Western Γερμανία, Βουλγαρία, Αυστρία, 2017 Συναρπαστικό και έντεχνα κορυφωμένο κοινωνικό δράμα που ακτινογραφεί αποκαλυπτικά τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Αυτή η ταινία έκανε
την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο τμήμα Un Certain Regard του περασμένου Φεστιβάλ
Καννών, συνέχισε τη φεστιβαλική πορεία της στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, του
Μονάχου, του Τορόντο, της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, ενώ κέρδισε το Βραβείο
της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Σεβίλης, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο
Φεστιβάλ New Horizons της Πολωνίας όπως επίσης και το Βραβείο της Διεθνούς
Ένωσης Κριτικών (Fipresci), το οποίο κέρδισε επιπλέον και στο Φεστιβάλ Motovun
της Κροατίας. Το εκλεκτικό Φεστιβάλ Βιέννης Viennale έδωσε στη σκηνοθέτρια
Valeska Grisebach carte blanche για να επιλέξει ορισμένες αγαπημένες της ταινίες
ενώ παρουσίασε και αφιέρωμα στο έργο της. Η ταινία προβλήθηκε και στο φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης του περασμένου Νοέμβρη, στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες». Ταυτόχρονα,
το Γουέστερν (Western) βρέθηκε ανάμεσα στις τρεις φιναλίστ για το Βραβείο LUX
του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η υπόθεση: Μια ομάδα οικοδόμων από τη Γερμανία προσλαμβάνεται για μια
εργολαβία που έχει να κάνει με ένα έργο στη Βουλγαρία, έξω από ένα χωριό κοντά
στα σύνορα με την Ελλάδα. Ουσιαστικά, μισθώνονται για να κατασκευάσουν ένα
υδροηλεκτρικό εργοστάσιο μέσω του οποίου υποτίθεται πως θα βελτιωθεί η υποδομή
όλης της περιοχής. Με λεφτά της Ευρωπαϊκής Ένωσης φυσικά. Από την ομάδα των
Γερμανών ξεχωρίζουν δύο: ο καλότροπος, μοναχικός πενηντάρης Μάινχαρτ, που
πιάνουν τα χέρια του κι έχει καταταγεί και στην Λεγεώνα των Ξένων παλαιότερα,
και ο τσαμπουκαλής, χωρίς τρόπους, γερμαναράς Βίνσεντ. Όσο ο Μάινχαρτ προσπαθεί
να πλησιάσει τους ντόπιους, να τους καταλάβει, να σεβαστεί τις συνήθειές τους
και τον τρόπο ζωής τους, άλλο τόσο ο Βίνσεντ κάνει του κεφαλιού του, δεν δίνει
σημασία σε τίποτε, λειτουργεί ως... κατακτητής και θέλει απλά να τελειώσει η
δουλειά. Και να... πηδήξει και καμιά ντόπια, αν του κάτσει. Εντωμεταξύ η ζέστη
του καλοκαιριού δεν βοηθάει τα πράγματα... Με τους ντόπιους, τους πιο πολλούς τουλάχιστον τα πάει εξαιρετικά κι ας υπάρχει πραγματικό πρόβλημα επικοινωνίας και συνεννόησης. Βλέπετε, στο χωριό ελάχιστοι μιλάνε γερμανικά ή έστω αγγλικά κι άντε να βγάλεις άκρη στη σύγχρονη αυτή μικρογραφία της Βαβέλ. Αποκτά φίλο που ονοματίζει «αδελφό» του, φλερτάρει με μια όμορφη γυναίκα της ηλικίας του, μαθαίνει ήθη και έθιμα του χωριού, μαθαίνει να καβαλάει άλογο, μαθαίνει να πασταλιάζει καπνό (ρε τι μου θύμισε η συγκεκριμένη σκηνή...), μαθαίνει να αγαπάει την απόλυτα άναρχη φύση, την τόσο μακρινή από την τακτοποιημένη στην υπόλοιπη Ευρώπη, που έχει περάσει... Διαφωτισμό. Υπάρχει όμως και ο Βίνσεντ. Ο εθνικιστής. Ο κατακτητής. Ο αρπάζων και δεν πληρώνων. Που έχει βάλει στο μάτι την νεαρή, όμορφη του χωριού. Ε, για να του τη βγει, ο Μάινχαρτ του την παίρνει κι ας είναι ολοφάνερο πως η συνομήλική του είναι για εκείνον. Τελικά, όμως και οι δύο άντρες θα βγουν ηττημένοι από όλη την περιπέτεια. Ο Βίνσεντ από τον Μάινχαρτ και ο Μάινχαρτ από τους χωριανούς που δεν τον χωνεύουν. Τουλάχιστον, θα δεχτεί την ήττα του με αξιοπρέπεια. Κι έναν χορό που μόλις μαθαίνει να χορεύει. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ταινία της Grisebach, με ερασιτέχνες ηθοποιούς,
λέει αυτά που θέλει καθαρά και σταράτα. Για μια Ευρώπη κατακερματισμένη,
περισσότερο από ποτέ. Για ανθρώπους που κουβαλούν στερεότυπα, που μεγάλωσαν με
αυτά, που πρώτα προτάσσουν το τι είναι εθνικά και κρύβονται πίσω από αυτό.
Συγκρατημένη σκηνοθεσία, χωρίς υπερβολές, χωρίς υστερίες, με δάνεια από το
σινεμά του Antonioni και του Forman. Μια μικρή, θετική έκπληξη. H νέα ταινία της Βαλέσκα Γκρίζεμπαχ ΓΟΥΕΣΤΕΡΝ, έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα
της στο τμήμα Un Certain Regard του Φεστιβάλ Καννών αποσπώντας διθυραμβικές
κριτικές, συνέχισε τη φεστιβαλική πορεία της στα φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, του
Μονάχου, του Τορόντο, της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, ενώ κέρδισε το Βραβείο
της Επιτροπής στο Φεστιβάλ της Σεβίλλης, το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο
Φεστιβάλ New Horizons της Πολωνίας όπως επίσης και το Βραβείο της Διεθνούς
Ένωσης Κριτικών (Fipresci), το οποίο κέρδισε επιπλέον και στο Φεστιβάλ Motovun
της Κροατίας. Το εκλεκτικό Φεστιβάλ Βιέννης Viennale της έδωσε carte blanche για
να επιλέξει ορισμένες αγαπημένες της ταινίες ενώ παρουσίασε και αφιέρωμα στο
έργο της. Με την τρίτη ταινία της Γουέστερν, η Γκρίζεμπαχ (με συμμετοχή στο σενάριο του Τόνι Έρντμαν της Μάρεν Άντε, η οποία εδώ εκτελεί χρέη παραγωγού) επιχειρεί ένα ευφυές ταξίδι στην καρδιά της σημερινής Ευρώπης και του κυρίαρχου ρόλου της Γερμανίας μέσα από την ιστορία μιας ομάδας Γερμανών εργατών που αναλαμβάνουν ένα έργο στα ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και σύντομα βλέπουν την ένταση με τους ντόπιους να ανεβαίνει καθώς η Ιστορία και το παρελθόν ρίχνουν τη δική τους σκιά στο σήμερα. Παίζοντας πανέξυπνα με τους κώδικες του αμερικανικού γουέστερν με τα Βαλκάνια να παίζουν το ρόλο μιας νέας «Άγριας Ανατολής» και με όχημα το υπαρξιακό ταξίδι του κεντρικού μοναχικού ήρωά της Μάινχαρντ, η Γκρίζεμπαχ καταθέτει όχι μόνο ένα σχόλιο για το αβέβαιο μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου που μοιάζει διαιρεμένη όσο ποτέ άλλοτε, αλλά και μια συγκινητική ιστορία για την ανθρώπινη ανάγκη να ανήκουμε κάπου. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Φιλμογραφία 2001 Mein Stern | Be My Star |