Les petits mouchoirs. Γαλλία, 2010. Σκηνοθεσία-σενάριο: Γκιγιόμ Κανέ. Ηθοποιοί: Φρανσουά Κλιζέ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μπενουά Μαζιμέλ, Ζαν Ντιζαρντέν. 154'

Το ατύχημα ενός φίλου οδηγεί μια ομάδα τριαντάρηδων σε αυτοσκόπηση, σε μια ταινία που συνδυάζει το χιούμορ με το δράμα. Εξαιρετικές οι ερμηνείες.

Με τα μυστικά, την υποκρισία αλλά και την αυτοσκόπηση μιας ομάδας τριαντάρηδων, με αφορμή το ατύχημα ενός φίλου τους, καταπιάνεται στην εμπνευσμένη από προσωπικές εμπειρίες ταινία του, «Μικρά αθώα ψέματα», ο ηθοποιός/σκηνοθέτης Γκιγιόμ Κανέ. Η ομάδα ξεκινά όταν, ο μεγαλύτερός τους σε ηλικία, Μαξ (Φρανσουά Κλιζέ) την καλεί, όπως κάθε καλοκαίρι, στο εξοχικό του. Μόνο που τη φορά αυτή, ένας απ' αυτούς, ο Λιντό (Ζαν Ντιζαρντέν) χτυπά σε ατύχημα με το σκούτερ του και μεταφέρεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Παρ' όλα αυτά, οι φίλοι αποφασίζουν να πραγματοποιήσουν τις καλοκαιρινές διακοπές τους στο εξοχικό του Μαξ.

Εκεί, ανάμεσα στα μπάνια, τις ερωτικές εκμυστηρεύσεις (ανάμεσά τους και μια ομοφυλοφιλική) και την κρίση ηλικίας των τριαντάχρονων, οι αναπάντεχες εξελίξεις θα οδηγήσουν σε συγκρούσεις, που θα φέρουν στην επιφάνεια τα ψέματα, την υποκρισία αλλά και την κενότητα των χαρακτήρων. Στην τρίτη αυτή σκηνοθεσία του, ο Κανέ («Οτι κι αν πεις», «Μην το πεις σε κανένα»), στράφηκε σε δικές του εμπειρίες, όπως μου αποκάλυψε σε συνέντευξή του, για να γράψει το σενάριό του (που φέρνει στο νου, πρέπει να πω, τη «Μεγάλη ανατριχίλα» του Κάσνταν), γύρω από τα συναισθήματα και τα υπαρξιακά και άλλα προβλήματα της ομάδας των τριαντάρηδών του.

Αφηγείται με ειλικρίνεια, ενθουσιασμό και σιγουριά, σε μια μεγάλης διάρκειας ταινία (που βοηθά στο να γνωρίσουμε από κοντά τα πρόσωπα), την ενδιαφέρουσα ιστορία του. Χρησιμοποιώντας άλλοτε το χιούμορ, όπως στις περισσότερες σκηνές ανάμεσα στον Μαξ και τη Μαρί (Μαριόν Κοτιγιάρ) ή εκείνες με τον Αντουάν (Λοράν Λαφίτ), που προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τα μηνύματα της πρώην φίλης του, και άλλοτε το μελοδραματισμό (αν και με λιγότερη επιτυχία). Σε μια ταινία που ξεχωρίζει για την αμεσότητα και την απλότητά της, πάνω όμως απ' όλα για τις ερμηνείες της.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η βραβευμένη με Όσκαρ Μαριόν Κοτιγιάρ ("ΖΩΗ ΣΑΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ (LA VIE EN ROSE / LA MOME)") ηγείται ενός πλούσιου cast διάσημων Γάλλων ηθοποιών – ανάμεσα στους οποίους ο Ζιλ Λελούς (“Αγάπα Με Αν Τολμάς”) και ο Ζαν Ντιζαρντέν (“Lucky Luke”) - στη νέα σκηνοθετική δουλειά του Γκιγιόμ Κανέ ("ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ (TELL NO ONE) "), με τίτλο "Μικρά Αθώα Ψέματα".

Ο Σκηνοθέτης

Γκιγιόμ Κανέ: Γεννήθηκε το 1973 στη Γαλλία. Είναι ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ηθοποιούς, περισσότερο γνωστός από τους ρόλους του στις ταινίες "Καλά Χριστούγεννα" και "Αγάπα Με Αν Τολμάς". Έχει όμως αναλάβει και ρόλο σκηνοθέτη, έχοντας σκηνοθετήσει μικρού μήκους και τα φιλμ "Έρωτας Αλά Γαλλικά" και "Μην Το Πεις σε Κανέναν".

Οι Ηθοποιοί

Μαριόν Κοτιγιάρ: Γεννήθηκε το 1975 στο Παρίσι, έχει πάθος με την οικολογία και την περιβαλλοντολογία. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε αμερικανική παραγωγή το 2003 στην ταινία "Big Fish: Απίθανες Ιστορίες" του Τιμ Μπάρτον. Ξεκίνησε την καριέρα της σε ηλικία 16 ετών, με την ταινία "The Story of a Boy who Wanted to be Kissed". Στη χώρα της, είναι περισσότερο γνωστή από τη συμμετοχή της στη σειρά ταινιών "Taxi", παραγωγής Λικ Μπεσόν, όπου και είχε προταθεί για βραβείο Cesar το 1999. Το 2003 απέσπασε πολύ θετικές κριτικές με την ερμηνεία της στη μεγάλη επιτυχία "Αγάπα με αν Τολμάς", στο πλευρό του Γκιγιόμ Κανέ, και το 2004 συμμετείχε στην ταινία του Ζαν-Πιερ Ζενέ "Ατέλειωτοι Αρραβώνες", όπου και απέσπασε το βραβείο Cesar Β' Γυναικείου Ρόλου. Το 2007 ενσάρκωσε την Εντίθ Πιαφ στο "Ζωή σαν Τριαντάφυλλο" και απέσπασε Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Το 2009 συμμετείχε στο μιούζικαλ του Ρομπ Μάρσαλ "Nine", όπου και προτάθηκε για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου στην κατηγορία Κωμωδία/ Μιούζικαλ. Την περασμένη χρονιά την είδαμε στο "Inception" του Κρίστοφερ Νόλαν, πλάι στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Προσεχώς θα πάρει μέρος στις ταινίες "Midnight in Paris" του Γούντι Άλεν, μαζί με τους Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Έιντριεν Μπρόντι και Όουεν Ουίλσον, και "Contagion" του Στίβεν Σόντερμπεργκ με τους Ματ Ντέιμον, Κέιτ Γουίνσλετ, Τζουντ Λο και Γκουίνεθ Πάλτροου.

Ο Ζαν Ντιζαρντέν γεννήθηκε το 1972 στο Παρίσι. Το 1995 ξεκίνησε το one man show του, ενώ την επόμενη χρονιά τράβηξε την προσοχή του κοινού, μέσα από το γαλλικό talent show "Graines de Star", όπου συμμετείχε ως μέρος της ομάδας Nous C Nous. Από το 1999 ως το 2003 πρωταγωνίστησε στη γαλλική μεταφορά της κωμικής τηλεοπτικής σειράς "Un Gars, Une Fille", προτού ξεκινήσει την κινηματογραφική του καριέρα. Το 2005 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία "Brice de Nice" και το 2006 τον γνωρίσαμε ως κατάσκοπο στο φιλμ "OSS 117: Αποστολή στο Κάιρο", ρόλο τον οποίο επανέλαβε το 2009 στην ταινία "Ο Κατάσκοπος που Γύρισε από το... Ρίο!". Για τον ρόλο αυτό προτάθηκε για βραβείο Σεζάρ Καλύτερου Ηθοποιού. Επίσης πρωταγωνίστησε στο "Lucky Luke", μαζί με τον Μελβίλ Πουπό.

Σκηνοθετικό Σημείωμα

"Τα "Μικρά Αθώα Ψέματα" είναι η τρίτη σκηνοθετική δουλειά μου και η πιο προσωπική μου. Για τον λόγο αυτό, επέμεινα να γράψω και το σενάριο και η όλη διαδικασία ήταν έντονη. Υποστηρίζω ότι είναι ένα προσωπικό μου φιλμ, γιατί το θέμα του είναι αρκετά κοντά σε μένα. Είναι κοντά σε ανθρώπους της γενιάς μου, που συνυπάρχουν με νεότερους και μεγαλύτερους σε ηλικία.

Το να ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό είναι πολύ εύκολο. Σου επιτρέπει να πείθεσαι ότι είσαι σωστός, να "θάβεις" ή να κρύβεις θέματα που είναι αρκετά επίπονο να τα αντιμετωπίσεις. Τότε είναι που αναπτύσσουμε την ενοχλητική, αυτοαναιρούμενη συνήθεια των "μικρών αθώων ψεμάτων".

Αυτό το φιλμ μιλά για ανθρώπους που έχουν αποδεχθεί τη ζωή τους, τη δουλειά ή τη σεξουαλικότητά τους χωρίς καν να αναρωτιούνται αν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν από τη ζωή τους ή αν είναι ευτυχισμένοι από τη σχέση τους.

Μέσω της δειλίας, της δύναμης της συνήθειας ή του φόβου για το άγνωστο, συχνά ζούμε τη ζωή μας χωρίς να καταπιανόμαστε με αυτά τα ζητήματα, χωρίς να ακούμε τα ένστικτά μας ή τις πεποιθήσεις μας και, πάνω απ' όλα, χωρίς να ακούμε αυτό που μας λέει η καρδιά μας.

Η σημασία τού να μαθαίνεις να ακούς είναι αυτό που ήθελα να δείξω μέσω των χαρακτήρων της ταινίας. Όλοι τους έχουν μια αδυναμία, ένα ψέμα που έχουν κρύψει και δεν θέλουν να το αποκαλύψουν. Ένα τραγικό γεγονός, όπως αυτό που αντιμετωπίζουν, τους αναγκάζει να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τα ψέματά τους. Ήθελα να τοποθετήσω αυτή την ιστορία σε μια ατμόσφαιρα κωμωδίας και φιλίας. Όμως η κωμωδία ενισχύθηκε από τη σοβαρότητα, και έτσι περνάμε από σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές σε άλλες, που ελπίζω ότι είναι πολύ συγκινητικές.

Μεγάλωσα με ταινίες, όπως "Η Μεγάλη Ανατριχίλα" του Λόρενς Κάσνταν και "Husbands" του Τζον Κασαβέτη. Συνεχίζουν να είναι ένα είδος έμπνευσης για μένα, όχι απλά με το χιούμορ τους, αλλά και με την ειλικρίνεια των χαρακτήρων τους.

Να γιατί, σε αυτή την ταινία, ήθελα να είμαι όσο πιο αξιόπιστος γινόταν στο πορτραίτο της φιλίας και αυτή η αξιοπιστία να γέμιζε κάθε σκηνή. Στο casting της ταινίας, επέλεξα ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω, που έχουν κάτι κοινό: γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.

Επιμένω στο γεγονός ότι είναι μια προσωπική μου ταινία, γιατί είναι πολύ κοντά σε μένα. Είτε βλέπω τον εαυτό μου στους χαρακτήρες ή έχω συναντήσει ανθρώπους σαν αυτούς."

Γκιγιόμ Κανέ

Ο ηθοποιός Ζιλ Λελούς μιλά για τον Γκιγιόμ Κανέ

"Τα "Μικρά Αθώα Ψέματα" είναι η πέμπτη ταινία που κάνω με τον Γκιγιόμ Κανέ. Γνωριστήκαμε στην εταιρεία του Αλέν Ατάλ "Les Productions du Tresor". Ήταν αργά το βράδυ. Έγραφα το σενάριο της ταινίας "Narco" και εκείνος δούλευε πάνω στο σενάριο του "Mon Idole". Ήταν την περίοδο που είχε βγει στις αίθουσες η ταινία "Vidocq". Μιλήσαμε πολύ, ανοιχτά και τίμια, και μου άρεσε το πόσο διορατικός ήταν.

Η εξέλιξή του ως σκηνοθέτη είναι εντυπωσιακή. Στο "Mon Idole", βλέπουμε τις επιρροές του (Πολ Τόμας Άντερσον, Μάρτιν Σκορσέζε...). Στο "Tell No One", είναι ήδη πολύ λιγότερο προφανές. Τον ενδιαφέρει περισσότερο η ιστορία. Το να σκηνοθετεί δεν σημαίνει για τον Γκιγιόμ ότι είναι ένας φιγουρατζής ηθοποιός, αλλά είναι μια αναγκαιότητα γι' αυτόν. Βάζει ζωή στην τέχνη του. Όταν τον γνώρισα, είχε μαζί του ένα σημειωματάριο και σημείωνε ο,τιδήποτε μπορούσε να είναι μια καλή ιδέα για μια ταινία ή μια σκηνή."