La Prima Cosa Bella

Ιταλία, 2010, Εγχρωμο Σκηνοθεσία: Πάολο Βίρτζι Πρωταγωνιστούν: Βαλέριο Μασταντρέα, Μικαέλα Ραμαζότι, Στεφανία Σαντρέλι, Κλαούντια Παντόλφι Διάρκεια: 122 λεπτά

Καλοκαίρι του 1971. Η εκθαμβωτική Anna Nigiotti, τιτλοφορείται «Μις Μαμά» στα διάσημα λουτρά του Λιβόρνο, μη συνειδητοποιώντας την προσοχή των ανδρών που τραβάει, τις υποψίες του συζύγου της Mario και την κρυφή ντροπή του γιου της Bruno. Λίγες ημέρες αργότερα, ο Mario διώχνει την Anna από το σπίτι με τα δυο τους παιδία και τότε οι τρεις τους ξεκινούν ένα μακρύ ταξίδι για να επιβιώσουν. Πολλά χρόνια αργότερα, η Anna υποφέρει από θανατηφόρα ασθένεια, αλλά παρ’ όλα αυτά κερδίζει το θαυμασμό την γιατρών με το θάρρος της, ενώ ο Bruno έχει πλέον κόψει όλους τους δεσμούς με την οικογένειά του. Όταν η αδερφή του Valeria τον πείθει να γυρίσει στην πόλη για να πει το τελευταίο αντίο στη μητέρα του, λέει διστατικά το ναι και εκεί έρχεται αντιμέτωπος με όλα όσα προσπαθεί να ξεχάσει τόσα χρόνια. Θα μπορέσει να αποδεχτεί το παρελθόν του;

Ένα πολύ ρομαντικό και όμορφο ταξίδι αναμνήσεων έφτιαξε ο σκηνοθέτης της ταινίας, το οποίο μπλέκει αρμονικά σκηνές από το παρελθόν των ηρώων με τα όσα διαδραματίζονται στο παρόν. Δυο μικρά παιδιά τα οποία έζησαν μια όχι και τόσο ήσυχη παιδική ηλικία, χάρη στην τσαχπινιά της μητέρας, που προκαλούσε πάντα τα βλέμματα και στην αδυναμία του πατέρα να ελέγξει τη ζήλια του. Κάτι που είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στον γιο τους, καθιστώντας τον ανήμπορο να δεθεί συναισθηματικά με τους ανθρώπους. Μέσα από ένα μεστό σενάριο αλλά και δυνατές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές, η ταινία καταφέρνει να συνεπάρει τον θεατή και να τον κάνει να συνδεθεί με τον κεντρικό ήρωα, ο οποίος αποδεικνύει περίτρανα πως παρόλα τα προβλήματα, ο μητρικός δεσμός παραμένει δυνατός. Μια κλασσική ιταλική παραγωγή, με τυπικούς ιταλικούς χαρακτήρες και σκηνοθεσία που σου αφήνει μια νοσταλγική γεύση.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΙΤΑΛΙΑΣ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Από τους παραγωγούς του βραβευμένου με Όσκαρ "Η ζωή είναι ωραία"

Διακρίσεις

Η ταινία ήταν υποψήφια για 18 βραβεία David di Donatello Awards, και απέσπασε αυτά του Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Ηθοποιού. Κέρδισε επίσης 4 βραβεία Silver Ribbon, Σκηνοθεσίας, Σεναρίου, Καλύτερης ηθοποιού και Κοστουμιών. Η ταινία ήταν υποψήφια στα European Film Award για καλύτερη σκηνοθεσία. Ήταν επίσης η υποψηφιότητα της Ιταλίας για την κατηγορία καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας για τα Όσκαρ.

Δήλωση σκηνοθέτη

Το LA PRIMA COSA BELLA είναι ένα ρομαντικό τραγούδι που η Άννα τραγουδάει στα παιδιά της, το Μπρούνο και τη Βαλέρια, όταν μετά από μια σκηνή ζήλειας ο άντρας της τους πετάει και τους τρεις έξω από το σπίτι. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ’70, ο Μπρούνο είναι 8 και η Βαλέρια 5. Η εκθαμβωτική μητέρα τους τιτλοφορείται Μις Μαμά σε ένα χορό στα λουτρά του Λιβόρνο. Ο Μπρούνο χάνει τα λογικά του, ανίκανος να χειριστεί την αντρική προσοχή που τραβάει η νεαρή γυναίκα του. Μαζί με τα κακεντρεχή σχόλια της μικρής κοινωνίας, όλο αυτό εξελίσσεται μπροστά στα αθώα μάτια του Μπρούνο και της Βαλέρια. Αυτά είναι τα χρόνια που η επαρχιακή ιταλία, δείχνει να έχει χάσει την αθωότητα της, καθώς παρακολουθούμε την άτυχη μητέρα με τα δύο παιδιά να έχουν τόσες φρούδες ελπίδες όσο και κινδύνους. Σήμερα, ο Μπρούνο είναι ένας δυστυχής και απαθής σαραντάρης, που έχει εγκαταλείψει το Λιβόρνο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η αδερφή του Βαλέρια, τον πείθει να γυρίσει να δει την ετοιμοθάνατη μητέρα τους. Βρίσκεται προ μεγάλης εκπλήξεως όταν αποφασίζει να πάει: παρά τα ιατρικά δεδομένα, η μητέρα του είναι ακόμα πανέμορφη και παθιασμένη για τη ζωή. Αυτό που αρχικά θα ήταν μια σύντομη επίσκεψη, τελικά είναι η ευκαιρία του Μπρούνο να δεχτεί το παρελθόν που με τόσο πείσμα προσπαθούσε να ξεχάσει. Ο θάνατος της Άννα, μετατρέπεται τελικά σε μια γιορτή της ζωής, κι ο πόνος της απώλειας είναι ανεκτός και γλυκόπικρος Ήταν ιδιαίτερα συγκινητική για μένα η εμπειρία να κάνω τα γυρίσματα στην πόλη που άφησα πριν χρόνια. Όπως αποδείχθηκε, δε μπορούσα να μείνω μακρυά. Το Λιβόρνο είναι η σκηνή μου, όπως είναι το Νιούαρκ για το Φίλιπ Ροθ, το Μπούλντερ για το Τζον Φάντε και η Ριόνε Σανίτα για το Μάριο Μερόλα. Είναι μια πόλη που έχει άπειρες ιστορίες καθημερινών ανθρώπων να εξιστορήσει και λατρεύω να τις βάζω σε φιλμ. Ίσως επειδή ζούμε όλοι δύσκολες στιγμές, τις οποίες η κοινωνία αντιμετωπίζει με δυσπιστία και δυσαρέσκεια, και ίσως επειδή η τελευταία μου ταινία, Tutta la vita davanti, με έφερε αντιμέτωπο με ιδιαίτερα ενοχλητικά θέματα και προβληματικές φιγούρες- οπότε τώρα ήθελα να βρω καταφύγιο στη ζεστασιά αυτής της ιστορίας, με χαρακτήρες που όλοι αγαπάμε: ο κύκλος της ζωής, τα οδυνηρά αλλά συνάμα εύθυμα μυστήρια της, σε μια οικογένεια όπως όλες οι άλλες. Για μια φορά έστω να μην κάνω κοινωνικό σχόλιο, αλλά να δώσω μόνο τα ζωντανά κομμάτια της καρδιάς μου.

Ο σκηνοθέτης

Ο Πάολο Βίρτσι, έγινε ευρύτερα γνωστός με το ντεμπούτο του La bella vita, κερδίζοντας τα βραβεία David di Donatello και Silver Ribbon για τον καλύτερο νέο σκηνοθέτη. Στη συνέχεια έγραψε και σκηνοθέτησε οχτώ ταινίες για την μεγάλη οθόνη, τα Ferie d’agosto, Ovosodo (Ειδικό βραβείο κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ Βενετίας),Baci e abbracci, My Name is Tanino, Caterina va in città και N. - Io e Napoleone με τους Ντάνιελ Οτέιγ και Μόνικα Μπελούτσι. Η προτελευταία ταινία του Tutta la vita davanti, κέρδισε δύο Silver Ribbons (καλύτερης ταινίας και καλύτερου β’ γυναικείου ρόλου στη Σαμπρίνα Φερίλι).