|
|
|
Η.Π.Α., 2017
Από τις περιπτώσεις που σε προκαλεί να πιστέψεις στη μοίρα και τα τερτίπια της, το «Lucky» έμελλε να είναι το ιδανικό κύκνειο άσμα για τον Χάρι Ντιν Στάντον, τον εμβληματικό πρωταγωνιστή του «Παρίσι, Τέξας» που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών στις 16 Σεπτεμβρίου, μερικούς μόνο μήνες έπειτα από την πρεμιέρα του τελευταίου του φιλμ στο φεστιβάλ του SXSW. Γιατί, όσο να πει κανείς, όποια συγκυρία και αν γέννησε το «Lucky», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γνωστού ηθοποιού Τζον Κάρολ Λιντς (σ.σ. ο «Zodiac» του Φίντσερ) ήταν λες και προέκυψε προκειμένου να εορταστούν με τον πλέον κατάλληλο τρόπο οι τίτλοι τέλους ενός από τους θρυλικότερους καρατερίστες που έβγαλε ποτέ το Χόλιγουντ. Στο πλευρό του οποίου μάλιστα ήρθε να πρωταγωνιστήσει κοτζάμ Ντέιβιντ Λιντς, παίζοντας λίγο πολύ τον εαυτό του ως πραγματικός παλιόφιλος του «Λάκι» Χάρι Ντιν Στάντον. Έχοντας για οδηγό έναν χαρισματικό πρωταγωνιστή που επανανοηματοδοτεί τον όρο «ερμηνεία ζωής»... Όχι τυχαία, ο Τζον Κάρολ Λιντς είχε εξαρχής αυτό για σκοπό: να κάνει μια ταινία που να γιορτάζει ανοιχτόκαρδα τη ζωή και το έργο του Στάντον (εδώ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για αυτόν). Άλλωστε ο Λόγκαν Σπαρκς, συν-σεναριογράφος της ταινίας, είχε ήδη φροντίσει να φτιάξει την ιστορία κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του καλού του φίλου. Όσο για τον ίδιο τον Στάντον, υποδύεται έναν 90άχρονο άθεο που ζει σε μια μικρή πόλη, αγκαλιασμένη από την αμερικανική έρημο. Νιώθοντας το τέλος να πλησιάζει, ο Λάκι ζει στωικά την κάθε του μέρα, σαν ένα πνευματικό ταξίδι αυτογνωσίας που διανύεται λεπτό το λεπτό. Μια διαδρομή που τον φέρνει συνεχώς από τα ίδια στέκια, το diner που περνάει κάθε πρωί, τον γιατρό ο οποίος γνωρίζει από πρώτο χέρι τα χούγια του, ή το μπαρ όπου συναντά τους διάφορους, εκκεντρικούς παλιόφιλους, όλοι τους απορροφημένοι, από τη δική τους σκοπιά και λόξα, στον κοινό τους μικρόκοσμο. Έχοντας για οδηγό έναν χαρισματικό πρωταγωνιστή που επανανοηματοδοτεί τον όρο «ερμηνεία ζωής», το «Lucky» γίνεται ένα μικρό, απολαυστικό έπος, στα χειροποίητα μέτρα του οποίου αποστάζεται η ταπεινή σοφία που συνοψίζει το υποκειμενικό αυτό ταξίδι που λέμε ζωή. Μακριά από κάθε επιτήδευση και με απόλυτη αισθητική συνοχή από πλευράς Τζον Κάρολ Λιντς, η τελευταία κινηματογραφική παράσταση του Στάντον που τον πρόλαβε εν ζωή, στοχάζεται με παιχνιδιάρικα νιχιλιστική διάθεση και σαρδόνιο χιούμορ πάνω στη φιλία, τη θνητότητα, καθώς επίσης τα λεπτά όρια μεταξύ της μοναξιάς και της συναισθηματικής ερημιάς. Ειδική μνεία αξίζει όχι μόνο στη φευγάτη όσο και σπάνια παρουσία του Ντέιβιντ Λιντς μπροστά από την κάμερα, αλλά και στη φωτογραφία του Τιμ Σούρστεντ («Little Miss Sunshine»), η οποία κλείνει πονηρά το μάτι σε ορισμένους από τους σημαντικότερους σταθμούς της αχανούς φιλμογραφίας του Στάντον. Και είναι ευτύχημα που ένα φιλμ σαν το «Lucky», που αγαπιέται τόσο απλά και ανεπιτήδευτα, έρχεται να κλείσει επάξια μια μυθική διαδρομή εκατοντάδων ταινιών και αλησμόνητων κινηματογραφικών στιγμών. ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ John Carroll Lynch Πρώτα απ 'όλα, σκέφτηκα ότι το σενάριο ήταν αστείο. Μου άρεσε ο διάλογος, οι χαρακτήρες και η αίσθηση της κοινότητας. Αυτή η μικρή πόλη τους αγκαλιάζει όλους - ακόμα κι αν μερικοί, όπως ο Lucky, νομίζουν ότι δεν αποτελούν μέρος της. Επίσης, ένιωθα ότι γνώρισα κάποιον στο σενάριο που δεν τον είχα ξαναδεί, κάποιον που είναι στωικός με τόσους πολλούς τρόπους. Ο Lucky ζει στην άλλη άκρη της πόλης - και στην άλλη άκρη της ζωης – και χωρίς φανφάρες, χωρίς μεγάλα δράματα, αντιμετωπίζει την μοναχικότητά του και τη σχέση του με την αιωνιότητα. Είχατε τον Harry Dean Stanton στο μυαλό σας όταν γράφατε την ιστορία, ή αν όχι, πώς τον καταφέρατε να παίξει? Η ιστορία γράφτηκε ακριβώς για τον Harry Dean. Γράφτηκε ως μια επιστολή με αγάπη για εκείνον, τον ηθοποιό και τον άνθρωπο, και είναι ουσιαστικά βιογραφική. Οι ιστορίες του Lucky, η συμπεριφορά του, προέρχονται από τη ζωή του Χάρι. Ο Logan Sparks είναι επίσης ένας παλιός φίλος του Harry και από εκείνον λάβαμε πολλές πληροφορίες για το χαρακτήρα του. Ένα παράδειγμα είναι η πρώτη σκηνή του Lucky στην ταινία. Μπαίνει στο Joe’s Diner και λέει στον Joe (Barry Shabaka Henley) "Δεν είσαι τίποτα". Ο Joe απαντά: "Δεν είσαι τίποτα". Και o Lucky λέει, " Ευχαριστώ ". Αυτή η σκηνή είναι πραγματική και επαναλαμβάνεται στ’ αλήθεια κάθε φορά που ο Harry πηγαίνει στο Ago στο L.A. και συναντά τον παρκαδόρο. Κι αυτό αισθάνεται ο Harry πως όλοι είμαστε: Τίποτα. Έχουμε λοιπόν μια τεράστια ευθύνη, να δημιουργήσουμε από τη ζωή και τις αντιδράσεις του Harry, μια ιστορία για έναν άνθρωπο που ξαφνικά μαθαίνει ότι ίσως και να έχει κάποιες εβδομάδες ή μήνες ζωής κι όχι χρόνια ή δεκαετίες. Επίσης, έπρεπε να αντανακλά το ταξίδι του Lucky από το κάτι στο τίποτα, αλλά όχι μέσω εμπειριών του τύπου «πράγματα που θέλω να κάνω πριν πεθάνω». Δεν υπάρχουν ληστείες τραπεζών ή άλματα από αεροσκάφη. Ενώ αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι δραματικά, δεν αντιπροσωπεύουν τις περισσότερες από τις αληθινές εμπειρίες μας. Αλλάζουμε εσωτερικά, όχι απ’ έξω. Σίγουρα, όμως, η ταινία δημιουργήθηκε ως μια γιορτή για εκείνον. Γι 'αυτό στους τίτλους λέει ο Harry Dean Stanton είναι ο "τυχερός" (lucky). Περιγράψτε μας τη διαδικασία του casting για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες. Οι David Lynch και Ed Begley συμμετείχαν λόγω της μακροχρόνιας σχέσης τους με τον Ηarry. Οι αντιστοιχοι ρόλοι γράφτηκαν για εκείνους. Επίσης είχα συνεργαστεί με τους Ron Livingston, Barry Shabaka Henley και Beth Grant και ήξερα τη Bertilla Damas. Η Ira Baer ήξερε τον James Darren. Ο Hugo Armstrong είναι ένας καλός φίλος του Drago. Συναντήσαμε την Yvonne μέσω φίλων. Κάποιοι άλλοι πέρασαν από casting. Ο στόχος για μένα ήταν να γιορτάσουμε τον Harry Dean. Πολλοί ηθοποιοί στo σκηνοθετικό ντεμπούτο τους, συμμετέχουν επισης και υποδυόμενοι κάποιον ρόλο. Σκεφτήκατε να ενσαρκώσετε κάποιον από τους χαρακτήρες ή είχατε την πρόθεση μόνο να σκηνοθετήσετε την ταινία; Αρχικά έπαιζα τον Joe. Αλλά όταν είδα πού έπρεπε να επικεντρωθώ, αποφάσισα ότι ήταν ανόητο. Η ταινία δεν με χρειαζόταν να συνεισφέρω σε αυτήν, επομένως φαινόταν πιο συνετό να μην συμμετέχω. Επίσης, ήθελα αυτή η πόλη να αντικατοπτρίζει τον κόσμο στον οποίο ζω. Ένα μέρος όπου όλοι ζούμε μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον. Ήταν σημαντικό για μένα ότι είχαμε πρωταγωνιστές όλων των χρωμάτων εμφανώς στην ταινία. Ανεξάρτητα από αυτή την επιθυμία, σε ότι αφορά τον Joe, ο Barry Shabaka Henley ήταν αδιαμφισβήτητη επιλογή. Ο καθένας θα ήταν τυχερός να τον έχει στην ταινία του. Στην ταινία LUCKY όχι μόνο μεταβαίνετε από την υποκριτική στην σκηνοθεσία, αλλά έχετε επίσης έναν γνωστό σκηνοθέτη που παίζει στην ταινία. Πώς ήταν να σκηνοθετείτε τον David Lynch; Ο David ήταν ευγενικός, υποστηρικτικός, προετοιμασμένος και αφοσιωμένος. Ήταν σαφές ότι ερχόταν να παίξει και απλά να είναι ηθοποιός. Και έμαθα πολλά – τις ημέρες που δουλέψαμε μαζί- για το πώς είναι να είναι κανείς ηθοποιός.Υπήρξε μια στιγμή που ο Harry δυσκολευόταν σε κάποιο σημείο στο κείμενο και του είχα εξηγήσει για ποιον λόγο ήταν οι λέξεις σ’ εκείνο το σημείο. Ο Harry δεν είχε πεισθεί. Και όπως συμβαίνει συχνά στο σετ, ένας ηθοποιός στρέφεται στον διπλανό του για διευκρίνιση. Στην περίπτωση αυτή δίπλα του ήταν ο David Lynch. Ο Harry γύρισε στον David και είπε: «Το Καταλαβαίνεις αυτό;» Και ο David είπε "Ναι, Harry". Ο Harry είπε: "Τι στο καλό σημαίνει αυτό;» Ο David με κοίταξε και είπε «Δεν είναι δική μου δουλειά να πω, Harry». Ω! Μου άρεσε ο σεβασμός και η προθυμία του να με αφήσει να το χειριστώ. Ο Harry έπαιξε τη στιγμή και συνεχίσαμε. Με την ευκαιρία, στο μοντάζ, καταλάβαμε ότι δεν χρειαζόμασταν αυτές τις γραμμές. Tις κόψαμε. Ο Harry ήξερε καλά τη δουλειά του. Ο Lucky είναι ένας μοναχικός τύπος, αλλά σίγουρα χαίρει στοργής από τους συντοπίτες του. Πώς νομίζετε ότι νοιώθει ο Lucky για το σημείο που βρίσκεται στη ζωή; Με κάποιο τρόπο, ο Lucky αισθάνεται ότι η πόλη τον κατανοεί καλύτερα από ότι καταλαβαίνει ο ίδιος τον εαυτό του. Νομίζει ότι είναι ένα νησί και μέχρι να αποκαλυφθούν τα γεγονότα στην ιστορία, δεν βλέπει τον εαυτό του ως μέρος της κοινότητας. Αλλά ήταν πάντα μέρος της. Είναι η ψευδαίσθηση της αυτάρκειας από την οποία όλοι υποφέρουμε με κάποιο τρόπο. Περπατάει γύρω από την πόλη κάθε μέρα και όλοι έχουν συναισθήματα για εκείνον. Παρόλο που αυτός έχει ελάχιστα ή καθόλου συναισθήματα για εκείνους. Όπως και ο Boo Radley με κάποιο τρόπο. Πώς χαρακτηρίζετε τον Lucky; Είναι ένας μοναχικός τύπος. Αγαπά τα σταυρόλεξα και τα παιχνίδια. Υπερηφανεύεται για την αυτοπεποίθησή του και πιστεύει για τον εαυτό του ότι είναι κύριος της τύχης του. Ξέρει ότι είναι ο εξυπνότερος τύπος, ακόμα και όταν δεν είναι. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με την αδυναμία του, η πρώτη του αντίδραση είναι να τρέξει και να επιστρέψει στην ψευδαίσθηση της αυτάρκειας. Αλλά αυτό είναι το τίμημα της σύνδεσης με τους άλλους. Ισχύει για όλους μας, νομίζω. Πού γυρίστηκε η ταινία; Θέλαμε ο Harry να κοιμάται στο κρεβάτι του κάθε βράδυ. Έτσι, κάναμε γυρίσματα στην έρημο, βόρεια του Λος Αντζελες. Στη συνέχεια γυρίσαμε στο Cave Creek, για μια μέρα στο τέλος, για να κάνουμε τις σκηνές στην ερήμο με την χελώνα. Μήπως είναι δύσκολο να γυρίσετε όλα όσα θέλατε με έναν περιορισμένο προϋπολογισμό; Δημιουργήσατε μια αίσθηση επείγουσας ανάγκης για να πάρετε όσο περισσότερο μπορούσατε σε κάθε τόπο και από κάθε σκηνή; Φαντάζομαι ότι αν παίρνετε 200 εκατομμύρια δολλάρια ή 20 δολλάρια υπάρχει μια αίσθηση του επείγοντος. Έτσι, οι 18 ημέρες ήταν μια πρόκληση. Αλλά ο κύριος παράγοντας ήταν η ενέργεια του Χάρι. Προτού γυρίσω αυτήν την ταινία, είχα πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα γύρισμα 18 ημερών. Ήμουν σε κάθε σκηνή και ένοιωθα εξαντλημένος - και έχω σχεδόν τα μισά χρόνια του Χάρι. Κάναμε ένα πρόγραμμα που είχε μερικά πενθήμερα όπου ήταν δυνατόν. Προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε την ενέργειά του με όποιο τρόπο μπορούσαμε, αλλά μερικές φορές δεν ήταν δυνατόν. Στις σκηνές με τα πόδια, με την επανάληψη των σκηνών, ο Harry περπάτησε περίπου τρία μίλια κάτω από 100 βαθμούς φαρενάιτ θερμοκρασία. Και αυτό ήταν μόνο στην οθόνη. Μας τα έδωσε όλα. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Ο Harry Dean Stanton είναι ένας θρυλικός και παραγωγικότατος ηθοποιός που έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 200 ταινίες από τη δεκαετία του '50 μέχρι σήμερα.Γεννημένος στο Κεντάκι, υπηρέτησε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο πριν εμφανιστεί στην παραγωγή του Πανεπιστήμιου του Κεντάκυ «Πυγμαλίων». Αφού τελειοποίησε την τέχνη του στο υψηλού κύρους Pasadena Playhouse, ο πρώτος ρόλος του στην οθόνη ήταν στο Trail Tomahawk το 1957. Μετά από αυτό, ο Harry Dean είχε πολυάριθμους μικρότερους ρόλους στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 και στις αρχές της δεκαετίας του '60, συμπεριλαμβανομένων των Rawhide και Bonanza και σε ταινίες όπως «Οι περιπέτειες του Huckleberry Finn» το 1960 (Σκηνοθεσία: Michael Curtiz) Το 1967, ο Harry Dean επιλέχθηκε να παίξει στο Cool Hand Luke. Κάποιες άλλες κλασικές ταινίες που εμφανίστηκε σ’ εκείνην την περίοδο περιλαμβάνουν τα: Kelly’s Heroes, (Σκηνοθεσία: Brian G. Hutton), Dillinger (Σκηνοθεσία: John Milius) και Νονός: Μέρος ΙΙ, (Σκηνοθεσία: Francis Ford Coppola). Έκανε μια αξέχαστη εμφάνιση στον καταδικασμένο Brett in Alien για τον Ridley Scott το 1979. Σε ένα άλλο κλασικό επιστημονικής φαντασίας, Escape from New York (1981), ο Harry Dean έπαιξε έναν πονηρό επιστήμονα για τον John Carpenter. Ο Wim Wenders το 1984 έδωσε στον Harry Dean τον ρόλο στο Paris,Texas και ο Alex Cox τον χρησιμοποίησε με μεγάλη επιτυχία απέναντι από τον Emilio Estevez στην καλλιτεχνική ταινία Repo Man την ίδια χρονιά. Το 1986 ο John Hughes έδωσε στον Harry Dean τον κόντρα ρόλο ως πατέρα στο Pretty in Pink. Ο David Lynch στο Wild at Heart το 1990 του έδωσε έναν άλλο αξιοσημείωτο ρόλο, αυτή τη φορά ως καταδικασμένο ιδιωτικό ντετέκτιβ. Ο Lynch επίσης έβαλε τον Harry Dean στο Twin Peaks: Fire Walk With το 1992 και The Straight Story το 1999. Επίσης, στο τέλος των 90's εμφανίστηκε στο Fear and Loath in Las Vegas (1998) για τον Terry Gilliam, και στο Green Mile το επόμενο έτος για τον Frank Darabont. Στις τελευταίες δεκαετίες, οι αξέχαστες εμφανίσεις του Harry Dean Stanton έρχονται με διαπρεπείς τίτλους, όπως το The Pledge για τον Sean Penn το 2001, το The Wendell Baker Story, σε σκηνοθεσία Andrew και Luke Wilson και το Alpha Dog (2004) για τον Nick Cassavetes. Πιο πρόσφατα συνέβαλε με το ταλέντο του στο You Me & Dupree (2005) του Anthony & Joe Russo, ήταν η φωνή ως Balthazar στην επιτυχία κινουμενων σχεδίων Rango του 2011, καθώς και μια αξιοσημείωτη εμφάνιση στο blockbuster του 2012, The Avengers. Για τέσσερις σαιζόν, εμφανίστηκε στην επιτυχημένη σειρά Big Love (HBO), ως ο πολύγαμος πατέρας, Ρομάν Γκραντ. Πιο πρόσφατα εμφανίστηκε στους "The Avengers" του Joss Whedon, στο Seven Psychopaths του Martin McDonagh και στο The Last Stand με τον Arnold Schwarzenegger. Το 2014 ο ακούραστος Stanton, μαζί με τους Daniel Stern και Laurie Metcalf, εμφανίστηκε στη σειρά Getting On (HBO). David Lynch (“Howard”, o φίλος του Lucky) Ο David Lynch είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος, εικαστικός, μουσικός, ηθοποιός και συγγραφέας. Γνωστός για τις σουρεαλιστικές ταινίες του, έχει αναπτύξει ένα μοναδικό κινηματογραφικό στυλ. Τα σουρεαλιστικά και, σε πολλές περιπτώσεις, βίαια στοιχεία που περιέχονται στις ταινίες του είναι γνωστά για το ότι «ενοχλούν, προσβάλλουν ή ξαφνιάζουν» το κοινό. BIΟΓΡΑΦΙΚΟ του Σκηνοθέτη Γεννημένος στο Κολοράντο, ο John Carroll Lynch απέσπασε τον πρώτο του κύριο ρόλο στον κινηματογράφο ως «Norm», απέναντι από τον «Marge» του Frances McDormand, στην ταινία Fargo των αδερφών Coen , που απέσπασε το βραβείο της Ακαδημίας, ενώ ήταν μέλος του θιάσου Guthrie Theater στην Μινεάπολη. Από τότε, έχει εργαστεί σταθερά στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο, ενσαρκώνοντας ένα εντυπωσιακό φάσμα χαρακτήρων. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την καριέρα του John Carroll Lynch, είναι η μεγάλη ποικιλία των χαρακτήρων που υποδύεται και το ευρύ φάσμα των ταινιών στις οποίες έχει εμφανιστεί. Έχει εμφανιστεί σε κωμωδία, δράμα και σε κάθε ειδους ταινία, από θρίλερ και μυστηρίου, μέχρι μελόδραμα και ταινία τρόμου.Με εμφανίσεις σε περισσότερες από πενήντα ταινίες, ο John Carroll Lynch είχε την καλή τύχη να σκηνοθετηθεί μεταξύ άλλων από τον Clint Eastwood, τον Martin Scorsese, τον David Fincher, τον John Lee Hancock, τον Mark Ruffalo, τον Miguel Arteta, τον Pablo Lorrain, τον Mick Jackson, τον Karyn Kusama, τον Albert Brooks και τον Seth Macfarlane. Στην τηλεόραση, εμφανίστηκε σε πολλές σειρές. Οι πιο σημαντικές είναι: American Horror Story ως «Twisty the Clown», καθώς επίσης και στις The Walking Dead, Billions, Turn, Manhattan, The Americans, House of Lies, Carnivale, Body Of Proof, Big Love, From the Earth to the Moon, David E. Kelley's Brotherhood of Poland, NH και έξι σεζόν στο The Drew Carey Show ως Steve , ο αδελφός του Drew.Ο John Carroll Lynch συνεχίζει να εργάζεται στο θέατρο. Οι σημαντικότερες στιγμές του είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Eddie Carbone στο έργο του Arthur Miller, A View from the Bridge στο Guthrie, την πρωτότυπη παραγωγή που κέρδισε βραβείο Pulitzer, Dinner with Friends στο South Coast Rep, το Under the Blue Sky, στο Geffen και την παγκόσμια πρεμιέρα του Beth Henley , «Ridiculous Fraud», στο θέατρο McCarter του Νιου Τζέρσεϋ. Το περασμένο φθινόπωρο, ο John εμφανίστηκε στο The Founder απέναντι από τον Michael Keaton και την Natalie Portman, ως Jackie. Επίσης, σύντομα θα τον δούμε, σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Anything απέναντι από τον Matt Bomer. Ο John Carroll Lynch έχει τιμή να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το «Lucky». |
|
|
Το κύκνειο άσμα του
μεγάλου καρατερίστα του Χάρι Ντιν Στάντον, είναι μία ταινία που υποκλίνεται
στους ρόλους της ζωής του: ήσυχη, μοναχική, ιδιόμορφα αστεία, μελαγχολικά
τρυφερή. Και απαράμιλλα γοητευτική - σαν τον ορίζοντα της ερήμου του Τέξας. 