Jagten / The Hunt

Δανία, 2012, Εγχρωμο Παραγωγή: Σίσε Γκράουμ Γιόγκερσεν, Μόρτεν Κάουφμαν, Τόμας Βίντερμπεργκ Σκηνοθεσία: Τόμας Βίντερμπεργκ Σενάριο: Τόμας Βίντερμπεργκ, Τομπίας Λίντχολμ Φωτογραφία: Σαρλότε Μπρους Κρίστενσεν Μοντάζ: Γιάνους Μπίλεσκοβ, Γιάνσεν Αν Οστερουντ Μουσική: Νικολάι Εγκελουντ Πρωταγωνιστούν: Μαντς Μίκελσεν, Τόμας Μπο Λάρσεν, Ανίκα Βέντερκοπ, Λάσε Φόγκελστρεμ, Σούσε Γολντ

Το «Κυνήγι» είναι ένα έντονο ψυχολογικό θρίλερ που κατά κύριο λόγο στοχεύει σ` έναν διάλογο με το υποσυνείδητο του θεατή. Ο δημιουργός ξεκινά την ταινία του παρουσιάζοντας μονάχα τα βασικά στοιχεία της προ-σκανδάλου ζωής του ήρωα και του κοινωνικού του περίγυρου. Μπορεί να μη δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη ενός ολοκληρωμένου χαρακτήρα, τα στοιχεία όμως που παρουσιάζονται στην αρχή, αρκούν για να πείσουν για την αθωότητα του.

Ο Thomas Vinterberg σ` αυτή του την ταινία έχει επιλέξει ν` ασχοληθεί με τη ψυχολογία του όχλου, τον τρόπο δημιουργίας της, τη δύναμη που μπορεί ν` αποκτήσει, αλλά και την καταστροφική αλλαγή που μπορεί να φέρει στις ζωές των ανθρώπων. Με τον υπάρχοντα, δε, κοινωνικο-πολιτικό μαρασμό που συναντούμε σε παγκόσμια κλίμακα, οι επιλογές του Vinterberg να εντάξει το μοτίβο αυτό σε κάποια κοινωνική κατάσταση, σίγουρα δεν είναι περιορισμένες. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να έχει διαλέξει ένα θέμα που θα του επέτρεπε να δείξει απλώς, όσα θέλει να πει. Εκείνος, όμως, επιλέγει να ασχοληθεί μ` ένα ιδιαίτερα λεπτό ζήτημα της σημερινής κοινωνίας κι ωθεί, κατ` αυτόν τον τρόπο, τον θεατή να λάβει θέση στο δράμα, όχι να παρακολουθήσει και ν` αναπαράγει. Όταν στο προσκήνιο μπαίνει η σεξουαλική παρενόχληση ενός ανηλίκου, κανείς δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γονείς για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την κατάσταση και κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι ο ίδιος δεν θ` αντιδρούσε έτσι... γιατί, πολύ απλά, κανείς δεν θ` άφηνε το παιδί του απροστάτευτο σ` έναν πιθανό κίνδυνο.

Με αυτόν τον απλό, αλλά ταυτόχρονα ευφυέστατο τρόπο, ο Vinterberg καταφέρνει να εξασφαλίσει την ενεργή παρουσία του κοινού στη νέα του ταινία και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πετυχαίνει να βάλει τον θεατή σε μια θέση θηράματος, καθώς τον αποδυναμώνει, αφαιρώντας του το όποιο δικαίωμα απόδοσης ευθυνών. Σαφέστατα και δεν μπορεί κάποιος να κατηγορήσει τον Lucas (Mads Mikkelsen) που ήταν ευγενικός με την κόρη του καλύτερού του φίλου και κανείς δεν έχει το δικαίωμα ν` αποδώσει ευθύνες σ` ένα παιδί για ένα αθώο ψέμα που προέκυψε από μια τυχαία στιγμή θυμού, τη ζωηρή φαντασία του και μια παράξενη εικόνα που είχε αντικρίσει πρόσφατα. Σιγά-σιγά, μπροστά στα μάτια του θεατή, ο σκηνοθέτης θα ξεκινήσει να εμφανίζει την αμφιβολία. Η αμφιβολία, όταν θα εκληφθεί ως ορθή από κάποια αρχή, η οποία δεν διευκρινίζεται αν είναι κάποιος πεπειραμένος αστυνομικός ή ψυχολόγος, θα μετατραπεί σε βεβαιότητα και στη συνέχεια η βεβαιότητα δεν θ` αργήσει να προετοιμάσει το έδαφος για την επερχόμενη κοινωνική καταδίκη του ήρωα.

Το πιο ευφυές στοιχείο όμως που συναντάμε στο φιλμ, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει τη λανθασμένη λειτουργία της υπερπληροφόρησης της σημερινής κοινωνίας. Οι κατηγορίες σε βάρος του ήρωα αρχίζουν να πληθαίνουν, όταν οι γονείς μεταφέροντας την κατηγορία από στόμα σε στόμα, πείθουν τα παιδιά τους ότι έχουν κακοποιηθεί σεξουαλικά και πείθουν ακόμα και τη μικρή Klara (Annika Wedderkopp) που λέει και ξαναλέει ότι είπε ψέματα, ότι δεν θυμάται καλά. Τότε είναι που ο θεατής μένει να παρακολουθεί με γυμνή ψυχή το έργο κι αναρωτιέται πόσο εύκολα μπορεί να εισχωρήσει το κακό σε μια νεαρή, ανολοκλήρωτη ακόμα, προσωπικότητα. Το ψυχικό σθένος που επιδεικνύει ο πρωταγωνιστής και η πίστη των δυο ανθρώπων του οικογενειακού και φιλικού του κύκλου που επιμένουν για την αθωότητά του, εξωθούν την κοινωνία ν` αγγίξει τα όριά της και συντελούν στην ανάδειξη των στοιχείων βίας και κοινωνικού αποκλεισμού που μπορεί να φέρει μια τέτοια κατάσταση, όταν έχει την υποστήριξη μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας. Αξίζει τον κόπο να παρατηρήσουμε ότι όλοι οι χαρακτήρες που ανήκουν στον στενό κύκλο του ήρωα, τον αντιμετωπίζουν αρχικά ως εν δυνάμει ένοχο, αλλά με το που θα επέμβει κάποιος τρίτος, πείθονται για την ενοχή του.

Με την δημιουργία εικόνων, μέσω μιας πανέμορφης φωτογραφίας και των ήχων που τη συνοδεύουν, την εξαίσια μουσική επένδυση, τις καθηλωτικές ερμηνείες, τους συμβολισμούς και την πίστη στον άνθρωπο, ο Thomas Vinterberg παρουσιάζει ένα υπέροχο θρίλερ που είναι αδύνατον ν` αφήσει κάποιον αδιάφορο. Προτείνεται σε όλους τους σινεφίλ, αλλά και σ` όσους αρέσκονται να φλερτάρουν με την ανθρώπινη ψυχολογία.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ 65ο Φεστιβάλ Καννών 2012: Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας Μαντς Μίκελσεν

ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Μια χειμωνιάτικη βραδιά το 1999, κάποιος χτύπησε την πόρτα μου. Ένας περίφημος Δανός παιδοψυχολόγος, στεκόταν με κάποια έγγραφα στα χέρια του παραληρώντας για τα παιδιά και τις φαντασιώσεις τους. Μίλαγε για έννοιες όπως «καταπιεσμένες αναμνήσεις», και ακόμη πιο ανησυχητικά για τη θεωρία του ότι «πίστευε ότι είναι ιός». Δεν τον άφησα να μπει. Δε διάβασατα χαρτιά. Πήγα για ύπνο. Δέκα χρόνια αργότερα χρειάστηκα ψυχολόγο. Του τηλεφώνησα, και κάπως σαν καθυστερημένη πράξη ευγένειας, διάβασα τα έγγραφα. Σοκαρίστηκα. Μαγεύτηκα. Ένοιωσα ότι υπήρχε μια ιστορία που έπρεπε να ειπωθεί. Μια ιστορία ενός σύγχρονου κυνηγιού μαγισσών. Το Κυνήγι είναι το αποτέλεσμα αυτής της ανάγνωσης. Τόμας Βίντερμπεργκ

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΕΣ

Τόμας Βίντερμπεργκ

Ο Τόμας Βίντερμπεργκ αποφοίτησε από τη Δανέζικη Σχολή Κινηματογράφου το 1993. Η διπλωματική του ταινία Last Round ήταν το πρώτο παράδειγμα του εξαιρετικού ταλέντου του, ενώ απέσπασε και μια σειρά βραβείων και ήταν υποψήφιο για μαθητικό Όσκαρ. Ακολούθησε το The Boy που μεταξύ άλλων, απέσπασε τα Βραβεία Clermont-Ferrand και Robert για Καλύτερη Μικρού Μήκους ταινία. Το 1996, σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους του Ήρωες (The Biggest Heroes). Η ταινία βραβεύτηκε με τρία βραβεία Robert. Το 1995, ο Βίντερμπεργκ μαζί με τον Τρίερ γράψανε το μανιφέστο Δόγμα 95. Η ταινία του Οικογενειακή Γιορτή (Festen), ήταν η πρώτη του κινήματος. Έλαβε αμέτρητα βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες και το Βραβείο Fassbinder στα Ευρωαπϊκά Βραβεία Κινηματογράφου, καθώς και τα Βραβεία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας από τους κριτικούς κινηματογράφου του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης. Το 2008, οι Βίντερμπεργκ, Τρίερ και άλλοι δύο «δογματικοί» σκηνοθέτες οι Λέβρινγκ και Γιάκομπσεν, λάβανε το βραβείο EFA για Ευρωπαϊκό Επίτευγμα στον Παγκόσμιο Κινηματογράφο. Ο Βίντερμπεργκ έχει σκηνοθετήσει δύο αγγλόφωνες ταινίες τα It’s All About Love (2003), και Dear Wendy (2005), σε σενάριο Λαρς Φον Τρίερ, που απέσπασε τον Χρυσό Αγ. Γεώργιο στο φεστιβάλ της Μόσχας. Επέστρεψε το 2008 με μια κωμωδία το Ένας Άντρας Επιστρέφει (When A Man Comes Home), ενώ ακολούθησε Submarino (2010), που συμμετείχε στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βερολίνου. Έχει γράψει και αρκετά εξέχοντα θεατρικά για την Εθνική Σκηνή της Αυστρίας, ενώ έχει σκηνοθετήσει και βίντεο κλιπ για τους Blur και τους Metallica.

Μαντς Μίκελσεν

En Kongelig Affaere (2012) Jagten - Το Κυνήγι (2012) The Three Musketeers - Οι Τρεις Σωματοφύλακες (2011) Clash of the Titans - Η Τιτανομαχία (2010) Coco Chanel & Igor Stravinsky (2009) Valhalla Rising - Ο Κατακτητής (2009) Flammen & Citronen - Μέρες Θυμού (2008) Casino Royale (2006) Efter Brylluppet - Μετά το Γάμο (2006) Prag - Πράγα (2006) Adams Aebler - Τα Μήλα του Αδάμ (2005) King Arthur - Βασιλιάς Αρθούρος (2004) Pusher II - Με Αίμα στα Χέρια (2004) Torremolinos 73 (2003) Elsker Dig for Evigt - Ανοιχτές Καρδιές (2002) I Am Dina - I Am Dina: Αυτή Είναι η Ιστορία μου (2002) Wilbur Wants to Kill Himself - Ο Γουίλμπουρ Δε Θέλει τη Ζωή του (2002) Blinkende Lygter - Το Πανδοχείο της Μαφίας (2000) Pusher - Το Βαποράκι (1996)

Τόμας Μπο Λάρσεν

Jagten - Το Κυνήγι (2012) En Mand Kommer Hjem - Ενας Αντρας Επιστρέφει (2007) Dear Wendy - Αγαπητή Γουέντι (2005) It`s All About Love - Ολα για την Αγάπη (2003) Torremolinos 73 (2003) Drengen der Ville Gore det Umulige - Το Παιδί που Ηθελε να Γίνει Αρκούδα (2002) Blinkende Lygter - Το Πανδοχείο της Μαφίας (2000) Festen - Οικογενειακή Γιορτή (1998 Riget II (1997) De Storste Helte - Ηρωες (1996) Pusher - Το Βαποράκι (1996)