Sophie Scholl: The Final Days. Γερμανία, 2005. Σκηνοθεσία: Μαρκ Ρόδεμουντ. Σενάριο: Φρεντ Μπρέινερσντόρφερ. Ηθοποιοί: Γιούλια Γιεντς, Αλεξάντερ Χελντ, Φάμπιαν Χίνριχς. 117 λεπτά.

 Η αληθινή ιστορία μιας φοιτήτριας που εκτελέστηκε από τους ναζί, επειδή διένεμε αντιχιτλερικά φυλλάδια, σε μια δοσμένη με ανθρωπιά, συγκίνηση και ομορφιά, ταινία. Εξαιρετική ερμηνεία από τη Γιούλια Γιεντς.

Την αληθινή ιστορία της 21χρονης Σόφι Σολ, φοιτήτριας της Βιολογίας και της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, που τον Φεβρουάριο του 1943 συνελήφθη, μαζί με τον αδελφό της, από τους ναζί γιατί διένεμαν, ως μέλη της αντιστασιακής οργάνωσης «Λευκό Ρόδο», αντιχιτλερικά φυλλάδια στο πανεπιστήμιο και εκτελέστηκε, πραγματεύεται η ταινία. Το επίκεντρό της (ήταν υποψήφια για το περυσινό ξενόγλωσσο Οσκαρ) στρέφεται στην ανάκριση της Σόφι από έναν ναζί αστυνομικό και στη δίκη που ακολούθησε (όλα στηρίζονται στα πρακτικά της Γκεστάπο, που αποκαλύφθηκαν πρόσφατα).

Ο σκηνοθέτης Μαρκ Ρόδεμουντ καταγράφει καθαρά και με λιτότητα την ιστορία, παρουσιάζοντας μέσα από φλας-μπακ πολλά απ' αυτά που αφηγείται η Σόφι -με τη Γιούλια Γιέντς να την ερμηνεύει με δύναμη-, αφήνοντας ταυτόχρονα να διαφανεί μια αχτίδα ελπίδας για μια περίοδο χάριτος πριν από την εκτέλεσή της, ώστε να προλάβει την άφιξη των Αμερικανών που θα την έσωζαν. Μια ταινία δοσμένη με ανθρωπιά, συγκίνηση και ομορφιά.

Γερμανικός καλπασμός

Εμείς, ως προνομιούχοι κριτικοί, απολαμβάνουμε τον καλπασμό του γερμανικού σινεμά στα φεστιβάλ, αλλά εσείς ως θύματα της καθυστερημένης ελληνικής διανομής ζείτε σε σκοτάδι βαθύ. Ύστερα, λοιπόν, από την «Ελεύθερη βούληση», δεύτερη γερμανική ταινία ακολουθεί: «Οι τελευταίες ημέρες της Sophie Scholl» - του παντελώς άγνωστου εν Ελλάδι, Μαρκ Ρόθεμουντ.

Η Σοφία - για να έχετε εικόνα καθαρή - ανώτερη και από τον Νίκο Μπελογιάννη του Νίκου Τζίμα και από τα «Πέτρινα χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη. Ο λόγος έχει να κάνει με την αισθητική. Δηλαδή, ο Γερμανός σκηνοθέτης διαχειρίζεται μια κρυφή σελίδα γερμανικής αντίστασης και νεανικού ηρωισμού, χρησιμοποιώντας και αξιοποιώντας στο μάξιμουμ ελάχιστα «μέσα», ελάχιστους χώρους, ελάχιστους ηθοποιούς. Να σας το πω σωματικά: έτσι και καταφέρετε να εξοντώσετε την προκατάληψη που διακρίνει τον σύγχρονο, αμερικανόπληκτο θεατή, έτσι και δρασκελίσετε το κατώφλι που σας χωρίζει από τη συναρπαστική Σοφία Σολ εκείνου του Φεβρουαρίου του 1943, ε, τότε θα πιάσετε τον εαυτό σας καθηλωμένο, έχοντας απέναντι μόνο και μόνο μια τόση δα θηλυκή ύπαρξη και έναν χιτλερικό ανακριτή!

Η δωρικότητα, η στεγνή καταιγιστική περιγραφή και η εξαιρετική ερμηνεία της «άγνωστης» Τζούλιας Γιέντς, ισοδύναμης (για να μην πω ανώτερης) από την Μέριλ Στριπ τού «Sophie's choice», μετατρέπει μια παλιομοδίτικη ιστορία τόσο «γνωστή», τόσο βαρετή, σε ένα δράμα δωματίου με ηρωίδα μια ακατάβλητη, σαρωτική ψυχή. Που πα' να πει: ανατρίχιασα και δάκρυσα χωρίς να βλέπω ίχνος μελοδραματικής συνταγής!

Με δυο λόγια: Μέσα σε πέντε ημέρες, από 18 έως 22 Φεβρουαρίου του 1943, μια εικοσάχρονη φοιτήτρια με το όνομα Σοφία Σολ συλλαμβάνεται για αντιχιτλερική δράση, ανακρίνεται, ομολογεί, δικάζεται και εκτελείται! Χωρίς να προδώσει και χωρίς να γονατίσει στον κανίβαλο εξουσιαστή!