Bully. ΗΠΑ, 2001. Σκηνοθεσία: Λάρι Κλαρκ. Σενάριο: Ζάκερι Λονγκ & Ρότζερ Πούλις, από μυθ. του Τζιμ Σουτζ. Ηθοποιοί: Μπραντ Ρένφρο, Μπιζού Φίλιπς, Ρέιτσελ Μάινερ, Μάικλ Πιτ, Κέλι Γκάρνερ. Διάρκεια: 106 λεπτά.

Η άγρια δολοφονία ενός νεαρού από την παρέα του των τινέιτζερ δίνει στον Κλαρκ την ευκαιρία για συγκλονιστικό σχόλιο πάνω στη σύγχρονη αμερικανική κοινωνία.

Με την καταγραφή της συμπεριφοράς μιας συγκεκριμένης κοινωνίας καταπιάνεται και πάλι στη νέα του ταινία «Οι νταήδες» ο Λάρι Κλαρκ, δημιουργός του επίμαχου «Kids». Εδώ ο Κλαρκ βασίστηκε σε ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη στη Φλόριντα το 1993 και που κατέγραψε στο βιβλίο του ο συγγραφέας Τζιμ Σουτζ: τον προμελετημένο, άγριο φόνο του τινέιτζερ Μπόμπι Κεντ από τον παιδικό του φίλο Μάρτι και την παρέα τους.

Ο Μπόμπι και ο Μάρτι είναι δυο νεαροί, ελκυστικοί στις γυναίκες, παιδικοί φίλοι, που κάνουν διάφορες μικροδουλειές, πουλάνε πορνοταινίες και ναρκωτικά κι όταν χρειάζεται, ακόμη και το σώμα τους, σε γκέι μπαρ. Ο Μπόμπι είναι σαδιστής και κακομεταχειρίζεται τον Μάρτι, που υποκύπτει υπακούοντας τυφλά στις διάφορες επιθυμίες του φίλου του. Ωσπου, η γνωριμία του Μάρτι με τη Λίζα τον οδηγεί στο ν' αντιδρά στις επιθυμίες του Μπόμπι, υποκύπτοντας τελικά στην πρόταση της Λίζα να σκοτώσουν τον Μπόμπι.

Η βασική αρετή της συγκλονιστικής αυτής ταινίας είναι η χωρίς φραγμούς, με ειλικρίνεια και αντικειμενικότητα, αντιμετώπιση του θέματος από το σκηνοθέτη. Ο Κλαρκ, πρώην φωτογράφος, συλλαμβάνει με την κάμερά του ακριβώς τις στιγμές εκείνες στη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των προσώπων του που μας αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό, που πάνε πίσω από τον επιφανειακό ρεαλισμό, για να μας δώσουν την ουσία των πραγμάτων και των σχέσεων. Ο Κλαρκ αφηγείται την ιστορία του με τέτοια δύναμη και σαφήνεια σε σημείο που οι πρωταγωνιστές του (προσφέροντας, όλοι πρέπει να πω, θαυμάσιες ερμηνείες) να μας παρασύρουν ακόμη και στις πιο απεχθείς πράξεις τους -όπως στη σκηνή του φόνου του Μπόμπι, όπου παρ' ότι αναγνωρίζουμε το πόσο φριχτό και αποτρόπαιο είναι το έγκλημα που θ' ακολουθήσει, για μερικές στιγμές (τουλάχιστο στην αρχή) κλείνουμε προς το μέρος των παιδιών.

Μια ταινία ανησυχητική, αλλά αναγκαία, που μας αποκαλύπτει, με τον πιο γλαφυρό τρόπο, το άλλο πρόσωπο της εφησυχασμένης, αμερικανικής κοινωνίας.

Τα παιδιά στα σκουπίδια

Οι Κινέζοι με το ποδήλατο, οι Αμερικανοί με τα σκουπίδια. Είναι ζήτημα κουλτούρας. «Οι νταήδες» (Βully) του Λάρι Κλαρκ είναι η ζωντανή ενσάρκωση της ευτέλειας κάθε συστατικού της ανθρώπινης δραστηριότητας. Μια χούφτα πιτσιρικάδες σκοτώνουν την ώρα τους με πλακώματα, πηδήματα, ναρκωτικά και με βρισίδια. Το μεγαλείο της αφασίας. Πραγματικότητα ή σκάνδαλο; Ρεαλισμός ή μπανιστήρι; Η γνώμη μου; Και τα δύο. Διχασμένος ο Κλαρκ, διχασμένος κι εγώ. Από τη μια χάσκεις από θαυμασμό για τον αυτοσχεδιαστικό του οίστρο, από την άλλη η τόλμη του δρασκελίζει το κατώφλι της αναπαραγωγής για την αναπαραγωγή. Σκάνδαλο για το σκάνδαλο. Αφού τα μυαλά είναι στα κάγκελα, γιατί να μη δείξουμε μυαλά στα κάγκελα;

Επί δύο ώρες μια ομάδα πιτσιρικάδων επιδίδεται στην απαξίωση της ανθρώπινης οντότητας. Τα κορίτσια πάνε με όλους και με όλα, τα αγόρια πάνε με όλες και με όλους, τα στόματα αρχίζουν με το fuck και κλείνουν με το fuck και η σκέψη είναι καρφωμένη στον φόνο. Αυθεντικός τενεκές σκουπιδιών που περιέχει σάπιες ανθρώπινες σάρκες και που αναδύει δυσοσμία χωματερής. Με λίγα λόγια, εξαιρετικά γυρίσματα, ύποπτο περιεχόμενο. Αν είναι έτσι, να μην κάνουμε παιδιά. Αν είναι έτσι, να βάλουμε το σβέρκο μας στη θηλιά. Ω, τι κόσμος, μπαμπά!