What Maisie Knew.

ΗΠΑ, 2012. Σκηνοθεσία: Σκοτ ΜακΓκίχι, Ντέιβιντ Σίγκελ. Σενάριο: Νάνσι Ντόιν, Κάρολ Καρτράιτ. Ηθοποιοί: Τζουλιάν Μουρ, Αλεξάντερ Σκάρσγκαρντ, Στιβ Κούγκαν, Ονάτα Εϊπριλ. 99'

Η τελευταία συλλογική σκηνοθετική δουλεια των David Siegel και Scott McGehee είναι πραγματικά συναρπαστική και θα μείνει αξέχαστη όπως και το εξαιρετικό «The Deep End» του 2001. Το σενάριο των Nancy Doyne και Carroll Cartwright κατορθώνει να μεταφέρει με έναν υπέροχο τρόπο το ομώνυμο μυθιστόρημα του Henry James από το 1897 στην σημερινή Νέα Υόρκη. Η ανατομία μιας δυσλειτουργικής οικογένειας και των επιπτώσεων της στην ζωή της εξάχρονης Maisie καταγράφονται με έναν αριστοτεχνικό σκηνοθετικά τρόπο και με την κάμερα να παρακολουθεί τα δρώμενα από το ύψος της εξάχρονης με ένα κινηματογραφικό εύρημα το οποίο «υποχρεώνει» τον θεατή να παρακολουθήσει σε όλη την διάρκεια της ταινία την εξέλιξη μέσα από τα μάτια του μικρού παιδιού.

Οι εξαιρετικές ερμηνείες των δυο ενηλίκων βασικών συντελεστών της ταινίας Julianne Moore και Alexander Skarsgård αλλά και των υπόλοιπων συντελεστών του βασικού cast αγκαλιάζουν την καταπληκτική απόδοση της Onata Aprile στον ρόλο της Maisie, η οποία παρακολουθεί, όντας σε πλήρη σύγχυση, την εξέλιξη των ζωής των δυο ναρκισσευόμενων και απολύτως εγωπαθών κι ανάλγητων για των γονικό τους ρόλο φυσικών γονέων της αλλά και των θετών που καλούνται να καλύψουν τα κενά . Η εξέλιξη της δράσης εκτυλίσσεται με τρόπο καθηλωτικό και αντάξιο του σημαντικού λογοτεχνικού κειμένου όπου βασίζεται το σενάριο. Ο τρόπος της αφήγησης αλλά και ο ιδιαίτερος τρόπος κινηματογράφησης που ταυτίζει τον θεατή με την μικρή ηρωίδα τον καθιστά συμμέτοχο στην διαρκή ανησυχία για την τύχη του παιδιού, ενώ επαναφέρει συνεχώς καίρια ερωτήματα όπως «Πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν το περιβάλλον τους, όταν δεν είναι η απολυτή προτεραιότητα για τους γονείς τους?» Τελικά και αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον η ταινία κατορθώνει να κρατηθεί με μαεστρία μακριά από το κουραστικό και προβλέψιμο μελόδραμα και να οδηγήσει τον θεατή σε ένα αισιόδοξο και καθησυχαστικό finale, σε μια συναισθηματική αποφόρτιση δίνοντας συγχρόνως της ευκαιρία και το έναυσμα για στοχασμό!