Kawasaki's Rose. Τσεχία, 2009. Σκηνοθεσία: Γιαν Χρέμπεκ. Σενάριο: Πετρ Γιαρτσόφσκι. Ηθοποιοί: Λένκα Βλασάκοβα, Μίλαν Μικούλτσικ, Μάρτιν Χούμπα. 100'

Η προδοσία, το ψέμα και η αλήθεια, η ανάγκη συλλογικής μνήμης και η συμφιλίωση με το παρελθόν, σε μια συναρπαστική, βουτηγμένη σ' ένα μελαγχολικό τόνο, ταινία.

Ο διακεκριμένος ψυχίατρος Πάβελ Γιόσεκ πρόκειται να τιμηθεί με το «Memory of the Nation» από την κυβέρνηση της Τσεχίας, για το επιστημονικό έργο του και την προσφορά του στην πατρίδα. Τόσο η όμορφη γυναίκα του όσο και η γοητευτική κόρη του είναι πολύ χαρούμενες για αυτό το βραβείο. Όμως ο Λούντεκ, ο γαμπρός του, ο οποίος εργάζεται στην ερευνητική ομάδα που κινηματογραφεί τη ζωή του Πάβελ, ανακαλύπτει ότι ο πεθερός του βρισκόταν στη λάθος πλευρά της ιστορίας πίσω στα χρόνια της Κομμουνιστικής Τσεχοσλοβακίας. Ο Πάβελ, παρά την επικείμενη βράβευσή του, δεν είναι και τόσο ηθικά άμεμπτος όσο πολλοί πιστεύουν, καθότι στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με τις μυστικές υπηρεσίες ενώ στη συνέχεια συμπορεύτηκε με το καθεστώς που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Η οικογένεια του Γιόσεκ και οι κοντινοί τους φίλοι προσπαθούν τώρα να δουν πως θα διαχειριστούν αυτά τα θέματα, που θα προκύψουν.

Ένα τηλεοπτικό συνεργείο γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ για έναν επιφανή ψυχίατρο με αφορμή τη βράβευση του για τις υπηρεσίες του και την αντιστασιακή του δράση κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο γαμπρός του μέλος της ομάδας που τον κινηματογραφεί ανακαλύπτει μια άγνωστη πτυχή που πλήττει την εικόνα του άμεμπτου και ανιδιοτελή επιστήμονα.

Η εισαγωγή του φιλμ ίσως αποπροσανατολίσει τον ανυποψίαστο θεατή για τη βασική θεματική του αφού μοιάζει να περιγράφει το αδιέξοδο μιας μοιχείας που σταδιακά θα αποδειχτεί ότι αποτελεί ένα αντίστροφο ερωτικό τρίγωνο της σημερινής εποχής σε αντιδιαστολή με το αντίστοιχο τρίγωνο των γονέων στο φορτισμένο πολιτικό κλίμα του παρελθόντος. Το αγαπημένο παιδί του σύγχρονου τσέχικου κινηματογράφου Γιαν Χρέμπεϊκ εγκαταλείπει το παιγνιώδες και σαρκαστικό ύφος που τον καθιέρωσαν με μια σειρά ταινιών στο είδος της μαύρης κωμωδίας για μια ειλικρινή ματιά στην ιστορία της πατρίδας του μέσα από το πρίσμα μιας οικογενειακής αποκάλυψης που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου. Ο Τσέχος σκηνοθέτης αναπτύσσει διεξοδικά την ιστορία του επιλέγει να μην καταφύγει στη προφανή λύση του φλας μπακ και επικεντρώνεται στην αδρή ψυχολογική σκιαγράφηση με ελάχιστες αστοχίες και μοναδικό παράπονο την απουσία επαρκούς αντίλογου. Η δημοσιογραφική έρευνα ως μέσο αποκατάστασης της αλήθειας, η γνώση και το έργο ενός επιστήμονα στην υπηρεσία της εξουσίας και η εθνική συνείδηση ενός αντιφρονούντα καλλιτέχνη που έζησε αυτοεξόριστος στο εξωτερικό συνυπάρχουν με το δράμα των διαπροσωπικών σχέσεων. Ο μοντέρ Βλάντιμιρ Μπάρακ προκαλεί τη προσοχή με το εκπληκτικό δεκάλεπτο παράλληλο μοντάζ των συνεντεύξεων του γηραιού πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών και του γλύπτη αναφορικά με την ουσία και την ιδεολογική βάση της ανάκρισης. Ερμηνείες υψηλού επιπέδου από τρία ονόματα της παλαιότερης γενιάς του τσέχικου κινηματογράφου : τον Σλοβάκο Μάρτιν Χούμπα ως ψυχίατρο (4η συμμετοχή του σε ταινία του Χρέμπεϊκ και 3η σε ρόλο ιατρού, ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ), τον Άντονιν Κράτοτσβιλ ως γλύπτη και την Ντανιέλα Κολάροβα (ΖΩΗ ΣΕ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ) στο ρόλο της συζύγου. Όμως η ταινία οφείλει τα περισσότερα στο μόνιμο σεναριογράφο και συμφοιτητή του Χρέμπεϊκ στη περίφημη σχολή FAMU Πετρ Γιαρκόφκι για τους προσεγμένους και καίριους διαλόγους πάνω στη δειλία, την ιστορική μνήμη, τη συναισθηματική και ιδεολογική προδοσία την αξία της φυσικής και θετής πατρότητας με αποκορύφωμα της σεναριακής έμπνευσης τον απολογητικό και ολότελα αντισυμβατικό λόγο που απευθύνει ο ψυχίατρος κατά τη βράβευση του.

Ο 44χρονος δημιουργός, έξι ταινίες και εννέα χρόνια μετά τη σημαντική επιτυχία του ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΙΧΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ, μας προσφέρει ένα φιλμ που μπορεί επάξια να συγκριθεί μαζί του και αποτελεί τη τσεχική υποψηφιότητα για το ξενόγλωσσο Όσκαρ 2011 (άλλος ένας ανώτερος αντίπαλος της ελληνικής πρότασης). Όσο για τη τέχνη του σινεμά που αποτελεί την κορωνίδα της οπτικοακουστικής έκφρασης δικαιώνεται και με το παραπάνω από τον ελληνικό τίτλο της ταινίας.

Οι τσέχικες «Ζωές των άλλων» είναι αυτή η ταινία του Γιαν Χρεμπέκ, που εξετάζει την αιώνια μάχη του καλού με το κακό, βομβαρδίζοντας τη μνήμη με θέματα όπως η πίστη και η προδοσία...

David D’ Arcy, Screen International

Μια διεισδυτική ματιά στη μνήμη, την κρίση, την προδοσία και την πολύπλευρη φύση της αλήθειας είναι η ταινία του Γιαν Χρεμπέκ, που αντιλαμβάνεται πλήρως το χάος που φέρνουν οι οικογενειακές τραγωδίες.

Nick Schager, The Village Voice

Χωρίς η πολιτική να καλύπτει το οικογενειακό δράμα, το δίδυμο Χρεμπέκ-Γιαρτσόφσκι προσεγγίζει ένα θέμα ταμπού για την τσέχικη κοινωνία, από την ανθρώπινη πλευρά του.

Derek Elley, Variety

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Από τον υποψήφιο για Όσκαρ σκηνοθέτη Jan Hrebejk, η ταινία που προβλήθηκε στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου στο τμήμα Πανόραμα και κέρδισε δυο σημαντικές διακρίσεις, το βραβείο C.I.C.A.E. και το Οικουμενικό Βραβείο της Επιτροπής.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΤΣΕΧΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΣΚΑΡ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ 2011

Ένα δράμα για την οικογένεια και τις πολιτικές μιας χώρας, για το ρόλο της μνήμης στις σχέσεις, αλλά και γι’ αυτό της ζήλιας, της υπεροψίας, της αγάπης, της πίστης και της προδοσίας. Η ταινία του Γιαν Χρεμπέκ εξετάζει πώς το παρελθόν δεν ανακόπτει το παρόν κυρίως σε χώρες, όπου τα μυστικά ήταν τρόπος ζωής και η προσωπική και επαγγελματική επιτυχία μπορούσε να εξαρτηθεί από μια καλά δομημένη και ενιαία γραμμή, που είχε καθοριστεί είτε ήταν αληθινή είτε ψεύτικη.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Πίσω από κάθε ψέμα κρύβεται μια αλήθεια, και πίσω από αυτή μια ακόμη πιο βαθιά αλήθεια

Ποιος μπορεί να κρίνει τις αδικίες του παρελθόντος; Ποιος μπορεί να τις συγχωρήσει; Μπορεί ο χρόνος να τις απαλύνει; Μπορεί η υπομονή στη συνέχεια να εξαγοράσει τις αδικίες; Το δράμα του Γιαν Χρεμπέκ, που βασίζεται στο βραβευμένο σενάριο του Πετρ Γιαρτσόφσκι, υφαίνει ένα περίπλοκο σύμπλεγμα κοινών αποριών και προσφέρει ένα ολοκληρωμένο σύνολο αντιφατικών απαντήσεων.

Σε συνέχεια μια σειράς από γλυκόπικρες κωμωδίες πρόσφατης παραγωγής, το πετυχημένο κινηματογραφικό δίδυμο επιστρέφει στο ύφος της υποψήφιας για Όσκαρ επιτυχίας του, «Παιχνίδια διχασμού και εγκυμοσύνης» (Divided we fall). Η ταινία «Κάθε ψέμα κρύβει μια αλήθεια» (Kawasaki’s rose) είναι η πρώτη Τσέχικη ή Σλοβάκικη παραγωγή που έχει γίνει ποτέ και πραγματεύεται το θέμα της συνεργασίας των κομμουνιστικών μυστικών υπηρεσιών με τους πληροφοριοδότες-ανθρώπους που προέρχονταν από το λαό, δεν ήταν δηλαδή επαγγελματίες. Σήμερα, 20 χρόνια μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, δεν περνάει μήνας χωρίς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να φέρουν στη δημοσιότητα καινούριες πληροφορίες για ανθρώπους των οποίων οι ζωές επηρεάστηκαν από την περίφημη STB. Αυτές οι ιστορίες μπορούν ακόμη να σοκάρουν την κοινωνία και να καταστρέψουν τις ζωές εκείνων που αναμείχθηκαν σε αυτές. Πίσω από τα κωδικοποιημένα ονόματα, που υπάρχουν στους παλιούς φακέλους της STB, κρύβονται μεμονωμένες ανθρώπινες ιστορίες, δράματα, τύχες και τραγωδίες. Σε αυτή την ταινία, τη δέκατη που κάνουν μαζί, το δίδυμο Χρεμπέκ-Γιαρτσόφσκι ανακάλυψε με το πέρασμα του χρόνου το θέμα μέσω της πολύ βαθιά συναισθηματικής ιστορίας της οικογένειας του 40χρονου Λούντεκ Γιόσεκ.

«Ο ηχολήπτης της τηλεόρασης Λούντεκ έχει μια άρρωστη γυναίκα που νομίζει ότι πάσχει από καρκίνο. Ο Λούντεκ έχει και μια ερωμένη από τη δουλειά του. Και ο πεθερός του είναι ένας αξιοσέβαστος, ηθικά ακέραιος, άνθρωπος για την κοινωνία της πόλης στην οποία ζει. Όταν η παράνομη σχέση του Λούντεκ μαθαίνεται και η γυναίκα του τού ζητά να χωρίσουν, εκείνος στρέφει το θυμό του εναντίον του πεθερού του. Από τύχη ο Λούντεκ μαθαίνει ότι ο πεθερός του, αυτός ο ήρωας για τη γυναίκα του που πάντα τον ένιωθε ανταγωνιστικά λόγω της λατρείας της στο πρόσωπο του, διαθέτει έναν τεράστιο «λεκέ» στην ηρωική εικόνα που έχει φτιάξει, ένα λεκέ που βρίσκεται κρυμμένος στους φακέλους των μυστικών υπηρεσιών. Ερευνώντας το παρελθόν του πεθερού του συνειδητοποιεί ότι μπορεί να προκαλέσει σημαντικό αντίκτυπο, που θα ταρακουνήσει τα γερά θεμέλια αυτής της σφιχτοδεμένης και αξιοσέβαστης οικογένειας».

Το δίδυμο Χρεμπέκ-Γιαρτσόφσκι εξηγεί : «Ξοδέψαμε πολύ χρόνο για να σκεφτούμε και να συζητήσουμε αυτό το θέμα, που είχε έρθει κατά ένα μέρος στη δημοσιότητα από άρθρα εφημερίδων ακριβώς όπως συνέβη πρόσφατα με το σάλο που προκλήθηκε από τα μίντια με την υπόθεση της Γιόσκα Σκάλνικ. Είχαμε επίσης προσωπικούς λόγους για να διαλέξουμε αυτό το θέμα, αν και όχι άμεσα συνδεδεμένους με τις οικογένειες μας. Η εξαιρετική γερμανική ταινία «Οι ζωές των άλλων», που απεικονίζει ακριβώς το έργο και τις μεθόδους της μυστικής αστυνομίας, μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε. Βέβαια εμείς ακολουθήσαμε μια διαφορετική πορεία : συνθέσαμε την ιστορία μέσω των μνημών του καθένα εκ των πρωταγωνιστών χωρίς να χρησιμοποιήσουμε φλασμπάκ. Ωστόσο, το ενδιαφέρον μας για το ανθρώπινο βάσανο, που προκαλείται από τις αποκαλύψεις ή τις κατηγορίες του πληροφοριοδότη της μυστικής αστυνομίας, έγκειται στο γεγονός ότι ο πληροφοριοδότης μπορεί να μην είναι κάποιος γνωστός στην κοινωνία αλλά πιθανότατα κάποιος που εμείς ξέρουμε καλά.

«Δεν υπάρχει συμφιλίωση σε ικανοποιητικό βαθμό με το κομμουνιστικό παρελθόν που διήρκησε έως το 1990 – για αρκετούς ανθρώπους αυτό συμβαίνει για προσωπικούς τους λόγους. Επειδή πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν κάτι για κάποιον άλλο, δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί ποιοι ήταν οι δειλοί και ποιοι οι ήρωες της περιόδου εκείνης. Εμείς δεν θέλαμε να αποδώσουμε ενοχές αλλά να παρουσιάσουμε μια αληθινή ιστορία για αυτή την κατάσταση, όχι μόνο για εκείνους που θυμούνται αυτές τις εποχές αλλά και για τους νεότερους που δεν έχουν καμιά εμπειρία από το ολοκληρωτικό καθεστώς», σημειώνει ο σκηνοθέτης Γιαν Χρεμπέκ.

Ο σκηνοθέτης Χρεμπέκ συνεχίζει : «Λίγο καιρό πριν ανακάλυψα τυχαία μια συναρπαστική έρευνα του ιστορικού Γίρι Σουκ για την πτώση της κομμουνιστικής κυβέρνησης του 1989. Η εργασία αυτή κέρδισε το βραβείο Magnesia Litera Book της χρονιάς. Η συγκεκριμένη μελέτη παρουσιάζει την ενδιαφέρουσα ιδέα ότι οι μνήμες των πρωταγωνιστών της εποχής είναι αναξιόπιστες όταν πρόκειται να ερευνηθούν γεγονότα του παρελθόντος. Ακούγοντας τις δηλώσεις ανθρώπων για γεγονότα που έλαβαν χώρα 20 χρόνια πριν, ανακάλυψε στοιχεία που περιέχουν ιδιαίτερες ασάφειες. Και αυτή η ταινία μιλά για την επιλεκτική μνήμη και τις παγίδες που κρύβει».

«Στην αρχή της ταινίας μια σοβαρή κατηγορία βγαίνει στο φως. Ένας άντρας, που ζηλεύει τον πεθερό του, τον κατηγορεί ότι είχε υπάρξει πληροφοριοδότης. Δεν ξέρουμε αν η κατηγορία βασίζεται στην αλήθεια ή όχι. Και ακόμα αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτή, δεν γνωρίζουμε αν τα γεγονότα πραγματοποιήθηκαν ακριβώς με τον τρόπο που την παρουσιάζουν. Όπως παρατηρούμε, η πληροφορία που αρχικά μοιάζει να είναι δυσφήμιση και κατηγορία και έλαβε χώρα στο παρελθόν, βαθμιαία αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων που τους αφορά και τους οδηγεί σε παράδοξες καταστάσεις. Βλέπουμε πως οι διάφοροι πρωταγωνιστές αντιδρούν σε αυτή την κατηγορία, πως ο καθένας την πιστεύει ή την αμφισβητεί. Σκοπός μας είναι να εμβαθύνουμε στις αποκρίσεις του κοινού καθώς εκτυλίσσονται τα γεγονότα, συνθέτοντας τις ρεαλιστικές απεικονίσεις των χαρακτήρων των πρωταγωνιστών και των ζωών τους. Παρακολουθούμε τους ήρωες της ταινίας, επαναξιολογούμε τις απόψεις μας για αυτούς και, καθώς η πλοκή εξελίσσεται, καταλαβαίνουμε ότι οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών, κατά τρόπο μεμονωμένο, γίνονται όλο και βαθύτεροι».

Το καστ της ταινίας «Κάθε ψέμα κρύβει μια αλήθεια» είναι δυνατό και άκρως ενδιαφέρον. Εκτός από τον Μάρτιν Χούμπα (Πάβελ, ο πεθερός), η ταινία απαρτίζεται από την Ντανιέλα Κολάροβα ως τη γυναίκα του, τη Λένκα Βλασάκοβα ως την κόρη τους, τον Μίλαν Μίκουλτσικ (ο γαμπρός τους), και τον Λάντισλαβ Τσάντικ, σε έναν πολύ ασυνήθιστο ρόλο γι’ αυτόν. Σύμφωνα με τη συνήθη πρακτική του, ο σκηνοθέτης Χρεμπέκ επίσης χρησιμοποίησε και μη ηθοποιούς : τον διεθνώς αναγνωρισμένο φωτογράφο Antonin Kratochvil, τον έμπειρο δημοσιογράφο και σχολιαστή του ραδιοφώνου Martin Schulz, και τη νεαρή καλλιτέχνιδα Anna Simonova.

Για το γύρισμα :

Τα γυρίσματα της ταινίας «Κάθε ψέμα κρύβει μια αλήθεια» ξεκίνησαν στις 7 Ιουνίου 2009 στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας. «H Σουηδία κατευθείαν ενέπνευσε την ταινία. Αυτή η ταινία γράφτηκε για τη Σουηδία», λέει ο σκηνοθέτης. Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Πετρ Γιαρτσόφσκι παρακολούθησε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Γκέτεμποργκ, και όταν, ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε εκεί με τον Γιαν Χρεμπέκ, συνάντησαν όλη την κοινότητα της ντόπιας καλλιτεχνικής σκηνής. Για αυτούς τους δύο κινηματογραφιστές, το μέρος στο οποίο οι καλλιτέχνες του Γκέτεμποργκ ζουν και εργάζονται είναι τόσο μοναδικό και φωτογενές, με ένα τέτοιο ευφυές γεωμετρικό τοπίο και μια απαράμιλλη θέα της πόλης, με το λιμάνι του και τον ανοιχτό θαλάσσιο ορίζοντα του, ώστε αυτή η τοποθεσία να είναι το ιδανικό μέρος να σκηνοθετήσεις. Προσφέροντας έναν τέλειο συνδυασμό της τυπικής αστικής αρχιτεκτονικής με τη φύση, το σενάριο της ταινίας θα μπορούσε να γραφτεί αποκλειστικά για το μέρος αυτό. Το επιτελείο ολοκλήρωσε το γύρισμα στη Σουηδία στις 17 Ιουνίου και το συνέχισε σε τσέχικες τοποθεσίες έως τις 22 Ιουλίου.

Όταν το επιτελείο της ταινίας «Κάθε ψέμα κρύβει μια αλήθεια» κινηματογραφούσε, χρησιμοποίησε την ψηφιακή τεχνολογία για πρώτη φορά με τη συνοδεία δυο καμερών. Αυτή η επιλογή υπερνίκησε τους παραδοσιακούς περιορισμούς του ακατέργαστου κινηματογραφικού υλικού και επέτρεψε στο επιτελείο να γυρίσει σκηνές που δεν ήταν και απαραίτητες στην ιστορία. Εναλλακτικές επιλογές που προέκυψαν και που ο σκηνοθέτης δεν θα μπορούσε έχει αν ήταν περιορισμένος από το υλικό.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ

ΛΕΝΚΑ ΒΛΑΣΑΚΟΒΑ

Γνωστή ηθοποιός του θεάτρου και της τηλεόρασης, κέρδισε το Βραβείο της Καλύτερης ηθοποιού του 1997 για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στην ταινία «Lea» (σκηνοθεσίας Ivan Fila).

ΜΑΡΤΙΝ ΧΟΥΜΠΑ

Διαπρεπής Σλοβάκος ηθοποιός και σκηνοθέτης και διακεκριμένος καθηγητής πανεπιστημίου. Έχει καταπιαστεί και με το θέατρο και με την όπερα, ενώ συμμετέχει ενεργά στο ετήσιο Summer Shakespeare Festival στην Πράγα. Γνωστός από τους ρόλους του στις τσέχικες ταινίες : «Fanny» (σκ. Karel Kachyna), «The Melancholic Chicken» (σκ. Jaroslav Brabek), «Divided we fall» (σκ. Γιαν Χρεμπέκ), «Up and down» (σκ. Γιαν Χρεμπέκ), «Shadows of the Deceased» (σκ. Milan Cieslar), «Something like happiness» (σκ. Bohdan Slama), «Lunacy» (σκ. Jan Svankmajer)

ΝΤΑΝΙΕΛΑ ΚΟΛΑΡΟΒΑ

Από τις πλέον γνωστές πρωταγωνίστριες της τσέχικης υποκριτικής σκηνής. Έχει λάβει το βραβείο Alfred Radok. Έχει παίξει στις ταινίες (ενδεικτικά) : «A night at Karlstein» (σκ. Zdenek Podskalsky), «Seclusion near a forest» (σκ. Jiri Menzel), «Ball lightning» (σκ. Zdenek Podskalsky). Διάσημος ρόλος της ήταν στην ταινία «Empties» (σκ. Jan Sverak).

ΜΙΛΑΝ ΜΙΚΟΥΛΤΣΙΚ

Σλοβάκος ηθοποιός και γνωστός από τη θητεία του στο θέατρο (στις εθνικές σκηνές της Μπρατισλάβας, της Πράγας, της Ουγγαρίας κ.ά). Έχει παίξει σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές, ενώ ο πιο γνωστός του ρόλος σε ταινία ήταν στο «Cruel Joys» (σκ. Juraj Nvota).

ΠΕΤΡΑ ΧΡΕΜΠΙΤΣΚΟΒΑ

Μια από τις πλέον ταλαντούχες ηθοποιούς της νεότερης γενιάς στην Τσεχία, έχει παίξει σε πολλές θεατρικές παραστάσεις και έχει αποσπάσει το βραβείο Thalie. Γνωστός ο ρόλος της στην ταινία «Υπηρέτησα τον Βασιλιά της Αγγλίας» (σκ. Jiri Menzel).

ΛΑΝΤΙΣΛΑΒ ΤΣΑΝΤΙΚ

Θεωρείται από τους πιο σεβαστούς και γνωστούς Σλοβάκους ηθοποιούς, κάτοχος της διάκρισης Order of Merit. Είναι επίσης καθηγητής υποκριτικής. Εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο της Μπρατισλάβας από το 1944. Έχει παίξει σε θέατρο, τηλεόραση και κινηματογράφο, με πρόσφατη εμφάνιση του στην ταινία «All my loved ones» (σκ. Matej Minac).

ΓΙΑΝ ΧΡΕΜΠΕΚ (ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ)

Πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους σκηνοθέτες του τσεχικού κινηματογράφου, ενώ περιστασιακά είναι και θεατρικός σκηνοθέτης. Στις πλέον πετυχημένες ταινίες του περιλαμβάνονται : «Cosy Dens», «Divided we fall [Παιχνίδια διχασμού και εγκυμοσύνης]» (6 Czech Lions και υποψήφιο για Όσκαρ), «Pupendo», «Up and down», «Beauty in trouble», «Teddy bear», «Ι’m all good», ενώ η τελευταία του ταινία τιτλοφορείται «Shameless» (παραγωγής 2008).

ΠΕΤΡ ΓΙΑΡΤΣΟΦΣΚΙ (ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΣ)

Σπούδασε συγγραφή σεναρίου και δραματουργία στη σχολή FAMU της Πράγας. Εδώ και λίγο καιρό είναι καθηγητής στην ίδια σχολή. Συνεργάζεται στενά με τον σκηνοθέτη Γιαν Χρεμπέκ. Έχει κερδίσει δυο Czech Lions για τα σενάρια των ταινιών «Divided we fall» και «Up and down». Επιπλέον, δυο ταινίες που βασίστηκαν σε σενάριά του ήταν υποψήφιες για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας : «Divided we fall» (σκ. Γιαν Χρεμπέκ) και «Zelary» (σκ. Ondrej Trojan).