Il y a longtemps que je t' aime. Γαλλία, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Φιλίπ Κλοντέλ. Ηθοποιοί: Κριστίν Σκοτ-Τόμας, Ελσα Ζίλμπερσταϊν, Σερζ Χαζαναβίσιους. 115 λεπτά.

Ομορφη ταινία γύρω από τη μοναξιά, τα μυστικά του παρελθόντος και την προσπάθεια για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής. Εξαιρετική η ερμηνεία της Κριστίν Σκοτ-Τόμας.

Στις σχέσεις ανάμεσα σε δύο αποξενωμένες αδερφές στρέφεται στην πρώτη του αυτή ταινία (κέρδισε Οικουμενικό Βραβείο στο φεστιβάλ Βερολίνου) ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης Φιλίπ Κλοντέλ. Πρωταγωνίστριες, η Ζιλιέτ (Κριστίν Σκοτ-Τόμας) και η μικρότερη αδερφή της, Λέα (Ελσα Ζίλμπερσταϊν), που έχουν να ιδωθούν δεκαπέντε χρόνια, διάστημα στο οποίο, όπως πολύ σύντομα πληροφορούμαστε, η Ζιλιέτ ήταν φυλακή για τη δολοφονία του 6χρονου παιδιού της.

Ο Κλοντέλ εστιάζει τον φακό του βασικά στις δύο γυναίκες του, παρακολουθώντας από κοντά τις σχέσεις τους, καταγράφοντας τη σταδιακή τους ανάπτυξη μέχρι που καταφέρνουν να ανακαλύψουν την αναγκαία ισορροπία για να ξεκινήσουν μια νέα, από κοινού, ζωή. Χωρίς μελοδραματισμούς, με σωστούς διαλόγους, με λεπτότητα, ακόμη και με σασπένς όταν αυτό χρειάζεται, ο Κλοντέλ φτιάχνει μια ταινία που συγκινεί τόσο με το θέμα της όσο και με τις ερμηνείες της. Ιδιαίτερα αυτή της Κριστίν Σκοτ-Τόμας, που φτιάχνει με λεπτότητα, ευαισθησία και εσωτερικότητα το πορτρέτο της βασανισμένης γυναίκας που τελικά βρίσκει τον δρόμο για μια νέα ζωή.

Ένας άγγελος στο τραπέζι μας

Η Βρετανίδα πρωταγωνίστρια Κριστίν Σκοτ Τόμας, το πλάσμα με το πιο ερωτεύσιμο, μελαγχολικό βλέμμα της σύγχρονης οθόνης.

Η ταινία που, εκτός των άλλων, συμπυκνώνει την απόλυτη σημασία της έννοιας «επανένταξη» στην κοινωνία, λειτουργεί υπόγεια, αθόρυβα και κλιμακωτά. Ο Κλοντέλ, αρχιμάστορας της κλασικής δραματουργίας, επεξεργάζεται υποδειγματικά την ηρωίδα του και τους άλλους χαρακτήρες αυτής της ιδιαίτερης ιστορίας. Περιφρονεί τα περιττά, βυθίζεται στα ουσιαστικά. Όπως ακριβώς- τηρουμένων των διαφορετικών πολιτισμών- συμβαίνει με τις δραματικές ιστορίες του Κλιντ Ίστγουντ. Δηλαδή η πράξη μετακινεί την ιστορία. Η δράση και η αντίδραση που συντελούνται μέσα από τις σχέσεις αυτών των ανθρώπων. Η διαλεκτική της στοιχειώδους δραματουργίας .

Ταυτόχρονα περιφρονεί τη σχηματική ηθική και τα ηθικοπλαστικά μηνύματα της τρέχουσας αμερικανικής ηθογραφίας. Καλοί- κακοί και θετικοί- αρνητικοί. Άνθρωποι καθημερινοί, με καλές προθέσεις, επηρεασμένοι όμως από τις κυρίαρχες αντιθέσεις. Η προκατάληψη είναι η γραμμή που διαχωρίζει τους πολίτες σε καλούς και σε κακούς. Γι΄ αυτό έχει έναν καλό λόγο για όλους να πει. Γι΄ αυτό η ταινία στάζει κομψότητα και διακριτική γλύκα. Γι΄ αυτό αισθάνεσαι διαρκώς να σε τυλίγει μια αύρα λύτρωσης και ουμανισμού. Γιατί η Ζουλιέτ (η ηρωίδα του) μέσα από τη στάση, τη συμπεριφορά της, την αγγελική, χαμηλόφωνη, προσφορά της, εκμηδενίζει την περιρρέουσα δυσπιστία και αιχμαλωτίζει τους πάντες με τη δική της, πηγαία, γοητεία.

Η ιστορία του Κλοντέλ, χωρίς ίχνος διαφημιστικού σπρωξίματος, χωρίς βραβεία και διακρίσεις, χωρίς ίχνος φτηνού μελό, κατάφερε να κάνει μια σπουδαία, ανθρώπινη ιστορία! Δηλαδή να συνενώσει σε μια διαρκή, ερωτική συνομιλία τη λαϊκότητα με την καλλιτεχνική ουσία. Με πολλά επιτεύγματα και άλλες τόσες «αόρατες» αρετές.

Υποδειγματικό σενάριο, μεστοί διάλογοι, εξαιρετικές ερμηνείες. Μοναδική μου ένσταση η ουδέτερη φωτογραφία. Η Κριστίν Σκοτ Τόμας, ιδανική στον ρόλο μιας γυναίκας που τα ΄χασε όλα και στο τέλος τούς κερδίζει όλους. Αυτή η αόρατη, λεπτή γραμμή που χωρίζει τον θάνατο από τη ζωή. Σας βεβαιώ. Η ίδια ιστορία στα χέρια διεκπεραιωτών φτηνού μελοδράματος θα κατέληγε νερόβραστη σούπα!

Με δυο λόγια: Η Ζουλιέτ, αφού επί δεκαπέντε χρόνια πλήρωνε το τίμημα μιας ανθρωποκτονίας, αποφυλακίζεται και ως πρόχειρο καταφύγιο χτυπάει την πόρτα της μικρής της αδελφής, παντρεμένης με δύο μικρά παιδιά σε μια πόλη της Γαλλίας. Φυσικά, πέφτει πάνω στην καχυποψία. Ο γαμπρός της δεν βλέπει την ώρα να απαλλάξει το σπίτι του απ΄ αυτή τη φόνισσα. Πώς μπόρεσε να σκοτώσει ένα τέτοιο πλάσμα; Ανυπεράσπιστη, ανοχύρωτη, εύθραυστη, μορφωμένη και γιατρός, επειδή από μικρή ήταν δοσμένη στην προσφορά και την αλληλεγγύη. Σιγά σιγά, εντάσσεται στη μικρή κοινωνία, με δουλειά στη γραμματεία του νοσοκομείου και μ΄ ένα φλερτ από έναν διανοούμενο του σχολείου. Όμως η σκιά παραμένει. Άραγε ποιον σκότωσε και τόσο υποφέρει;