Chinjeolhan Geumjasshi/Sympathy for Lady Vengeance. Νότια Κορέα, 2005. Σκηνοθεσία: Παρκ Τσαν-Γουκ. Σενάριο: Παρκ Τσαν-Γουκ, Τζέονγκ Σέο-Γκιέονγκ. Ηθοποιοί: Λι Γέονγκ-Αε, Τσόι Μιν-Σικ, Κιμ Σι-Χου, Ναμ Ιλ-Γου. 114 λεπτά.

Μια 30χρονη γυναίκα αποφυλακίζεται και βάζει μπροστά ένα σχέδιο εκδίκησης, σε μια συγκλονιστική, βουτηγμένη σε σκοτεινή ατμόσφαιρα και μαύρο χιούμορ, ταινία.

 Στη νέα του αυτή ταινία ο Κορεάτης σκηνοθέτης Παρκ Τσαν-Γουκ («Old Boy») παρουσιάζει την ηρωίδα της προηγούμενης ταινίας του, «Sympathy for Mr. Vengeance», να αποφυλακίζεται ύστερα από 13 χρόνια για τη δολοφονία ενός παιδιού στην οποία ήταν απλώς συνένοχη και να βάζει μπροστά ένα σχέδιο για να εκδικηθεί τον αληθινό δολοφόνο, έναν «σίριαλ-κίλερ» μικρών παιδιών. Ο Τσαν-Γουκ, πέρα από δεξιοτέχνης κινηματογραφιστής, διαθέτει και τη ματιά ενός αληθινού ζωγράφου της οθόνης. Οι σκηνές του έχουν την ομορφιά, συχνά και τον λυρισμό, πινάκων ζωγραφικής, ενώ τα χρώματα, το μοντάζ και ο όλος ρυθμός του σε εισάγουν σ' έναν κόσμο αλλόκοτο, σχεδόν μαγικό, βουτηγμένο σ' έναν μαύρο χιούμορ, ένα κόσμο μακριά από τα κλισέ του χολιγουντιανού κινηματογράφου.

Tα Mπολσόι μετακόμισαν στην Kορέα

Ο Tσαν Γουκ Παρκ, μετατρέπει μια ιστορία αυτοδικίας σε χορογραφία! Οι Κύκνοι των Μπολσόι σαν να χορεύουν τη «Λίμνη της βίας». Ο Κορεάτης του «Old boy» σε μια απίστευτη επίδειξη οπτικής πανδαισίας να κανονιοβολεί ανελέητα τον αμφιβληστροειδή σε σημείο που ο εγκέφαλος του θεατή, όσο και να προσπαθεί, να μην μπορεί να αφομοιώσει την ιστορία, αφού οι εναέριες πιρουέτες δεν αφήνουν περιθώριο στο μυαλό να διασταυρωθεί και να επεξεργαστεί την πανδαισία με τη λογική!

H ιστορία του «Sympathy for lady vengeance» («H εκδίκηση μιας κυρίας») αρχίζει σαν Ταραντίνο, προχωρά και συναντά τον Ντοστογιέφσκι και τελειώνει με μια απίστευτη ανατροπή. Μια κούκλα μόλις 19 ετών (Λι Γουνγκ-Άι), προκειμένου να σώσει το νεογέννητο μωρό της από νοσηρό εγκληματία, ομολογεί πως εκείνη είναι η ένοχος απαγωγής και δολοφονίας ενός πεντάχρονου παιδιού. Έτσι καταδικάζεται σε φυλάκιση και το μωρό αποστέλλεται προς υιοθεσία στην Αυστραλία. Ο Γολγοθάς μιας αθώας. Πίσω από τα σίδερα θα συναντηθεί με θηλυκά τέρατα, θα διαπράξει για πρώτη φορά φόνο δηλητηριάζοντας κτηνώδη και ακόρεστη λεσβία και στη συνέχεια αποφυλακίζεται. Ατσαλωμένη από δοκιμασίες και κολασμένες εμπειρίες, θα σχεδιάσει και θα εκτελέσει την εκδίκησή της, όχι μόνη αλλά με μια ομάδα παθόντων συμπολιτών της. Ως ένορκοι και συνένοχοι ταυτοχρόνως, θα «πληρώσουν» για τις απαγωγές και τους φόνους των παιδιών τους με ομαδική αυτοδικία. Έτσι το έγκλημα με έγκλημα - και μάλιστα συλλογικό - θα ξεπλυθεί και η ψυχική κάθαρση θα ολοκληρωθεί!

Όλα στη διαπασών. Όλα στο μάξιμουμ. Όλα να χτυπούν το κόκκινο των ντεσιμπέλ. Όλα ακραία και... χορευτικά. Ο Τσαν Γουκ Παρκ στήνει μια ανθρώπινη, τραγική δοκιμασία. Υπαρξιακή από τη μια, κοινωνική από την άλλη. Υπαρξιακή γιατί αφορά έναν και εκλεκτό, κοινωνική γιατί οι κρατικοί μηχανισμοί και θεσμοί είναι παράλυτοι, επομένως ανίκανοι τους πολίτες να υπερασπίσουν. H Γκέουμ Τζα (η ηρωίδα) βρίσκεται στη θέση μιας Ηλέκτρας. Αίμα τής αφαιρούν, αίμα τούς αφαιρεί. Κατάσταση ανθρώπινη και διαχρονική. H εκδίκησή της είναι θεϊκή επιταγή γιατί ο κύκλος πρέπει να ολοκληρωθεί. Ουδείς αθώος και θεατής. Όλα εδώ και τώρα θα πληρωθούν. Όπως έστρωσες, έτσι θα κοιμηθείς!

 H χορογραφία του Τσαν Γουκ Παρκ ενορχηστρώνεται σε διπλό καμβά. Οπτικός ο ένας, μουσικός ο άλλος. Σε αντιστικτική σχέση και εκρηκτική συνουσία. Οι οπτικές ακρότητες και οι σωματικές εντάσεις «χορεύουν» πάνω σε ένα μελωδικό, μουσικό καμβά από ήχους Μπετόβεν και Βιβάλντι. Απίστευτο. Οι εικόνες εκφράζουν τις καταστάσεις, περιγράφουν την ιστορία, είναι το όχημα της βίας. H μουσική είναι το τρυφερό ηχείο αισθηματικής λατρείας. H μείξη πρωτόγνωρη και μερικές φορές ανυπόφορα καταιγιστική. Διαρκώς να υπενθυμίζει μια βασική του Τσαν Γουκ Παρκ αρχή. H καρδιά ενός αδυσώπητου, ανελέητου δολοφόνου είναι τόσο αθώα όσο ενός μωρού. Εξωφρενικό; Καθόλου. Πέρα ώς πέρα αληθινό. Όπως θα έλεγε και ένας Αμερικανός της δεκαετίας του '30, «με έκαναν εγκληματία». Δηλαδή κακούργα κοινωνία. Αλλά τι διαφορά, κακούργα η κοινωνία για τον Φώσκολο, κακούργα και για τον Τσαν Γουκ Παρκ. H απόσταση που χωρίζει τη Γη από τον Ουρανό. Γιατί, φίλοι αγαπητοί, σινεμά χωρίς σασπένς και μελόδραμα είναι άνθρωπος χωρίς μάτια και αληθινή καρδιά!