In the Bedroom. ΗΠΑ, 2001. Σκηνοθεσία: Τοντ Φιλντ. Σενάριο: Ρόμπερτ Φέτσινγκερ, Τοντ Φιλντ, από διήγημα του Αντρέ Ντούμπας. Ηθοποιοί: Τομ Γουίλκινσον, Σίσι Σπέισεκ, Νικ Στολ, Μαρίζα Τομέι, Γουίλιαμ Μαπόδερ. Διάρκεια: 130 λεπτά. 

Τα διάφορα ψυχολογικά στάδια που περνούν δυο γονείς μ' αφορμή το χαμό του γιου τους, σε μια συγκινητική, με εξαιρετικές, «οσκαρικές» ερμηνείες, ταινία.

Ο ελληνικός τίτλος της ταινίας μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί από το θεατή που πιστεύει ότι αναφέρεται στο σεξ παρά σε οτιδήποτε άλλο. Στα αγγλικά τουλάχιστον το «in the bedroom» έχει και μια μεταφορική σημασία, υποβάλλει άλλα μυστικά, εκείνα που δεν αποκαλύπτουμε ποτέ ο ένας στον άλλο και που ένα ζευγάρι μπορεί να μοιραστεί ή ακόμη και να κρύψει στην κρεβατοκάμαρα. Αυτά τα μυστικά -που δεν θα ήταν σωστό ν' αποκαλύψω γιατί θα χαλούσα την απόλαυση της πλοκής- αρχίζει σταδιακά να φέρνει στην επιφάνεια η ταινία αυτή, που σκηνοθέτησε με φροντίδα, σύνεση και αρκετή έμπνευση ο ηθοποιός Τοντ Φιλντ («Μάτια ερμητικά κλειστά»).

Το πρώτο μέρος της ταινίας είναι κάπως παραπλανητικό. Σ' αυτό παρακολουθούμε τον έρωτα που αναπτύσσεται στη διάρκεια ενός καλοκαιριού ανάμεσα στον Φρανκ (Νικ Στολ), έναν φοιτητή, και τη Νάταλι (Μαρίζα Τομέι), μια 30άρα γυναίκα με δυο παιδιά που βρίσκεται σε διάσταση με το σύζυγο, γόνο μιας πλούσιας οικογένειας που δεν χάνει την ευκαιρία να την κακοποιεί. Ερωτα που ο πατέρας του Φρανκ, Ματ (Τομ Γουίλκινσον), βλέπει συμπαθητικά, αντίθετα με τη μητέρα του, Ρουθ (Σίσι Σπέισεκ), που πιστεύει ότι είναι ένα καλοκαιρινό φλερτ και θέλει το γιο της να συνεχίσει ανεμπόδιστος τις σπουδές του.

Ξαφνικά, στη μέση της ταινίας, ο βίαιος σύζυγος μπαίνει στο σπίτι όπου βρίσκεται το ζευγάρι και πυροβολεί τον Φρανκ. Και η ιστορία παίρνει μιαν άλλη, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στροφή. Από δω και πέρα, ο Φιλντ εστιάζει το ενδιαφέρον του στη σχέση ανάμεσα στον Ματ και τη Ρουθ, τους γονείς του Φρανκ, που προσπαθούν να συμβιβαστούν με το θάνατο του γιου τους.

Εκείνο που τελικά ενδιαφέρει τον Φιλντ δεν είναι τόσο η εξέλιξη των εξωτερικών γεγονότων ή η δημιουργία κάποιου θρίλερ (αν και στην ταινία υπάρχει και αυτό το στοιχείο), αλλά τα αισθήματα, η επικοινωνία και η έλλειψή της, όπως αυτά εξελίσσονται με την πάροδο του αβάσταχτου για τους δυο γονείς χρόνου. Ο Φιλντ και ο συν-σεναριογράφος του, Ρόμπερτ Φέτσινγκερ, κατάφεραν μέχρι σ' ένα ανέλπιστα μεγάλο βαθμό να δώσουν τις εναλλαγές αυτές στην ψυχολογία των δύο χαρακτήρων τους, με την κάμερα να επιμένει, να διεισδύει και να καταγράφει καθαρά, με ειλικρίνεια, χωρίς συναισθηματισμούς, τα διάφορα ψυχολογικά και άλλα επίπεδα που περνούν οι «ήρωές» τους. Σ' αυτό ο Φιλντ είχε θαυμάσιους ηθοποιούς που όλοι τους δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Επικεφαλής η Σίσι Σπέισεκ και ο Τομ Γουίλκινσον, υποψήφιοι και οι δύο για τα Οσκαρ, που ξεπερνούν την κάθε προσδοκία μας.