Adams Aebler/Adam's Apples. Δανία, 2005. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αντερς Τόμας Γιένσεν. Ηθοποιοί: Ούλριχ Τόμσεν, Μαντς Μίκελσεν, Νίκολας Μπρο, Πάπρικα Στιν. 94 λεπτά.

Μαύρη κωμωδία γύρω από ένα νεοναζί που καταδικάζεται σε κοινοτική υπηρεσία σε εκκλησία.

Η ωμότητα του Κουέντιν Ταραντίνο, συνδυασμένη με μαύρο χιούμορ, κυριαρχεί στην ταινία αυτή του Δανού σκηνοθέτη Αντερς Τόμας Γιένσεν. Ο Αδάμ (Ούλριχ Τόμσεν) του τίτλου είναι ένας νεοναζί που καταδικάζεται να υπηρετήσει για ένα διάστημα στην επαρχιακή εκκλησία του ιερέα Ιβάν (Μαντς Μίκελσεν). Υπηρεσία που αφορά τη φροντίδα μιας μηλιάς από την οποία κάποτε ο Αδάμ θα φτιάξει μια μηλόπιτα. Στην εκκλησία θα συναντήσει διάφορα άλλα ασυνήθιστα άτομα: τον κλεπτομανή, με προϊστορία σεξουαλικών επιθέσεων, Γκούναρ, τον οργισμένο κατά των πολυεθνικών, Αφγανό Κάλιντ, που για το σκοπό αυτό ληστεύει διάφορα βενζινάδικα, και την καταθλιπτική, έγκυο Σάρα.

Ο Γιένσεν αναμιγνύει σκηνές μαύρου χιούμορ και σλάπστικ με σκηνές βίας (που θυμίζουν όχι μόνο τις ταινίες του Ταραντίνο, αλλά και του Σκορσέζε), κάνοντας και διάφορες συμβολικές αναφορές, για να φτιάξει μια ταινία που θ' αρέσει ιδιαίτερα σ' όσους έχουν αίσθηση του μαύρου χιούμορ.

Τα μήλα του Αδάμ

Πιστός, αφοσιωμένος και δογματικός ιερέας αναλαμβάνει να αναμορφώσει τέσσερα ρεμάλια της κοινωνίας και πρωτίστως έναν βίαιο νεο-ναζί. Το ερώτημα που πλανάται διαρκώς είναι ποιος από τους δύο είναι ο σωστός. Ο Χίτλερ ή ο Θεός; Διότι ο μεν τραμπούκος και μικρός Αδόλφος πιστεύει σε ό,τι βλέπει και στην εβραϊκή ρήση «οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος». Ο ιερέας το αντίθετο ακριβώς. Όμως ο Γιένσεν ως καλός και αντικειμενικός διαιτητής βγάζει και στους δύο κίτρινες και κόκκινες κάρτες διαρκώς. Διότι στρουθοκάμηλος και απελπισμένος ο πάστορας. Τα άμφια κρύβουν τη δειλία του να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο την προσωπική του τραγωδία. Αλλά και διότι θρασύδειλος και ο νεο-ναζί. Τα ρόπαλα και η συμμορία του, είναι η ασπίδα με την οποία καλύπτει το απέραντο κενό του. Η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα για να προσπεράσεις τον αληθινό εαυτό σου.
Άθλος η διαχείριση μιας τέτοιας «φιλοσοφικής» ιστορίας. Μπροστά σου ορθώνονται απειλητικά όλα τα αρνητικά. Φλυαρία, πλήξη, ασυναρτησία και αμπελοφιλοσοφία. Όμως ο Δανός είναι προσεκτικός. Τόσο στο σενάριο όσο και την σκηνοθεσία. Τρομερή η «σχολή» της Δανίας. Ίσως η πιο σκεπτόμενη, ανήσυχη, τολμηρή και πρωτοπόρα της σημερινής Ευρώπης. Ο Γιένσεν λοιπόν καταφέρνει και μετατρέπει πολυχρησιμοποιημένες ιδέες σε κινηματογραφικό βίωμα με άξονα τη σωματική σύγκρουση και την προσωπική τραγωδία. Με συμπαραστάτες δύο ερμηνευτικά θηρία, τον Ούλριχ Τόμσεν και τον Μαντς Μίκελσεν. Το επιμύθιο απλό αλλά πάντα διαχρονικό. Πολλές φορές οι στολές που φοράμε και τα μαντριά στα οποία βόσκουμε, είναι άκρως βολικά. Πιστεύουμε φανατικά σε κάποιο γενικό «-ισμο», προκειμένου να αποφύγουμε το ειδικό, εσωτερικό και προσωπικό χαλασμένο κενό!