In Search of a Midnight Kiss. ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία-σενάριο: Αλεξ Χόλντριτζ. Ηθοποιοί: Σκοτ ΜακΝέιρι, Σάρα Σίμοντς, Μπράιαν Μάθιου ΜακΓκουάιαρ. 97 λεπτά.

Δύο νέοι περιφέρονται, παραμονή Πρωτοχρονιάς, σ' ένα τυφλό ραντεβού, στο Λος Αντζελες, σε μια γλυκιά, διανθισμένη με χιούμορ, ρομαντική κωμωδία.

Μια γεμάτη ωραία επεισόδια περιπλάνηση στο Λος Αντζελες παραμονές Πρωτοχρονιάς, με αφορμή το τυφλό ραντεβού ανάμεσα σ' ένα μοναχικό νεαρό και μια χαριτωμένη ξανθιά κοπέλα, είναι η ανεξάρτητη, χαμηλού κόστους, γεμάτη φρεσκάδα και λεπτό χιούμορ, ρομαντική ταινία του Αλεξ Χόλντριτζ, θυμίζοντας τις ταινίες περιπλάνησης του Ιθαν Χοκ («Πριν το ξημέρωμα» και «Πριν το ηλιοβασίλεμα»).

Η απρόσμενη συνάντηση ανάμεσα στον αποτυχημένο συγγραφέα και απογοητευμένο από την ερωτική ζωή του Ουίλσον (ΜακΝέιρι) και την εντυπωσιακή ξανθιά Βίβιαν (Σίμοντς), οδηγεί αρχικά σε παρεξηγήσεις και συγκρούσεις, για να καταλήξει σε μια ευχάριστη, με πρωτότυπες καταστάσεις και διανθισμένη με λεπτό χιούμορ, ρομαντική περιπέτεια, με ωραία φωτογραφημένα σε μαυρόασπρο φιλμ, από τον Ρόμπερτ Μέρφι, ασυνήθιστα εξωτερικά του Λος Αντζελες, με τον Αλεξ Χόλντριτζ να φτιάχνει μιαν από τις πιο φρέσκες και ευχάριστες ταινίες ευπρόσδεκτο αντίδοτο στα διάφορα μπλοκ μπάστερ.

Φιλί από πικρό μέλι!

Κατέφθασε από το πουθενά. Μου πήρε την καρδιά. Τέσσερα, ας πούμε «άγνωστα», παιδιά από το αμερικανικό, ανεξάρτητο, σινεμά συμπυκνώνουν σε μια ασπρόμαυρη ιστορία όλα τα καλά, αθάνατα υλικά. Το λένε «Αναζητώντας ένα φιλί τα μεσάνυχτα». Το λέω: Όταν ο Γουίλσον συνάντησε τη Βίβιαν το 2007. Θα το ξαναδώ!

Το Αmerican Cinema καλπάζει. Γιατί ναι μεν η Ανεξάρτητη Σκηνή, καθηλωμένη σε υποχώρηση, διαρκεί. Όταν, όμως, βρεθεί ένα νέο παιδί, τότε το αστέρι λάμπει και μας οδηγεί. Ας πούμε. Πόσοι είχαν ακούσει το όνομα του Άλεξ Χόλντριτζ; Σχεδόν ουδείς. Κι όμως και σεναριογράφος και σκηνοθέτης και ηθοποιός. Κι όμως το 2001 πρωτοεμφανίζεται με μια χαριτωμένη κομεντί- το «Wrong numbers» -, τρία χρόνια αργότερα με το μέτριο «Sexless» και το 2007 με το «Ιn search of a midnight kiss» σπάει το φράγμα της «ανωνυμίας» υπογράφοντας μια από τις καλύτερες, γλυκόπικρες κομεντί των τελευταίων χρόνων. Ανώτερη από «Juno» και ισοδύναμη με «Μανχάταν» του Γούντι Άλεν. Όλα είναι πιθανά. Όλα μπορεί να συμβούν στο Σινεμά. Πετάξτε τις παρωπίδες. Ζήτω τα ταλαντούχα, τα νέα, ανήσυχα παιδιά!

Για να καταλάβετε. Αρχίζω από τα μικρά και προχωράω στα μεγάλα και σημαντικά. Δηλαδή ηχητικά και μουσικά «δουλεύει» με «Αs time goes by» (το θρυλικό άσμα του Χέρμαν Χάπφελντ), με «Καζαμπλάνκα» και με νοσταλγία 1942. Τοπογραφικά με δεκάδες, ερωτεύσιμες, μελωμένες γωνιές της Νέας Υόρκης όπως δεν τις έχετε δει ποτέ στο Σινεμά. Ατμοσφαιρικά η φωτογραφία του Ρόμπερτ Μέρφι χορεύει σαν μπαλαρίνα του Μπαλσόι. Λαχταριστά πράγματα. Στάζουν πικρό μέλι. Τα στιγμιότυπα από μόνα τους συνιστούν πινακοθήκη φωτογραφικών έργων τέχνης. Ο μπαγάσας σε σπρώχνει να κάνεις βουτιά. Με μιας να βρεθείς Νέα Υόρκη, παρέα με αυτά τα παιδιά. Σεναριακά, οι χαρακτήρες και οι ατάκες λειτουργούν σαν χρονικοί ιμάντες Το Χθες με το Σήμερα αγκαλιά. Και τέλος τα τρία πρόσωπα τα πρωταγωνιστικά. Απύθμενη η δεξαμενή του Αμερικανικού Σινεμά. Κατά σειρά: Μπράιαν ΜακΓκουάιρ, ένας ψηλολέλεκας που κάθε σημείο του σώματός του παίζει υποκριτικά. Σάρα Σί μοντς, η πιο γοητευτική παρανοϊκή ξανθιά που έχω δει σε κομεντί με νέα παιδιά. Και ο Σκουτ ΜακΝέρι που ακόμα και η σκιά του κουβαλάει στέρηση, μελαγχολία, ελπίδα και μοναξιά!

Με ένα λόγο, από τα πιο γοητευτικά παιχνίδια αντιθέσεων και αντιφάσεων. Από τις πιο μέγκλα στιγμές της λεγόμενης ρομαντικής κομεντί.

Με δυο λόγια: Το σενάριο, η πλοκή, οι χαρακτήρες, όλα τα λεφτά. Ο Γουίλσον (Σκουτ ΜακΝέρι), μοναχικός τύπος που επί έξι χρόνια ούτε θηλυκή γάτα βρέθηκε κάτω από το κρεβάτι του, συλλαμβάνεται επ΄ αυτοφώρω από τον κολλητό του (Μπράιαν Μακ Γκουάιρ) να την παίζει μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή του. Ο τύπος μέσα στην απελπισία του είχε τοποθετήσει- με κολάζ- το πρόσωπο της φιλενάδας του φίλου του στο θεόγυμνο κορμί μιας πορνοστάρ. Είναι, βλέπετε, παραμονή πρωτοχρονιάς. Το φάσμα της μοναξιάς τού είχε πάρει τα μυαλά. Ο Τζέικομπ, η φιλάρα του, αφού πρώτα τον μαλώνει, τον βοηθάει και μια αγγελία για μοναχικές καρδιές περνάει στο Δίκτυο. Διάολε, κάποια θηλυκή ψυχή συντόμως θα ανταποκριθεί. Πράγμα που θα συμβεί. Έτσι ακούει στο τηλέφωνο τη φωνή, κλείνει ραντεβού και σε μια ώρα βρίσκεται στο χαρμόσυνο ραντεβού. Αυτό ήταν. Γιατί εκείνη μέσα στην τρέλα της και αφού προηγουμένως του έκοψε τον βήχα («ούτε να σου περνάει από το μυαλό ότι θα με fuck»), στη συνέχεια τον ρωτάει απειλητικά «δεν πιστεύω να έχεις προφυλακτικά;». Εκείνος τι να κάνει; Πράγματι, ο φίλος του είχε χώσει στην τσέπη του πέντε απ΄ αυτά τα μακροσκελή πλαστικά. «Μα δεν τα θέλω, είναι πολλά».«Κράτα τες, δεν ξέρεις τι μπορεί να σου συμβεί, άσε που μερικές είναι σκατά». Τώρα λοιπόν με τα χέρια ψηλά. Ούτε fack, ούτε φλερτ έτσι για να γλυκάνει η καρδιά. Για τις επόμενες έξι ώρες και μέχρι να μπει ο νέος χρόνος, ο Γουίλσον παρέα με τη Βίβιαν (Σάρα Σίμοντς) θα διατρέξουν μια απίστευτη τροχιά. Από την παράνοια και την αφασία μέχρι τη στιγμιαία γλύκα. Για να το πω συνοπτικά, το «Μidnight kiss» είναι ο συνδετικός κρίκος «Μανχάταν», «Πριν να ξημερώσει» και «Όταν ο Χάρι συνάντησε τη Σάλι». Πρίμα, φίνα και τρελή χαρά!