Ιταλία, 2018
Παραγωγή: Βιόλα Πρεστιέρι
Σκηνοθεσία: Βαλέρια Γκολίνο
Σενάριο: Φραντσέσκα Μαρτσιάνο, Βάλα Σαντέλα, Βαλέρια Γκολίνο
Φωτογραφία: Γκέργκελι Πόχαρνοκ
Μοντάζ: Γκιόγκιο Φραντσίνι
Μουσική: Νικόλα Τεσκάρι
Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Σκαμάρτσιο, Βαλέριο Μασταντρέα, Ιζαμπέλα Φεράρι
Διάρκεια: 115 λεπτά

Συναισθηματικά στιβαρή προσέγγιση ενός μελοδραματικού θέματος, το οποίο εστιάζει την κριτική του πάνω στη σύγχρονη έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας. Ζεστή σκηνοθετική ματιά και πορεία προς το συμφιλιωτικό φινάλε με ένα πρωταγωνιστικό ντουέτο συγκινητικής ερμηνευτικής χημείας.

O Ματέο είναι ένας νέος επιχειρηματίας, ευφυής, τολμηρός και δυναμικός. Ζει μια ζωή στα άκρα γεμάτη προκλήσεις. Ο αδελφός του, Έτορε, είναι καθηγητής σε σχολείο και ζει ακόμα στη μικρή επαρχιακή πόλη όπου οι δυο τους γεννήθηκαν. Είναι ένας άνδρας συνετός με μια ήσυχη ζωή σε μια ρουτίνα που τον βολεύει, ένας άνθρωπος που συνειδητά επιλέγει να ζει στη σκιά. Αυτοί οι δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι θα έρθουν κοντά σε μια κρίσιμη στιγμή της ζωής τους και θα ανακαλύψουν μετά από χρόνια απουσίας ξανά ο ένας τον άλλον.

Ο πόνος και η αναμονή του θανάτου θα μπορούσαν να οδηγούσαν σε μια καταθλιπτική ταινία. Κι όμως, η γνωστή μας ηθοποιός και πρόσφατα σκηνοθέτρια Ελληνοϊταλίδα Βαλέρια Γκολίνο (γνωστή μας ιδιαίτερα από τις ταινίες του Κύπριου σκηνοθέτη Αντρέα Πάντζη), στη δεύτερη, μετά το «Μέλι», σκηνοθεσία της, «Ευφορία», που είδαμε στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα» του 71ου φεστιβάλ των Κανών, αντλεί από το χιούμορ και την ευαισθησία των ταινιών της «κομέντια ιταλιάνα», και ιδιαίτερα από εκείνες των Λουίτζι Κομεντσίνι και Ντίνο Ρίζι, για να αφηγηθεί τη σχέση, μαζί και τη σύγκρουση (από τη μια τα «αγαθά» του καπιταλισμού και από την άλλη η θαλπωρή της οικογένειας και η ανθρωπιά) ανάμεσα σε δυο αδέρφια: του πετυχημένου επαγγελματία (φτιάχνει εντυπωσιακά 3D installations για μουσεία) και ομοφυλόφιλου Ματέο (Ρικάρντο Σκαμάρτσιο) και του μοναχικού, ετοιμοθάνατου Έτορε (Βαλέριο Μασταντρέα), δασκάλου σε επαρχιακή πόλη, που ο Ματέο φέρνει στο πλούσιο, εντυπωσιακό διαμέρισμά του στη Ρώμη όταν πληροφορείται την ανίατη ασθένειά του.

Εκείνο που ενδιαφέρει τη Γκολίνο είναι να καταγράψει με ζεστασιά, σκληρότητα μαζί και τρυφερότητα, αρκετό χιούμορ, κάπου-κάπου και σαρκασμό (όπως την επίσκεψή τους σε μια θαυματουργή Μαντόνα στη Βοσνία) και πολλή ανθρωπιά, χωρίς όμως περιττούς συναισθηματισμούς, τη δύσκολη αρχικά αλλά όμορφη και συγκινητική στο τέλος σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στα δυο, απομακρυσμένα αρχικά το ένα από το άλλο αδέρφια. Ενώ παράλληλα, με βάση ένα εξαιρετικά καλογραμμένο σενάριο, σκιτσάρει, με διεισδυτικότητα και λεπτή ειρωνεία, την κατάσταση σε μια Ιταλία βουτηγμένη στις απολαύσεις του χρήματος, ενώ γύρω της παρακολουθούμε να χάνονται, με ανεξέλεγκτη ταχύτητα, όλες οι ηθικές και άλλες ανθρώπινες αξίες. Στην επιτυχία της ταινίας συμβάλλουν οι εξαιρετικές ερμηνείες του Σκαμάρτσιο και του Μασταντρέα,, στους ρόλους των δυο αδερφών, να δημιουργούν τη «χημεία» που χρειάζεται ανάμεσά τους.