Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη αποκάλυψη

Veronica Guerin. ΗΠΑ, 2003. Σκηνοθεσία: Τζόελ Σούμαχερ. Σενάριο: Κάρολ Ντόιλ, Μαίρη Αγκνες Ντόνονγκ. Ηθοποιοί: Κέιτ Μπλάνσετ, Κόλιν Φάρελ, Μπρέντα Φρίκερ. 98 λεπτά.

Η ιστορία της θαρραλέας Ιρλανδής δημοσιογράφου που δολοφονήθηκε από τους λαθρέμπορους ναρκωτικών τους οποίους ξεσκέπαζε με τα τολμηρά της άρθρα. Με μια όλο δύναμη ερμηνεία από την Κέιτ Μπλάνσετ.

Οι ιστορίες γενναίων, σταυροφόρων δημοσιογράφων έχουν κατά περιόδους προσελκύσει τον κινηματογράφο, ιδιαίτερα το Χόλιγουντ. Στην περίπτωση της Ιρλανδής, Βερόνικα Γκέριν, δημοσιογράφου της κυριακάτικης εφημερίδας του Δουβλίνου, «Dublin Sunday Independent», η ιστορία είχε τραγική κατάληξη: με τη δολοφονία της Βερόνικα από γκάνγκστερ, επειδή τόλμησε να ξεσκεπάσει τους εμπόρους ναρκωτικών, που δρούσαν στο Δουβλίνο οδηγώντας με τη διακίνηση ναρκωτικών δεκάδες ανήλικα φτωχά νεαρά παιδιά και νέους στο θάνατο.

Με την ιστορία της Γκέριν καταπιάνεται στην ταινία του ο γνωστός σκηνοθέτης περιπετειών Τζόελ Σούμαχερ, φτιάχνοντας πρέπει να πω μια ιδιαίτερη, συγκρατημένη, στημένη με σοβαρότητα και ειλικρίνεια ταινία. Πρόκειται για την ιστορία μιας θαρραλέας γυναίκας που παρά τις απειλές και τις επιθέσεις κατά της ζωής της συνέχισε τον αγώνα της ενάντια στους εμπόρους ναρκωτικών, προκαλώντας, με τον τραγικό θάνατό της, την αναθεώρηση των ποινικών νόμων της Ιρλανδίας και οδηγώντας στη σύλληψη των «εγκεφάλων» της διακίνησης ναρκωτικών. Ο Σούμαχερ έφτιαξε ένα πολύ ενδιαφέρον θρίλερ, που κερδίζει χάρη στην παρουσία της Κέιτ Μπλάνσετ.

Η ταινία αρχίζει με τη δολοφονία της Βερόνικα από έναν ντυμένο με δερμάτινα ρούχα επαγγελματία δολοφόνο μοτοσικλετιστή, στις 26 Ιουνίου 1996, τη στιγμή που η γυναίκα είχε σταματήσει με το κόκκινο αυτοκίνητό της στα φώτα της τροχαίας λίγο έξω από το Δουβλίνο. Στη συνέχεια, σε ένα μεγάλο φλας-μπακ, ο Σούμαχερ μάς παρουσιάζει τη Βερόνικα στα τελευταία δύο χρόνια της ζωής της: από τη στιγμή που αρχίζει να ερευνά τη ζωή του γκάνγκστερ Μάρτιν Κάχιλ («ήρωα» στην ταινία «Ο στρατηγός» του Τζον Μπούρμαν) και τη μυστηριώδη δολοφονία του ίδιου και της συμμορίας του που αποδόθηκε στον IRA και που οι έρευνες της Βερόνικα ανάγουν σε άλλες ανταγωνιστικές συμμορίες που ήθελαν να αναλάβουν τον έλεγχο του υποκόσμου, και συνεχίζοντας ώς την ανακάλυψη ενός άλλου εγκληματία, του Τζον Γκίλιγκαν, που ξέπλυνε μαύρο χρήμα σε διάφορες χώρες της Ευρώπης, καταφέρνοντας να φτιάξει ένα νόμιμο επάγγελμα στήνοντας στην εξοχή, μαζί με την ερωμένη του, ένα κέντρο για την εκτροφή αλόγων.

Ο αγώνας της Βερόνικα τη φέρνει αντιμέτωπη με πλούσιους που ζουν στην πολυτέλεια γκάνγκστερ, έτοιμους όμως να χρησιμοποιήσουν βία. Παρά τον εκφοβισμό, τις απειλές και τις βίαιες επιθέσεις (την πυροβολούν στο πόδι κι αργότερα τη ξυλοφορτώνουν), η Βερόνικα συνεχίζει με επιμονή τη σταυροφορία της ενάντια στους εμπόρους και τους ντίλερ των ναρκωτικών μέχρι τη δολοφονία της. Η Κέιτ Μπλάνσετ δίνει με ξεχωριστή δύναμη τη Βερόνικα, τονίζοντας την αποφασιστικότητα αλλά και την ξεροκεφαλιά της, όταν ακόμη και γνωρίζοντας τι την περιμένει, δεν υποχωρεί, αλλά συνεχίζει τον αγώνα της ώς το τέλος. Τέλος που ο Σούμαχερ δίνει μέχρις υπερβολής, επιμένοντας αδικαιολόγητα στις σκηνές της κηδείας αλλά και στο τι έγινε μετά τη δολοφονία της δημοσιογράφου.

H τιμή της δημοσιογραφίας

Είναι αδύνατον να προσεγγίσω εντελώς αντικειμενι κά μια από τις ελάχιστες και εντελώς αληθινές, ηρωικές δημοσιογραφικές πράξεις που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Εδώ που φτάσαμε το όνομα της Ιρλανδέζας Βερόνικα Γκέριν λειτουργεί σαν πλυντήριο και παρθενορραφή της διακορευμένης τιμής της διεθνούς δημοσιογραφίας! Αν και η ιστορία είναι γνωστή, εκ των πραγμάτων αναγκάζομαι να την επαναφέρω για να την ξαναθυμηθούμε. Στα μέσα της δεκαετίας του '90, οι φτωχογειτονιές του Δουβλίνου (όπως και της Αθήνας, για να μην ξεχνιόμαστε) ήταν το «ιδιωτικό» γήπεδο μιας πασίγνωστης μαφίας ναρκωτικών. Εκ της προσφοράς τους και της ανεμπόδιστης από τις αρχές κυκλοφορίας του εμπορεύματος, τα μισά ονόματα της νεολαίας είχαν γραφτεί σε λίστες μελλοθάνατων. Και όλα αυτά κάτω από τα αλλήθωρα βλέμματα της αστυνομίας και με την σιωπηρή ανοχή, για να μην πω συνενοχή, όλων των θεσμών του κράτους.

H εμφάνιση όμως μιας τριαντάχρονης δημοσιογραφίνας, η οποία σαν αληθινός και σύγχρονος Σαμουράι παίρνει την υπόθεση πάνω της και τολμάει να τα βάλει με το διάβολο, αρχίζει να απειλεί τους συνδαιτυμόνες αυτού του άγριου γλεντιού. H συνέχεια είναι ανατριχιαστική. Οι μαφιόζοι με τη βεβαιότητα πως κανείς δεν τολμάει ή δεν θέλει να τους πειράξει, όχι μόνο την προειδοποιούν με τουφεκιές και ξυλοδαρμούς, αλλά στο τέλος την εκτελούν. Κάτω από το βάρος αυτής της θυσίας και ύστερα από έναν αυθόρμητο λαϊκό ξεσηκωμό, οι πατέρες της Βουλής της Ιρλανδίας αναγκάζονται να νομοθετήσουν τα πρώτα μέτρα εναντίον της εμπορίας ναρκωτικών! H σκηνοθεσία του Τζόελ Σουμάχερ μένει πιστή στα γεγονότα και με αρκετές (και θεμιτές) δόσεις συναισθηματικής φόρτισης εξιστορεί το χρονικό μιας απίστευτης βαρβαρότητας που λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο. Μια βαρβαρότητα που δεν έχει να κάνει με την ύπαρξη της μαφίας (της οποιασδήποτε μαφίας), αλλά με μια αποκάλυψη. Στον δημοκρατικό και πολιτισμένο ημισφαίριο του πλανήτη, οι λύκοι στην πραγματικότητα είναι οι άρχοντες που κυβερνάνε και φυλάνε τα πρόβατα! Και για να ταρακουνηθεί έστω ελάχιστα και προσωρινά το σύστημα χρειάζεται η θυσία ενός επίγειου Χριστού!

Veronica Guerin

(Βερόνικα Γκέριν: Θανάσιμη Αποκάλυψη)

Η μάστιγα των ναρκωτικών αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της Ιρλανδίας στη δεκαετία του ’90, όμως αστυνομία και πολιτεία δείχνουν ανήμποροι να αντιδράσουν...Μια δημοσιογράφος, η Βερόνικα Γκέριν, αποφασίζει να κάνει κάτι και να κυνηγήσει η ίδια τους μεγαλεμπόρους, γεγονός που θα της κοστίσει την ίδια της τη ζωή στις 26 Ιουνίου 1996. Ο θάνατός της σόκαρε την ιρλανδική κοινή γνώμη, επιφέροντας και σημαντικές αλλαγές στη νομοθεσία κατά των ναρκωτικών.

Έχουμε και λέμε: Τζόελ Σουμάχερ, Τζέρι Μπρουκχάιμερ και Κέιτ Μπλάνσετ συνεργάζονται για μια αληθινή και συγκινητική ιστορία που αγγίζει ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εποχής μας, τα ναρκωτικά. Η συνταγή της επιτυχίας, με λίγα λόγια: Τρία μεγάλα ονόματα του κινηματογράφου, ένα θέμα διαχρονικό που αγγίζει τους πάντες και μια ταινία που δε θα μπορούσε παρά να συγκινήσει και να ευαισθητοποιήσει.

Πρόκειται για ένα βιογραφικό φιλμ που επικεντρώνεται στο τέλος της Βερόνικα Γκέριν, μιας Ιρλανδής δημοσιογράφου που θυσιάστηκε στον αγώνα της κατά των ναρκωτικών. Η Γκέριν είναι μια γυναίκα δυναμική και αποφασιστική αλλά συγχρόνως ευαίσθητη, με φοβίες όχι τόσο για την ίδια όσο για την οικογένειά της. Δεν το βάζει κάτω, αδιαφορεί για τα κακεντρεχή σχόλια συναδέλφων της και αποφασίζει να ξεσκεπάσει την αλήθεια με οποιοδήποτε τίμημα. Το ρόλο αυτής της γενναίας δημοσιογράφου ενσαρκώνει η Κέιτ Μπλάνσετ σε μια εμφάνιση – έκπληξη, από αυτές που δεν την έχουν συνηθίσει οι θαυμαστές της. Και η αλήθεια είναι πως καταφέρνει να εντυπωσιάσει!

Δύσκολα απέφυγα να συγκινηθώ, αν και το τέλος είναι γνωστό από την αρχή. Το ξέρουμε ότι η Γκέριν πεθαίνει...Είναι όμως τόσο δυνατά τα συναισθήματα που αναδύονται και τόσο αληθινές οι ερμηνείες που είναι αδύνατο να μη σκουπίσεις ένα δάκρυ, όσο σκληρός/ή και αν πιστεύεις ότι είσαι.