Frozen River. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία-σενάριο: Κόρτνεϊ Χαντ. Ηθοποιοί: Μελίσα Λίο, Μίστι Απαμ, Τσάρλι ΜακΝτέρμοτ, Τζέιμς Ράιλι. 97'

Δυο πολύ γενναίες γυναίκες, διαφορετικής φυλής, συνεργάζονται για να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση, σε μια, δοσμένη με δύναμη και σκληρό ρεαλισμό, βραβευμένη στο Σάντανς ταινία γύρω από την ανεργία, τη μετανάστευση και το ρατσισμό. Εξοχη στο ρόλο η Μελίσα Λίο.

Η ανεργία και η παράνομη μετανάστευση είναι στο επίκεντρο της όμορφης αυτής, συγκινητικής, ταυτόχρονα σκληρής, υποψήφιας για διάφορα Οσκαρ, πρώτης ταινίας της 44χρονης Κόρτνεϊ Χαντ. Στην πολιτεία της Νέας Υόρκης, κοντά σ' έναν καταυλισμό Ινδιάνων, σε μια παγωμένη περιοχή, όχι μακριά από τον Καναδά και τον ποταμό Σεντ Λόρενς, ζει η Ρέι Εντι (έξοχη στο ρόλο η υποψήφια για Οσκαρ Μελίσα Λίο), μια βασανισμένη γυναίκα, μητέρα δύο ανήλικων παιδιών, εγκαταλειμμένη από ένα σύζυγο που, πριν τους εγκαταλείψει, έπαιξε όλα τα λεφτά τους στον τζόγο.

Τα λίγα χρήματα που κερδίζει στην υποαπασχόλησή της σε φτηνομάγαζο της περιοχής, δεν της φτάνουν ούτε για χριστουγεννιάτικο δώρο στα παιδιά της ούτε για να ξοφλήσει το νέο τροχόσπιτο όπου σχεδιάζει να μετακομίσει με τα παιδιά της. Για να εμποδίσει τον μεγαλύτερο, 15χρονο γιο της να εγκαταλείψει το σχολείο για να εργαστεί αλλά και για να μπορέσει να πληρώσει τις δόσεις του τροχόσπιτου, η Ρέι, γυναίκα τολμηρή και αποφασιστική, δέχεται, στην αρχή απρόθυμα, την πρόταση μιας άλλης μοναχικής μητέρας, της Ινδιάνας Λάιλα (μια πολύ καλή Μίστι Απαμ), να τη βοηθήσει στην παράνομη δουλειά της: τη μεταφορά με το αυτοκίνητό της λαθρομεταναστών από τον Καναδά στις ΗΠΑ. Δουλειά που της εξασφαλίζει αρκετά χρήματα αν και πολύ επικίνδυνη, όταν, μάλιστα, για να γλιτώσουν από την αστυνομία, συχνά αναγκάζεται να οδηγήσει το αυτοκίνητο πάνω από τον παγωμένο ποταμό Σεντ Λόρενς.

Χωρίς μελοδραματισμούς κι εύκολες λύσεις, με ξεχωριστή δύναμη κι ένα συχνά σκληρό ρεαλισμό, η Κόρντεϊ Χαντ αφηγείται το δράμα της ηρωίδας της, αποκαλύπτοντάς μας με τον καλύτερο τρόπο την πραγματική οικονομική κατάσταση στη σύγχρονη Αμερική. Την Αμερική μιάς δήθεν ευημερίας, όπου κυριαρχούν η ανεργία, η φτώχεια σημαντικού τμήματος του πληθυσμού κι ένας υπόγειος ρατσισμός (όπως τα διπλά μέτρα που έχει η αστυνομία για τους λευκούς και τους Ινδιάνους), καταγράφοντας ταυτόχρονα τη σχέση φιλίας και αλληλεγγύης που αναπτύσσεται ανάμεσα στις δυο γενναίες αυτές γυναίκες. Ταινία που δίκαια κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σάντανς.

Μικρό διαμάντι από την Άλλη Αμερική

Πάλι από την Άλλη Αμερική. Καθόλου περίεργο, συμπτωματικό και τυχαίο. Από την ιμπεριαλιστική Μητρόπολη, κατάρα και ευλογία μαζί. Το λένε «Frozen river» (Παγωμένο ποτάμι) και με το σπαθί της σκηνοθέτιδας Κόρτνεϊ Χαντ (πρωτοεμφανιζόμενη, 45 παρακαλώ) κέρδισε δύο υποψηφιότητες στα τελευταία Όσκαρ. Πρωτότυπου σεναρίου (της Χαντ) και γυναικείας ερμηνείας (Μελίσα Λίο). Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου; Καλύτερο από «Slumdog millionaire». Οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Στην καρδιά!

Τρία τα προτερήματα της Χαντ. Πρώτο, η απίστευτη, μοναδική και σχεδόν σπάνια στην εποχή μας ομοιογένεια. Περιεχομένου και φόρμας. Σεναρίου και σκηνοθεσίας. Νοήματος και ύφους. Με λίγες ενστάσεις (κυρίως στους ρυθμούς και μερικές επαναλήψεις) ο πλήρης ορισμός της πυκνότητας και καθαρότητας. Δηλαδή με ελάχιστα πρόσωπα και ελάχιστα μέσα, μεταδίδει βίωμα ζωής που θα σε ακολουθεί και μετά το τέλος της ταινίας. Σύνθετο εσωτερικά, απλό εξωτερικά.

Δεύτερο προτέρημα η ανθρώπινη γεωμετρία. Δύο γυναίκες. Δύο κόσμοι διαφορετικοί. Δύο γραμμές που φαίνονται παράλληλες, αλλά στην πραγματικότητα τέμνονται και στην προοπτική είναι μία και μοναδική. Και τρίτο προτέρημα το θρίλερ, δηλαδή το μεροκάματο του τρόμου. Η πρώτη για ένα τροχόσπιτο και για τα παιδιά της ξεπουλάει την ψυχή της. Το ίδιο και η δεύτερη. Όμως και τα δύο γυναικεία ερείπια κυκλοφορούν πάνω σε μια εύθραυστη φέτα πάγου. Πάνω ο ουρανός σκοτεινός. Κάτω από τον πάγο το ποτάμι. Μέσα στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου δύο λαθρομετανάστες.

Με τα λεφτά τους θα κερδίσω το τροχόσπιτό μου. Με το παιδί τους θα κερδίσω το ψωμί των δικών μου. Έτσι όλες εγκλωβισμένες στην ίδια παρανομία, με την ίδια παγωμένη προοπτική. Η πρώτη (Μελίσα Λίο) επειδή είναι λευκή διακατέχεται από την αυταπάτη πως είναι από πάνω, κυρίαρχη και μοναδική. Όμως, εξόριστη κι αυτή. Χωρίς άντρα, χωρίς αληθινή ζωή. Η δεύτερη, η Ινδιάνα με το παιδί, κι αυτή και με προστασία από το κοινόβιο της δικής της φυλής. Εξόριστη κι αυτή. Χωρίς άντρα, χωρίς προοπτική. Και τέλος οι λαθρομετανάστες. Για το Αmerican dream. Έτσι τρία στρατόπεδα, εξωτερικά αντίπαλα και εχθρικά, συγκλίνουν διαρκώς και πορεύονται προς την ίδια στέγη, την ίδια συντριβή!

Η μουντή, πειραγμένη, σκοτεινή φωτογραφία αποτυπώνει την πειραγμένη, την παράνομη ζωή τους. Το σελιλόιντ, το μεροκάματο του τρόμου. Εξαιρετικό. Χωρίς άλλο σχόλιο. Παρά μόνο το ουσιώδες, το πηγαινέλα. Λαθρομετανάστες όλοι. Η Ινδιάνα, λαθρομετανάστης της φυλής της. Η λευκή, της ανύπαρκτης, χαλασμένης οικογένειάς της. Έτσι οι αληθινοί λαθρομετανάστες σχολιάζουν την κατάσταση των δύο γυναικών που τους μεταφέρουν από την κόλαση του Τρίτου Κόσμου στον πάγο του Αmerican dream. Μ΄ ένα λόγο, αυτή η ταινία εκτός των άλλων δίνει ένα ηχηρό χαστούκι σε όσους σκηνοθέτες πιστεύουν πως η 7η Τέχνη είναι αποκλειστικής αρμοδιότητας μιας πλούσιας παραγωγής. Με μια φέτα πάγου, μια σακαράκα και δύο γυναίκες ένα από τα κολοσσιαία θέματα του σημερινού κόσμου. Είμαστε διαφορετικοί, αλλά επί της ουσίας στην ίδια βάρκα με μια αμυδρή, παγωμένη ελπίδα!

ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ

Υπόθεση: Η Ρέυ Έντυ (Μελίσσα Λήο) είναι έτοιμη να αγοράσει το σπίτι των ονείρων της για την μικρή της οικογένεια. Αλλά όταν ο τζογαδόρος άντρας της τους παρατάει παίρνοντας μαζί του όλες της τις οικονομίες, η Ρέυ βρίσκεται μόνη με δυο παιδιά και χωρίς σεντ στην τσέπη της. Στην προσπάθειά της ν ανακαλύψει τα ίχνη του άντρα της, συναντά, μάλλον ανορθόδοξα, την Λίλα Λίτλγουλφ (Μίστυ Άπχαμ), ένα μοναχικό κορίτσι της φυλής των Μόχοκ (Mohawk), η οποία της προτείνει ένα σχέδιο για να βγάλει γρήγορα λεφτά. Το σχέδιο είναι υψηλής επικινδυνότητας: Παράνομη μεταφορά λαθρομεταναστών πάνω στο παγωμένο Σεντ Λόρενς με περιπολίες αστυνομικών και στις δύο όχθες του παγωμένου ποταμού. Με την απόγνωση της ανάγκης της για τα λεφτά εδώ και τώρα, η Ρέυ δέχεται την προσφορά: Η Ρέυ θα οδηγεί και θα τους μεταφέρουν με το αυτοκίνητό της. Τα λεφτά μισά-μισά. Στην αρχή, όσο ο πάγος είναι συμπαγής, η δουλειά προχωράει, αλλά, καθώς αναλαμβάνουν κι άλλες αποστολές, και ο πάγος αρχίζει να λιώνει, η Ρέυ κι η Λίλα θ ανακαλύψουν ότι η λαθραία μεταφορά μεταναστών έχει πολύ περισσότερες και βαθύτερες συνέπειες από την επικινδυνότητα του παράνομου. Περισσότερους από έναν αστάθμητους παράγοντες...

Πολύ δυνατή ταινία, με ένα θέμα σύγχρονο και καυτό, και το ενδιαφέρον να παραμένει αμείωτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Αυτό που την κάνει σημαντική δεν είναι τόσο η indy σκηνοθεσία, μα το σενάριο που καταπιάνεται με ένα πρόβλημα που καθημερινά παίρνει μεγάλες διαστάσεις, σχεδόν σε όλες τις ανεπτυγμένες κοινωνίες... Το διαφορετικό, από τις άλλες παρόμοιες ταινίες που έχουμε δει, όπως πρόσφατα το BORDER TOWN, είναι τα ηθικά διλήμματα της κύριας ηρωίδας, με την ψυχρή λογική και την αποθέωση του υλισμού να αδιαφορούν απέναντι στην ανθρώπινη ύπαρξη και την ατομική προσωπικότητα. Βλέπουμε την πλήρη εκμετάλλευση των λαθρομεταναστών, στις δυτικές κοινωνίες της παρακμής, για άλλη μια φορά, όμως τώρα οι ήρωές μας κάθε άλλο παρά πρότυπα, είναι. Η ηρωίδα μας, ζει στο περιθώριο της κοινωνίας, μέσα σε μία οικογενειακή τραγωδία και ένα οικονομικό χάος. Η λύση που επιλέγει για να τα φέρει βόλτα, είναι ανορθόδοξη αλλά η μόνη εφικτή , η μόνη που δίνει γρήγορα και άμεσα λύσεις στα προβλήματά της. Δημιουργεί όμως νέα προβλήματα που θα την φέρουν αντιμέτωπη με δυσοίωνες προοπτικές και ζοφερό μέλλον. Αργά η γρήγορα η παράνομη δραστηριότητα θα αποκαλυφθεί και εκείνη θα επιλέξει να θυσιαστεί για την κοπέλα - συνεργάτη της, που ανήκει σε μειονότητα. Το παράδειγμα της ταινίας δεν είναι καθόλου ακραίο, καθώς είναι μία πρακτική που κερδίζει έδαφος και εφαρμόζεται όλο και συχνότερα, λόγω της οικονομική κρίσης που ζούμε και της απεμπόλησης ιδανικών και ταξικών διεκδικήσεων.

Η σταυροβελονιά στην ανάπτυξη του θέματος, η εμβάθυνσή του στο κοινωνικό πεδίο, και η εξαιρετική κορύφωση το καθιστούν σε μία από τις ωραιότερες και πιο ρεαλιστικές ταινίες της χρονιάς. Με υπόγεια ένταση, χαμηλούς τόνους και μινιμαλιστικό ρυθμό, απορρίπτει τα στερεότυπα της mainstream ωραιοποιημένης αφήγησης, αποκτώντας ένα σκληρό προσωπείο. Το δράμα των καταστάσεων που ζούμε είναι το δράμα της σύγχρονης Αμερικής, το δράμα των δυτικών κοινωνιών, της καταναλωτικής κοινωνίας. Οι ήρωες του περιθωρίου, πολύ ευκολότερα γίνονται αποδεκτοί και συμπαθείς στο λαό, γιατί είναι αυθεντικοί, ειλικρινείς και άμεσοι. Η ταινία σε βάζει στο κλίμα από την αρχή, αφομοιώνοντας το δράμα που φέρνει κοντά σου η μοναδική ερμηνεία της Μελίσα Λίο, που νομίζεις ότι δεν παίζει τον ρόλο , αλλά ότι τον "ζει". Μπορεί σκηνοθετικά να έχω ορισμένες ενστάσεις, αλλά γενικά η Κόρτνεϊ Χαντ, η γυναίκα σκηνοθέτης, έκανε μια ταινία, όπως θα την έκανε κι ένας άντρας, χωρίς να της λείπει ούτε η γυναικεία φινέτσα, αλλά ούτε και η αντρική δυναμική. Απέφυγε την παγίδα του μελό και των γυναικείων αισθηματικών κλισέ μπαίνοντας στα χωράφια της κοινωνικής περιπέτειας, με θράσσος, τόλμη και το κυριότερο, αγωνιστικά συνειδητοποιημένη.

Σπάνια, μπορείς να απολαύσεις ταινία τόσο σκοτεινή και απαισιόδοξη, με το φως της ελπίδας, να ανάβει στο τέλος, από το θεατή που αποδέχεται και δικαιώνει την τελική επιλογή της ηρωίδας μας.

Περισσότερα για την ταινία...

Στην αρχή, όσο πάγος είναι συμπαγής, η δουλειά προχωράει, αλλά, καθώς αναλαμβάνουν κι άλλες αποστολές, και ο πάγος αρχίζει να λιώνει, η Ρέυ κι η Λίλα θ ανακαλύψουν ότι η λαθραία μεταφορά μεταναστών έχει πολύ περισσότερες και βαθύτερες συνέπειες από την επικινδυνότητα του παράνομου. Περισσότερους από έναν αστάθμητους παράγοντες...

2 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ:

Α ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ

Φεστιβάλ Σάντανς 2008- Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής

56ο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιαν Επίσημη Συμμετοχη

«Ένα από τα πιο συναρπαστικά θρίλερ που πρόκειται να δω φέτος. Μού κοψε την αναπνοή, κι έπειτα, κάπου προς την τελευταία ώρα, έχωσε την καρδιά μου σ ένα βίτσιο και συνέχισε στριφογυρίζει εκείνο το βίτσιο μέχρι το τελευταίο καρέ. Μια θαυμάσια πραγματεία για την Αμερική.»

Κουέντιν Ταραντίνο - Μέλος της Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Sundance 2008- Dramatic Competition

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

2 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ:

Α ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ ΣΕΝΑΡΙΟΥ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ SUNDANCE:

ΜΕΓΑΛΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

«Ένα από τα πιο συναρπαστικά θρίλερ που πρόκειται να δω φέτος. Μού κοψε την αναπνοή, κι έπειτα, κάπου προς την τελευταία ώρα, έχωσε στην καρδιά μου ένα μαχαίρι και συνέχισε να το στριφογυρίζει μέχρι το τελευταίο καρέ. Μια θαυμάσια πραγματεία για την Αμερική.» Κουέντιν Ταραντίνο Μέλος της Κριτικής Επιτροπής Φεστιβάλ Sundance 2008

«Στην σχολή κινηματογράφου, άκουγα συχνά το παράπονο ότι οι «γυναικείες ταινίες» στερούνται περιπέτειας και αυτό είναι που με τρέλαινε.» COURTNEY HUNT

Info

* Το ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Κόρτνεϊ Χάντ. *

* Η ταινία βασίζεται στη δεύτερη μικρού μήκους ταινία της στην οποία πρωταγωνιστούν πολλοί από τους ηθοποιούς που παίζουν και στο ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ. *

Για το πώς η μικρού έγινε μεγάλου μήκους:

«Έγραψα ένα ποίημα, είχα μια κεντρική εικόνα – γυναίκες που διασχίζουν τον πάγο οδηγώντας. Υπάρχει μια ολόκληρη κουλτούρα λαθραίας μετανάστευσης εκεί πάνω και με συνεπήρε το γιατί να το κάνει κάποιος αυτό. Το ποίημα βγήκε σαν εσωτερικός μονόλογος του χαρακτήρα της Ρέυ, και πήγα εκεί και γύρισα την μικρού μήκους με τη Μελίσσα και την Μίστυ και μετά περιμέναμε να δούμε τι θα γίνει… θα πιάσει; Πήγαμε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης όπου είχα μια δυνατή αίσθηση ότι ο κόσμος ήθελε να μάθει περισσότερα σχετικά με το θέμα, έτσι, γύρισα σπίτι και άρχισα να σκέφτομαι την ιδέα και να συνδέω τα κομμάτια. Αποστασιοποιήθηκα από τη μικρού μήκους και ξεκίνησα να γράφω ξανά τη ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος.»

Για τους χαρακτήρες:

«Μου αρέσουν οι χαρακτήρες που δεν γίνονται αμέσως συμπαθείς και που ζουν στο περιθώριο.»

«Ήθελα να δημιουργήσω την αίσθηση ότι οι χαρακτήρες είναι στα όριά τους, τους ήθελα να το ξέρουν και να το βλέπουν, γιατί αυτός είναι ο τρόπος ζωής πολλών ανθρώπων που είναι φτωχοί. Ήθελα ο κόσμος να μπαίνει στα σπίτια τους και να ζει τις ζωές τους για να το νιώσει αυτό.»

MELISSA LEO

«Πιστεύω ότι αυτή η ταινία δίνει στους ανθρώπους κάτι αληθινό - ειδικά στην εποχή μας και με την τρέχουσα κατάσταση - χωρίς όμως να τους πιέζει.»

« Η δύναμη της ταινίας βρίσκεται στην ιστορία που διηγείται – μια ιστορία που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί.»

«Στην ταινία μας, βλέπουμε γυναίκες να κάνουν αυτό που κάνουν οι γυναίκες για να επιβιώσουν, ειδικά όταν οι άντρες τις έχουν παρατήσει.»

« Είμαστε εδώ για να εξελιχθούμε στον καλύτερο εαυτό μας. Αυτή είναι η πίστη μου. Ό,τι και αν σας φτάσει εκεί, όποιες και να είναι οι δοκιμασίες, αυτά είναι που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους και αυτό είναι και το νόημα της ταινίας.»

Επιλεκτική Φιλμογραφία:

2008 Righteous Kill

2008 Frozen River

2007 Mr. Woodcock

2007 Racing Daylight

2006 Falling Objects

2006 The Three Burials of Melquiades Estrada

2005 Patch

2005 Hide and Seek

2003 21 Grams

2000 Fear of Fiction

1997 Under the Bridge

1992 Immaculate Conception

1988 A Time of Destiny

1985 Streetwalkin'

1985 Always

Η Μελίσσα Λήο έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από τον ρόλο της στην τηλεοπτική σειρά HOMICIDE: Life on the Street.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

Το ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ, το οποίο προβλήθηκε στα πλαίσια του 49ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στις 17 και 18 Νοεμβρίου 2008, στην αίθουσα Φρίντα Λιάπα, εντυπωσίασε και ενθουσίασε το κοινό! Η πρωταγωνίστρια της ταινίας, Μελίσσα Λήο, η οποία βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της ταινίας, κέρδισε το κοινό όχι μόνο με την εξαιρετική της ερμηνεία αλλά και με τον άμεσο, ειλικρινή και ζεστό χαρακτήρα της.

Το Αποτέλεσμα;

• Μία κατάμεστη αίθουσα και τις δύο μέρες!

• Αποθέωση της ταινίας από το κοινό!

• Ένα δυνατό και ειλικρινές Q&A ανάμεσα στο θερμό κοινό και την πρωταγωνίστρια της ταινίας Μελίσσα Λήο!

The New York Times Stephen Holden

Η Μελίσσα Λήο απεικονίζει θαυμάσια μια γυναίκα με αδάμαστο χαρακτήρα και όχι μια γυναίκα που έχει βουλιάξει στην αυτολύπηση. Αυτό κάνει το Παγωμένο Ποτάμι μια δυνατή μελέτη πάνω στο θάρρος της «μονάδας».

Η Κόρτνει Χάντ έχει τόσο παρατηρητική και προσεκτική ματιά, όση ένας σεναριογράφος ταινιών μικρού μήκους. Δεν της ξεφεύγει τίποτα!

Variety Robert Koehler

Η προσέγγιση της ταινίας Παγωμένο Ποτάμι είναι, με έναν ασυνήθιστο τρόπο, εξίσου τοπική όσο και παγκόσμια. Η Κόρτνει Χάντ ισορροπεί με χάρη την εις βάθος μελέτη των χαρακτήρων της με μια ιστορία η οποία εξελίσσεται με τόση ένταση που κάνει την ταινία να φαίνεται σαν κοινωνικό-ρεαλιστικό θρίλερ.

Los Angeles Times Kenneth Turan

Αφήστε το Παγωμένο Ποτάμι να σας «καθαρίσει», αφήστε το υποκινητικό του δράμα και την ένταση των ερμηνειών του να αποκαταστήσει το πνεύμα σας καθώς επίσης και την πίστη σας στον ανεξάρτητο αμερικάνικο κινηματογράφο.

Washington Post Ann Hornaday

Φτιαγμένη με ασυνήθιστη δεξιότητα και αυτοπεποίθηση, η ταινία δεν ενδίδει ποτέ σε συναισθηματισμούς, αλλά καταφέρνει να δείξει τις ρίζες των ανθρώπινων σχέσεων.

USA Today Claudia Puig

Μια επιτυχία του Φεστιβάλ Σάντανς η οποία είναι συναρπαστική και ωμή . Το Παγωμένο Ποτάμι είναι συνδεδεμένο με δυνατές ερμηνείες, ρεαλιστικό σενάριο και εκπληκτική γραφή.

Chicago Reader J.R. Jones

Ένα πρωτοκλασάτο θρίλερ, που διατηρεί την αγωνία σε υψηλά επίπεδα.

Chicago Sun-Times Roger Ebert

Κάποιες φορές δύο ερμηνείες είναι τόσο τέλεια ταιριασμένες που δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω για καταλάβουμε πώς αισθάνονται οι χαρακτήρες ο ένας για τον άλλον. Αυτό συμβαίνει με τη Μελίσσα Λήο και τη Μίστυ Άπχαμ στο Παγωμένο Ποτάμι.

Time Richard Schickel

Στο τέλος, αισθάνεστε ότι το ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΠΟΤΑΜΙ δίνει μια τόσο ειλικρινή εικόνα της Αμερικάνικης θλίψης όση μπορεί μια ταινία να παρουσιάσει. Είναι μια ταινία που ζητάει από το ακροατήριο κάποια πράγματα, αλλά ανταμείβει πλουσιοπάροχα την γεμάτη περιέργεια συνεπαρμένη προσοχή μας.

Boston Globe Ty Burr

Καταφέρνει αυτό που πάρα πολλές άλλες ανεξάρτητες Αμερικάνικες ταινίες προσποιούνται: Σε πάει σε μια άγνωστη γωνία της χώρας σου και σου δείχνει πώς ακριβώς είναι να ζει κανείς εκεί.