Me Estás Matando Susana

Μεξικό, Καναδάς, 2016
Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Σνάιντερ
Πρωταγωνιστούν: Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Βερόνικα Εκέγκουϊ, Ασλεϊ Γκρέις, Τζέιντιν Γουόνγκ, Μπιορν Χλίνουρ Χάραλντσον.
Διάρκεια: 100 λεπτά

Με μια δόση κυνισμού, η ταινία αποτελεί το ταξίδι ενός Μεξικανού στην καρδιά των ΗΠΑ, σε μια αυστηρή κοινωνία και ένα ψυχρό χειμώνα, αλλά πάνω από όλα στην ίδια του την ψυχή, σε μια μάχη ανάμεσα στην μάτσο ιδιοσυγκρασία του και την αγάπη του για την Σουζάνα. Είναι ένα ταξίδι ανάπτυξης, αστείο, με πόνο, αλλά και με άπλετο ρομαντισμό.
Η αλήθεια είναι πως αν θέλει να δει κάποιος μια πρωτότυπη, φρέσκια ρομαντική κομεντί πρέπει να απομακρυνθεί όσο πιο πολύ μπορεί από το Χόλιγουντ, το οποίο έχει τυποποιήσει το είδος σχεδόν σε αφόρητο βαθμό. Παράδειγμα το μεξικανο-καναδικό «Σουζάνα με Σκοτώνεις», το οποίο δοκιμάζει να βαδίσει έξω από την πεπατημένη, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Χοσέ Αγκουστίν «Ciudades Desiertas».

Αφορά στην ιστορία του Ελίχιο, ενός Μεξικάνου ηθοποιού που προσπαθεί να βρει κάποιον ρόλο της προκοπής (στο βιβλίο είναι ένας κυνικός κι ετοιμόλογος διανοούμενος), ενώ ένα πρωί διαπιστώνει πως η αγαπημένη σύζυγός του Σουζάνα τον έχει εγκαταλείψει εντελώς απροειδοποίητα. Την αναζητά παντού και όταν ανακαλύπτει πως έχει φύγει από την πόλη του Μεξικού για ένα λογοτεχνικό εργαστήριο στην Άιοβα, παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για τις ΗΠΑ. Εκεί τον περιμένουν μια σειρά από κωμικοτραγικές εκπλήξεις, που αρχίζουν με την υποδοχή των Αμερικανών στον γραφικό Μεξικανό «εισβολέα» και φτάνουν στη διαπίστωση πως η Σουζάνα έχει σχέση με έναν Πολωνό γοητευτικό ποιητή.

Σε έναν από τους καλύτερους ρόλους του τα τελευταία χρόνια, ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ κάνει αξιαγάπητο έναν συναισθηματικό και καταφερτζή μεν, μπαγαπόντη δε χαρακτήρα με σεξιστική συμπεριφορά. Όπως και το βιβλίο του Αγκουστίν, το πανέξυπνο φιλμ του Ρομπέρτο Σνέιντερ, παραγωγού της βραβευμένης με δύο Όσκαρ «Φρίντα» (2002), σχολιάζει καυστικά τις φαλλοκρατικές αντιλήψεις περί σχέσεων και απολαυστικά τις πολιτιστικές διαφορές μεταξύ ΗΠΑ και Μεξικού. Κινηματογραφικά απλό, διαθέτει μια ζεστή προσέγγιση των ηρώων, τους οποίους –κόντρα στα εύκολα κλισέ– δεν κολακεύει καθόλου, ενώ τολμάει να μιλήσει θαρραλέα και αντικομφορμιστικά (εκεί που οι περισσότερες ρομαντικές κομεντί ηθικολογούν φωναχτά) για τον αληθινό, βασανιστικό όσο και λυτρωτικό έρωτα