Ελλάδα, 2013. Σκηνοθεσία: Γιώργος Τσεμπερόπουλος. Σενάριο: Γιάννης Τσίρος. Ηθοποιοί: Μανώλης Μαυροματάκης, Μαρία Ζορμπά, Αριάδνη Καβαλιέρου, Γιώργος Γάλλος, Θανάσης Παπαγεωργίου. 107'

H επιστροφή του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, δώδεκα χρόνια μετά την «Πίσω Πόρτα», με μια ταινία φτιαγμένη για να δοκιμάσει την ανοχή και την αντοχή του θεατή μπροστά στη γκρίζα ζώνη στην οποία ενώνονται το καλό και το κακό και με μια ιστορία απόλυτα σημερινή, ταυτόχρονα διαχρονική και σε κάθε περίπτωση σκληρή όσο η ζωή στην Αθήνα εν έτει 2013.
2

Ο «Εχθρός μου» θα μπορούσε να είναι βγαλμένος από τις σελίδες των εφημερίδων, αλλά στην πραγματικότητα μοιάζει να εκπορεύεται από την αμηχανία και τον διχασμό όλων μας απέναντι σε διλήμματα που ευχόμαστε να μην αντιμετωπίσουμε ποτέ.
Ο ηρωάς του είναι ο μέσος εμείς, ένας «καλός άνθρωπος», ένας ήσυχος μεσήλικας, προοδευτικός όσο η κοινωνική θέση και η κατάστασή του του επιτρέπει, οικογενειάρχης με ανοιχτό μυαλό και θετική διάθεση. Τι συμβαίνει όμως όταν βρίσκεται απέναντι στο πρόσωπο της τραγωδίας; Οταν οι ελάχιστες βεβαιότητες που είχε καταρρέουν; Οταν τα δομικά υλικά της ζωής του, η ασφάλεια, η οικογενειακή συνοχή, εξαφανίζονται;
Το φιλμ του Τσεμπερόπουλου μοιάζει να διερωτάται μαζί με τον ήρωά του, στέλνοντάς τον σε ένα καθοδικό ταξίδι προς το σκοτάδι που όλοι κρύβουμε εντός μας, δοκιμάζοντας να ανακαλύψει τα όρια της κοινωνικά καθορισμένης συμπεριφοράς μας και το σημείο στο οποίο κάτι άλλο, πιο επικίνδυνο ξυπνά. Και μέσα από το ταξίδι του δικού του ήρωα, μας προκαλεί να αναρωτηθούμε κι εμείς και πετυχαίνει να μας βάλει στη θέση του με τρόπο διακριτικό, μα απόλυτα ασφυκτικό.
Ο «Εχθρός μου» λειτουργεί την ίδια στιγμή σαν θρίλερ, σαν αντανάκλαση μιας κοινωνικής πραγματικότητας που αντιμετωπίζουμε όλοι, μα και σαν καθρέφτης πραγμάτων, σκέψεων ιδεών που η καθώς πρέπει ανατροφή, η πολιτική ορθότητα, η θέση και η μόρφωσή μας δεν μας επιτρέπει καν να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή τους. Μα πως μπορείς να πολεμήσεις ή να αντισταθείς σε κάτι όταν δεν μπορείς καν να το κοιτάξεις στα μάτια; Βλέποντας την ταινία του Τσεμπερόπουλου θα έρθεις θέλοντας ή μη αντιμέτωπος με αυτόν τον εχθρό που καλώς ή κακώς κοιμάται μέσα στην πιο βαθιά σπηλιά του πυρήνα του εαυτού σου και θα αναγκαστείς να σκεφτείς τις θα έκανες αν κάποτε ξυπνούσε.
Χτίζοντας την ιστορία του με τρόπο φροντισμένο και τους ήρωες με όλες τις απαραίτητες λεπτομέρειες για να τους κάνει πειστικούς, τοποθετώντας τους σε μια Ελλάδα αναγνωρίσιμα αληθινή, μα ποτέ κραυγαλέα σχηματική, ο «Εχθρός μου» κατορθώνει να αποφύγει τον διδακτισμό και τις ευκολίες καθώς και τις «πολιτικές» παγίδες που ένα τέτοιο σενάριο θα μπορούσε να κρύβει. Με την βοήθεια των ηθοποιών του και την ερμηνεία του Μανώλη Μαυροματάκη που μοιάζει ιδανικός στον ρόλο του ανθρώπου της «διπλανής πόρτας» (έστω κι αν κάποιες στιγμές δεν αποφεύγει την υπερβολή) και με ένα γερά δομημένο σενάριο (που σπάνια χάνει τον βηματισμό του) κατορθώνει να μιλήσει με ευφυή κι άμεσο τρόπο για πράγματα που δεν μοιάζουν «επείγοντα», μα που καλώς ή κακώς μας αφορούν όλους. Και που βλέποντας τον τρόπο που αλλάζουν την Ελλάδα γύρω μας (τους ανθρώπους της «διπλανής πόρτας»), μοιάζει απαραίτητο να τα αναλογιστούμε.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες του ελληνικού κινηματογράφου, ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, μετά την επιτυχημένη «Πίσω Πόρτα», επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με την πιο δυνατή και αληθινή ταινία της καριέρας του. «Ο Εχθρός Μου» θα κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ και αμέσως μετά θα προβληθεί σε πανελλήνια πρώτη στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.
Τα γυρίσματα της ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, κράτησαν 7 εβδομάδες και πραγματοποιήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, στη Νέα Σμύρνη, στον Βύρωνα, στα Πατήσια και στα χωριά Ψιανά και Φιδάκια στην Ευρυτανία.
Όπως και στις προηγούμενες ταινίες του (Μέγαρα, Ξαφνικός Έρωτας, Άντε Γεια και Πίσω Πόρτα) έτσι και εδώ ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος καταγράφει το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας. Όπως λέει και ο ίδιος: «Όλες μου οι ταινίες αφορούν την Αθήνα και τους ανθρώπους της. Πριν δέκα χρόνια όμως ζούσαμε στον παράδεισο. Τώρα που όλα έχουν αλλάξει και η ζωή εδώ είναι μια συνεχής δοκιμασία, αισθάνομαι ότι δεν μου επιτρέπεται πια να καλλιγραφώ. Η ταινία είναι σκληρή όσο και η εποχή μας. Στην ταινία οι ''κακοί'' δεν είναι μόνο ξένοι. Είναι και Έλληνες, είναι γείτονες, είναι φίλοι, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Γιατί πολύ σωστά το λέει ένας - άγνωστος - ποιητής ΕΝΑΣ “ο χειρότερος εχθρός μου είναι πάντοτε εντός μου”. Ο άνθρωπος μπορεί να κρύβει ένα ζώο μέσα του. Μόνο μέσα από την πάλη μπορείς να ανακαλύψεις αυτό που πραγματικά είσαι».
Σε μια πόλη που πασχίζει να διατηρήσει τις ευαίσθητες κι εύθραυστες ισορροπίες της, τα πιο μεγάλα μυστικά είναι καλά κρυμμένα. Στον «Εχθρό Μου», η ανθρώπινη αξιοπρέπεια υποβάλλεται σε μια συνεχή διαδικασία αμφισβήτησης και η αναπαράσταση της καθημερινότητας αναδίδει νοσταλγικά τη χαμένη ηρεμία μιας εποχής απροσποίητης ευημερίας.
O Έλληνας σκηνοθέτης τοποθετεί σε πρώτο πλάνο, έναν αμετανόητα ιδεολόγο γεωπόνο, καταγράφει τις χαμένες αξίες και αποκαλύπτει την αλήθεια στην Αθήνα του σήμερα. Ο Μανώλης Μαυροματάκης υποδύεται έναν άνθρωπο της διπλανής πόρτας, τον 48άχρονο, υπερήφανο οικογενειάρχη, Κώστα Στασινό, ο οποίος ζει ήρεμα, σε μια μονοκατοικία στη Νέα Σμύρνη, μαζί με τη γυναίκα του Ράνια και τα δυο παιδιά τους, την 14χρονη Λουίζα και τον 17χρονο Ανδρέα. Η καθημερινότητά τους, γλυκιά και νωχελική, αναβλύζει γαλήνη αλλά και μια ξεχασμένη αρχοντιά που προδίδει σημάδια συναισθηματικής πληρότητας. Η λεηλασία του σπιτιού τους, από μια αδίστακτη συμμορία, φέρνει τον ήρωά μας αντιμέτωπο με τα πιο δύσκολα διλήμματα της ζωής, θέτοντας κρίσιμα ερωτήματα που ταλανίζουν το σύνολο των ανθρώπων σε μια κοινωνία σε κρίση.
Η ταινία «Ο Εχθρός Μου» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μόντρεαλ και αμέσως μετά προβλήθηκε σε πανελλήνια πρώτη, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας. Στην απίστευτα επιτυχημένη διπλή, sold out, προβολή της ταινίας που ακολούθησε, στο πλαίσιο του BFI London Film Festival, ο υπεύθυνος προγράμματος του τμήματος “Thrill” του φεστιβάλ, Damon Wise, ο οποίος συμπεριέλαβε την ταινία ανάμεσα σε κάποιες από τις πιο σημαντικές κινηματογραφικές επιτυχίες όλων των εποχών, έγραψε για την ταινία: «Ανθρώπινη συγκίνηση μέσα από μια ιστορία που μας φέρνει αντιμέτωπους με τα όρια μας, με το ποιοι είμαστε αληθινά. ”. Και ο P. Durban στο24frames, έγραψε: «Εξαιρετική μουσική και πολύ δυνατές ερμηνείες όλων των ηθοποιών, με κορυφαίους τους Μανώλη Μαυροματάκη και Γιώργο Γάλλο».
Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Άκης Δαούτης. Ο Φοίβος Δεληβοριάς εμπνεύστηκε από την ιστορία και τη μοναδική δυναμική της επίκαιρης ταινίας του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και ερμηνεύει αποκλειστικά ένα κομμάτι με τίτλο «Πες μου ποιος είναι ο εχθρός;»
Ο «Εχθρός» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου
Εντυπώσεις και δυσκολίες από τα γυρίσματα…
Γ.Τ.: Μεγάλο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο στην Αθήνα και φανταζόμουν ότι θα συναντούσαμε πολλές δυσκολίες στους δρόμους και στις γειτονιές. Με έκπληξη όμως είδα ότι ο κόσμος υποστήριζε και βοηθούσε έμπρακτα, μάλλον σαν μια ευκαιρία να σπάσει η μιζέρια της καθημερινότητας.
Η επιλογή του Μανώλη Μαυροματάκη για τον ρόλο του πρωταγωνιστή…
Γ.Τ.: Τώρα που παιζόταν «Ο Εχθρός Μου» στο Λονδίνο, στο πλαίσιο του BFI Film Festival, ο χαρακτηρισμός του πρωταγωνιστή μου – τον οποίο εισέπραττα απ’ όλους σχεδόν – ήταν ο «everyman», δηλαδή, ένας απ’ όλους μας. Ένιωσα όσο να πεις, κάπως δικαιωμένος, γιατί ακριβώς αυτό ήθελα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Κάποιον που θα μπορούμε να συμπαθήσουμε αμέσως, να μπούμε απόλυτα στη θέση του, ώστε να ταυτιζόμαστε με τα διλήμματά του.
Δυνατοί ρόλοι σε μια δυνατή ταινία…
Γ.Τ.: Συνήθως στο σινεμά, οι δυσκολίες στο κάστινγκ εμφανίζονται στην επιλογή ηθοποιών που υποδύονται παιδιά. Στον «Εχθρό Μου» όμως προβληματίστηκα περισσότερο με τον ρόλο του «γείτονα», γιατί στο σενάριο εμφανιζόταν πολύ μεγαλύτερος, ηλικιακά. Βλέποντας και δοκιμάζοντας πολλούς καλούς ηθοποιούς, ξεκαθάρισε μέσα μου ότι η αλήθεια του συγκεκριμένου ρόλου θα «έβγαινε» μονάχα από τον Γιώργο Γάλλο, ο οποίος ήταν μόλις σαράντα ετών. Εκτενέστατο ήταν επίσης το κάστινγκ των δυο ξένων, οι οποίοι είναι αδέρφια, οι οποίοι έπρεπε να είναι άγνωστοι αλλά πολύ καλοί ηθοποιοί και να «γράψουν» με τη μία
Σημείωμα σκηνοθέτη:
«Όταν γίνεσαι πατέρας, προσπαθείς να είσαι προσεκτικός και υπεύθυνος. Καθώς αρχίζουν τα παιδιά σου να αντιλαμβάνονται τον κόσμο, γίνεσαι προστάτης και δάσκαλός τους. Με τις επιλογές σου δημιουργείς ένα σταθερό και προστατευμένο περιβάλλον, με τις πράξεις σου τα καθοδηγείς ώστε να αποκτήσουν αξίες και αυτοπεποίθηση, να γίνουν πολιτισμένοι άνθρωποι.
Ο Κώστας Στασινός, όταν ήταν είκοσι, σπούδαζε γεωπόνος ώστε να αλλάξει την οικονομία της χώρας του. Στα τριάντα, έγινε πατέρας ενός αγοριού και άνοιξε ένα γεωπονικό κατάστημα. Πλησιάζοντας τα σαράντα, απέκτησε μια κόρη και αγόρασε μια μικρή μονοκατοικία, με δάνειο.
Τώρα που είναι πενήντα, έρπει στο πάτωμα του σπιτιού του, φιμωμένος και δεμένος σαν το σκουλήκι, ανίκανος να προστατεύσει την γυναίκα του, την κόρη του και τον γιό του από την ακραία βία τεσσάρων μασκοφόρων εισβολέων.
Όλες μου οι ταινίες αφορούν την Αθήνα και τους ανθρώπους της. Πριν δέκα χρόνια όμως ζούσαμε στον Παράδεισο. Τώρα που όλα έχουν αλλάξει και η ζωή εδώ είναι μια συνεχής δοκιμασία, αισθάνομαι ότι δεν μου επιτρέπεται πια να καλλιγραφώ.
Η ταινία είναι σκληρή όσο και η εποχή μας. Αν και το στόρι έχει δράση, δεν είναι μια ταινία δράσης. Τα πρόσωπα, τα μάτια και οι σιωπές των χαρακτήρων μεταδίδουν τη νοσταλγία για τη χαμένη ισορροπία και ανθρωπιά».
Βιογραφικά συντελεστών:
Γιώργος Τσεμπερόπουλος
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε οικονομικά στην Ελλάδα και κινηματογράφο στο American Film Institute στο Λος Άντζελες, όπου έζησε έξι χρόνια σκηνοθετώντας ντοκιμαντέρ, μικρού μήκους ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, ανάμεσα στις οποίες το «Ήταν Όλοι τους Παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλλερ που απέσπασε Βραβείο Σκηνοθεσίας, Παραγωγής, Α' Ανδρικού και Α' Γυναικείου Ρόλου.

Το πρώτο του ντοκιμαντέρ «Μέγαρα» συμμετείχε σε εννέα φεστιβάλ και απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο (ενιαίο τότε) Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών στο Φεστιβάλ Forum Βερολίνου (1974).

Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Ξαφνικός Έρωτας» (1984), υπήρξε μεγάλη εμπορική επιτυχία και τιμήθηκε με τα Κρατικά Βραβεία Παραγωγής, Φωτογραφίας και Α' Γυναικείου Ρόλου.

Ακολούθησε το «Άντε Γεια» το 1990 που σάρωσε με 5 Κρατικά Βραβεία, Καλύτερης Ταινίας, Σεναρίου, Α' Ανδρικού, Α' Γυναικείου και Β΄ Ανδρικού Ρόλου, και η «Πίσω Πόρτα» (2000), που τιμήθηκε με Βραβείο Ερμηνείας Β' Ανδρικού Ρόλου.
Γιάννης Τσίρος
Γεννήθηκε στο νομό Μεσσηνίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε σχέδιο, φωτογραφία και μουσική. Στο διάστημα 1991-93 παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Θεατρολογίας. Εργάστηκε στη δημοσιογραφική φωτογραφία, στο ραδιόφωνο, στην κρατική τηλεόραση κι ως μουσικός.
Έχει γράψει το σενάριο για τις ακόλουθες ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους και θεατρικά έργα: «Οι Τούρτες του Μίσους» (ταινία μικρού μήκους), «Το φως που σβήνει» (ταινία μεγάλου μήκους, με συνεργασία συγγραφής) «Ποιος σκοτώνει τα παιδιά» (θεατρικό), «Ο μετρητής» (τηλεταινία από μεταφορά διηγήματος, με συνεργασία συγγραφής), «Αξύριστα Πηγούνια» (θεατρικό), «Διονύσιος Σολωμός» (ταινία μεγάλου μήκους, μη ολοκληρωμένη παραγωγή), «Οι Άντρες δεν κλαίνε» (ταινία μικρού μήκους) «Ηφαίστειο (ταινία μικρού μήκους), «Press» (θεατρικό), «Το Βουνό Μπροστά» (ταινία μεγάλου μήκους), «Τα Μάτια Τέσσερα» (θεατρικό), «Άπνοια» (ταινία μεγάλου μήκους), «Αόρατη Όλγα» (θεατρικό, ανάθεση Εθνικού Θεάτρου) «Κανόνια και Τρομπέτες» (θεατρικό, σε διαδικασία παραγωγής), «Ελεύθερα Ύδατα» (θεατρικό για εφήβους, παραγωγή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Ιδρύματος Ωνάση).
Η ταινία «Το φως που σβήνει» πήρε το 1ο βραβείο καλύτερης ξένης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Λέτσε (2001), το 1ο βραβείο ποιητικής ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Μόσχας (2002), το 1ο βραβείο καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Καΐρου (2002), και το Βραβείο Κοινού στο Μεσογειακό Φεστιβάλ Κολονίας (2002).
Το θεατρικό έργο «Αξύριστα πηγούνια» πήρε το 2004 το Α΄ Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Θεατρικού Συγγραφέα στον θεατρικό διαγωνισμό τού Υπουργείου Πολιτισμού.
Η ταινία «Το Βουνό Μπροστά» πήρε το 3ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Μόσχας το 2010.
Το θεατρικό έργο «Τα Μάτια Τέσσερα» πήρε το Βραβείο Δραματουργίας Κάρολος Κουν το 2010.
Η ταινία «Άπνοια» πήρε στο 51ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2010) το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (FIPRESCI), καθώς και το Βραβείο Κοινού.
Μανώλης Μαυροματάκης
Εργάζεται ως ηθοποιός στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση από το 1991. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Ηθοποιίας «Κάρολος Κουν» (2007) για την ερμηνεία του στην παράσταση «Δάφνης και Χλόη: Ταξίδι Αναψυχής» του Cezaris Grauzinis, το Βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (2007) για την ερμηνεία του στην ταινία «Urania» του Κώστα Καπάκα και το Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (2007) για την ερμηνεία του στην ταινία «Σπιναλόγκα» του Κώστα Αθουσάκη.
Κατά το παρελθόν, έχει συνεργαστεί με το Φεστιβάλ Αθηνών, το Κ.Θ.Β.Ε, την Ε.Λ.Σ., το Θέατρο Τέχνης, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Θέατρο Πορεία, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το Θέατρο Πόρτα, το Θέατρο του Νότου κ.ά. καθώς και με τους σκηνοθέτες: C. Grauzinis, Γ. Χουβαρδά, A. Serban, N. Milivοjevic, Μ. Παπαδημητρίου, Ν. Μαστοράκη, Β. Παπαβασιλείου, Σ. Κακάλα, Ά. Ρέτσο, Λ. Κονιόρδου, Στ. Ντουφεξή, Κ. Τσιάνο κ.ά.
Επίσης, έχει εμφανισθεί σε εφτά μεγάλου μήκους ταινίες, ενώ σημαντική είναι η συμμετοχή του σε ταινίες μικρού μήκους και επιλεγμένες τηλεοπτικές σειρές.
Την περίοδο 2009-10 σκηνοθέτησε, στο Εθνικό Θέατρο, την παράσταση του έργου του Ουαντζντί Μουαουάντ «Διψασμένοι».
Κατά το σχολικό έτος 2010-11 δίδαξε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Βεάκη.
Την τρέχουσα θεατρική περίοδο πρόκειται να πρωταγωνιστήσει στη θεατρική διασκευή της ταινίας «Οι ζωές των Άλλων» στον ρόλο του κατασκόπου της Στάζι, Γκερντ Βίσλερ, στο Θέατρο Θησείον σε σκηνοθεσία Αλίκης Δανέζη - Κνούτσεν.
Μαρία Ζορμπά
Εδώ και δύο δεκαετίες εργάζεται ανελλιπώς στο θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, αλλά και το ραδιόφωνο.
Το 2001 έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο στη ταινία «Σώσε Με» με του Στράτου Τζίτζη κερδίζοντας το Βραβείο Ερμηνείας Α΄ Γυναικείου Ρόλου στα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας της ίδια χρονιάς. Έκτοτε έχει εμφανισθεί σε οκτώ μεγάλου μήκους, πέντε μικρού μήκους ταινίες και σε τηλεοπτικές σειρές όπως «Το Δέκα» σε σκηνοθεσία της Π. Δημητρακοπούλου, «Οι Κούκλες» σε σκηνοθεσία του Α. Πανταζούδη κ.ά..
Aναλυτικότερα, στον κινηματογράφο έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Θ. Αναστόπουλο («Όλο το βάρος του κόσμου»), Αντ. Κόκκινο («Mαραθώνιος»), Γ. Πανουσόπουλο («Τεστοστερόνη»), Κ. Κατζουράκη («Γλυκιά Μνήμη»), Σ. Καπλανίδη («Καντίνα»), Φ. Τσίτο (Ακαδημία Πλάτωνος), Λ. Παπαστάθη («Ταξίδι στη Μυτιλήνη»).
Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Mιχ. Μαρμαρινό, Γ. Κακλέα, Θ. Μοσχόπουλο, Β. Δούκα, Έ. Θεοδώρου, Ά. Τομπουλη, Κ. Ευαγγελάτου, Τ. Μπαντή Μ. Φριτζήλα, Στ. Φασουλή κ.ά.
Την τρέχουσα θεατρική περίοδο θα πρωταγωνιστήσει στη θεατρική μεταφορά της βραβευμένης με πέντε Όσκαρ ταινίας «Κράμερ εναντίον Κράμερ», στο Θέατρο Εμπορικόν, σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
Γιώργος Γάλλος
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Λ. Κονιόρδου, Θ. Γκόνη, Ν. Καραθάνο, Σ. Χατζάκη, Ν. Κορνήλιο, Π. Σεβαστίκογλου, Β. Νικολαϊδη, Θ. Εσπίριτου, M. Hollingsworth, L. Breuer, Α. Βασίλιεφ, Ντ. Γκότσεφ, Δ. Μαυρίκιο, Β. Θεοδωρόπουλο, Λ. Βογιατζή, Μ. Μαρμαρινό κ.ά.
Το 2006 συμμετείχε ως ηθοποιός και συν-σκηνοθέτησε (με τη Σταυρούλα Σιάμου) τον «Μάκβεθ» του Σαίξπηρ, στο Δώμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Το 2009 συμμετείχε ως ηθοποιός και συν-σκηνοθέτησε (με τους Α. Ξάφη, Β. Μαυρογεωργίου, Α. Χιώτη και την ομάδα Βlitz) τον «Φάουστ» του Γκαίτε, στο Εθνικό Θέατρο. Το 2010 συμμετείχε ως ηθοποιός και συν-σκηνοθέτησε (με τον Γ. Περλέγκα) τον «Ερρίκο Εδουάρδο Ριχάρδο» συρραφή δύο έργων του Σαίξπηρ, στο Εθνικό Θέατρο.
Την προσεχή θεατρική περίοδο θα πρωταγωνιστήσει στην παράσταση «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ευγένιου Ο’ Νηλ, στο Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.
Αντώνης Καρυστινός
Απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης του Γιώργου Κιμούλη, έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή, Θ. Μοσχόπουλο, Β. Θεοδωρόπουλο, Σ. Καραμεσίνη, R. Sturua, Αθ. Καραγιαννοπούλου, Σπ. Παπαδόπουλο, Γ. Μόσχο, Γ. Ιορδανίδη, Ν. Μπινιαδάκη, Ν. Αρμάο, Ν. Νικολάου κ.ά.
Έχει πρωταγωνιστήσει σε δύο μεγάλου μήκους ταινίες, «Man At Sea» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη και «Τρεις Στιγμές» του Πέτρου Σεβαστίκογλου, καθώς σε δύο μικρού μήκους.
Από το 2003 έχει συμμετάσχει σε πολλές πετυχημένες τηλεοπτικές σειρές, όπως είναι οι «Σαββατογεννημένες», «Παρά Πέντε», «Singles» και «Κούκλες» στο Mega, «Φίλα τον Βάτραχό σου» και «Πόλεμο των Άστρων» στον Αntenna και «Υπέροχα Πλάσματα» στον Alpha κ.ά.
Την τρέχουσα θεατρική σεζόν πρωταγωνιστεί για δεύτερη χρονιά στην παράσταση «Cuba Libre» του Νίλο Κρουζ στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, σε σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή.
Θανάσης Παπαγεωργίου
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Χρήστου Βαχλιώτη. Το 1962 πραγματοποιεί την πρώτη θεατρική εμφάνισή του με τον θίασο του Κωστή Λειβαδέα στον ρόλο του Κρέοντα στην παράσταση «Οιδίπους Τύραννος». Έκτοτε ξεκινά μια πλούσια θεατρική σταδιοδρομία με σημαντικούς ρόλους από το ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο, σκηνοθετώντας παράλληλα παραστάσεις στο Εθνικό Θέατρο και σε ΔΗΠΕΘΕ.
Το 1969 ιδρύει μαζί με τη Λήδα Πρωτοψάλτη και τον Τάκη Καλφόπουλο τον θίασο «Βήματα».
Το 1971 ιδρύει μαζί με την ηθοποιό Ελένη Καρπέτα το Θέατρο Στοά, όπου από το 1974 μέχρι σήμερα κρατάει τη διεύθυνσή του ανεβάζοντας, σκηνοθετώντας και παίζοντας σε έργα δικά του, όπως και των συγγραφέων: Π. Μάρκαρη, Γ. Διαλεγμένου, Μ. Ποντίκα, Γ. Χρυσούλη, Γ. Μανιώτη, Δ. Κορδάτου, Ιάκ. Καμπανέλλη, Μποστ, Π. Μέντη, Μ. Θεοδωράκη, Ευριπίδη, Φ. Γκ. Λόρκα, Έ. Μποντ, Μ. Φακίνου, Γ. Τσίρου, Λ. Πιραντέλλο, Α. Στρίντμπεργκ, Κ. Χάμπτον κ.ά.
Έχει σκηνοθετήσει, σε συνεργασία με τον Α. Παπαηλία, την ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο «Επί εσχάτη προδοσία» στην οποία συνυπογράφουν το σενάριο και πρωταγωνίστησε (1967).
Επίσης, έχει πάρει μέρος σε διάφορες κινηματογραφικές παραγωγές σε μικρούς ρόλους.
Από το 1976, σκηνοθετεί στη δημόσια τηλεόραση παιδικά έργα, παραστάσεις για την εκπομπή «Θέατρο της Δευτέρας», ενώ έχει πάρει μέρος σε πολλές τηλεταινίες, και έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικές σειρές.
Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα, τα «89,90 FM Stereo», «Άντε γειά», «Ακούω ήχον κώδωνος» -μια συρραφή κειμένων του Μποστ- και διάφορα σκετς στην επιθεώρηση «ΤΕΛΕΙΑ.gr» τα οποία παίχτηκαν στο Θέατρο Στοά.
Επί σειρά ετών έχει διδάξει υποκριτική σε δραματικές σχολές, έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και περιοδικά και υπήρξε για πολλά χρόνια Αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, Πρόεδρος του Τομέα Θεάτρου της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών, για περισσότερα από είκοσι χρόνια Μέλος της Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Θεατρικού Έργου και μέλος του Δ.Σ. του Θεατρικού Μουσείου.
Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις.
Αριάδνη Καβαλιέρου
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρόδο. Το 2012 αποφοίτησε από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν, ενώ τη θεατρική σεζόν 2011-12 συμμετείχε στην παράσταση «Περιμένοντας τον Γκοντό» που ανέβηκε στο Θέατρο Τέχνης σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη.
Ηλίας Μουλάς
Σπουδάζει στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Στο θέατρο έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις «Ναι» της Μαργαρίτας Καραπάνου σε σκηνοθεσία του Αργύρη Ξάφη και «Μέδουσα: Σχέδια και αυτοσχεδιασμοί για σχεδίες και ναυάγια» σε σκηνοθεσία του Θωμά Μοσχόπουλου.
Το 2012 συμμετείχε στις μικρού μήκους ταινίες «Sphynx» του Κωνσταντίνου Καραμαγγιώλη και «Μunchies» του Ρωμανού Αργυρόπουλου.
Vesela Kazakova
Γεννημένη στη Σόφια της Βουλγαρίας η Βεσέλα Καζάκοβα θεωρείται μία από τις σημαντικότερες ηθοποιούς της γενιάς της με αρκετά βραβεία στο ενεργητικό της, τόσο στη χώρα της όσο και σε διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως αυτά της Μόσχας, της Βάρνας, του Σεράγεβο και του Μανχάιμ-Χαϊδελβέργης.
Βρίσκεται στο θεατρικό σανίδι από την ηλικία των τεσσάρων, όπου μαζί με τη δίδυμη αδελφή της συμμετέχουν στην παιδική θεατρική ομάδα με το όνομα «Kambana» που δημιούργησε η μητέρα τους και ηθοποιός, Snezhina Kazakova.
Από την αρχή της καριέρας της συνεργάζεται με ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες, ενώ συνολικά έχει κάνει 12 μεγάλου μήκους ταινίες σε συμπαραγωγή με Γερμανία, Γαλλία, Τουρκία, Ολλανδία, Ουγγαρία, ΗΠΑ, Γερμανία κ.ά.
Το 2006 είναι η πρώτη ηθοποιός της Βουλγαρίας που λαμβάνει πρόσκληση να συμμετάσχει στον διαγωνισμό νέων ταλέντων «Shooting Stars» της Mπερλινάλε.
Το 2008 δημιουργεί μαζί με την Mina Mileva την εταιρεία παραγωγής πειραματικών φιλμ και ταινιών animation με την ονομασία Activist 38 (activist38.com).
Tudor Chirila
Γεννημένος στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας, ο Τιούντορ Τσιρίλα είναι γνωστός, ηθοποιός, μουσικός, τραγουδιστής, παραγωγός πολιτιστικών events και youth icon στη χώρα του.
Είναι ο frontman της indie, ροκ μπάντας VAMA (vamamusic.ro), του πιο δημοφιλούς ρουμανικού συγκροτήματος.
Είναι μέλος του «Θεάτρου της Κωμωδίας» (Teatrul de Comedie) του Βουκουρεστίου από το 1996. Στη θεατρική καριέρα του, τον συναντάμε σε κείμενα των Σαίξπηρ, Νικολάι Γκόγκολ, Πιερ Κορνέιγ, Έντουαρντ Άλμπι, Νιλ Σάιμον, Κρίστοφερ Ντούρανγκ, Τέρενς ΜακΝάλι κ.ά.
Στον κινηματογράφο έχει κάνει συνολικά 8 μεγάλου και μικρού μήκους ταινίες με το «Nordrand», σε σκηνοθεσία της αυστριακής Barbara Albert, να συμμετέχει και να βραβεύεται στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1999.