ταιριάζει στο αρχέτυπο του Βορειοαμερικάνου: ξανθός, ευπαρουσίαστος, ευχάριστος.

Για μένα, ήταν απαραίτητο να κάνουμε γυρίσματα εκεί που πραγματικά συμβαίνουν όλα. Δεν ήταν εύκολο να μας δώσουν την άδεια αλλά τελικά τα καταφέραμε: κάναμε γύρισμα στο γραφείο της Casa Rosada, της επίσημης κατοικίας του προέδρου της Αργεντινής, αλλά και στο προεδρικό αεροπλάνο.

Η ταινία ξεκινάει αρκετά ρεαλιστικά: μπαίνουμε στην προεδρική κατοικία όπου γνωρίζουμε τον Πρόεδρο και την ομάδα του, τους ακολουθούμε στο Σαντιάγκο της Χιλής και γνωρίζουμε του υπόλοιπους προέδρους που θα λάβουν μέρος στη σύνοδο κορυφής. Η ατμόσφαιρα αλλάζει όταν εμφανίζεται η κόρη του προέδρου. Η ψυχολογική της κατάσταση επηρεάζει την ταινία κι έτσι η ατμόσφαιρα γίνεται πιο παράξενη. Όταν, πλέον, επιστρέφουμε στις πολιτικές διαπραγματεύσεις, το μεταφυσικό μπλέκεται με την πραγματικότητα