Ολομόναχοι μαζί

3-Iron/Bin-jip. Κορέα/Ιαπωνία, 2004. Σκηνοθεσία-σενάριο: Κιμ Κι-Ντουκ. Ηθοποιοί: Λι Σέουνγκ-γέον, Τζάε Χι, Κουόν Χίουκ-χο, Τζιν-μο. 95 λεπτά.

Δύο μοναχικά πρόσωπα πλησιάζουν το ένα το άλλο χωρίς σχεδόν να μιλάνε μεταξύ τους, σε μια θαυμάσια, συναρπαστική, αν και ασυνήθιστη, ερωτική ιστορία δοσμένη με όμορφες, λυρικές εικόνες.

Ο Κορεάτης σκηνοθέτης Κιμ Κι-Ντουκ («Το νησί», «Ανοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας και... άνοιξη») έχει πάντα κάτι συναρπαστικό να μας αφηγηθεί, όπως δείχνει με κάθε νέα ταινία του, φτάνει ν' αφεθείς στον ήρεμο, συχνά αργό (χωρίς όμως να γίνεται ποτέ ανιαρός) τρόπο της γραφής του, που ανατρέπει τη γραφή στην οποία μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Η νέα του ταινία «3-Iron» αφηγείται μια ασυνήθιστη ερωτική ιστορία, ανάμεσα σ' ένα νέο και μια νεαρή, παντρεμένη γυναίκα. Ο Τάε-σουκ είναι ένας μοναχικός, άνεργος νέος που περιφέρεται σε ένα μεγαλοαστικό προάστιο ζώντας περιστασιακά σε σπίτια όπου οι ένοικοί τους λείπουν σε διακοπές -ανακαλύπτει τα «ακατοίκητα» σπίτια αφήνοντας φυλλάδια στις πόρτες τους κι όταν ύστερα από μερικές μέρες ξαναπερνά και βρίσκει τα φυλλάδια στη θέση τους συμπεραίνει πως οι ένοικοι λείπουν. Πέρα από το να κοιμάται και να τρώει για μερικές μέρες σ' αυτά, ο Τάε-σουκ όχι μόνο δεν κλέβει τίποτα αλλά και φροντίζει το σπίτια όπου μένει, ποτίζοντας τα λουλούδια, πλένοντας τα ρούχα και κάνοντας διάφορες μικρο-επιδιορθώσεις και φεύγει πριν επιστρέψουν οι ένοικοι, οι οποίοι συνήθως δεν αντιλαμβάνονται την «εισβολή» του. Ωσπου, από λάθος, ο Τάε-σουκ μπαίνει σ' ένα κατοικημένο σπίτι όπου αντιμετωπίζει μια όμορφη αλλά φοβισμένη γυναίκα, γεμάτη μώλωπες από τα χτυπήματα ενός βίαιου συζύγου. Αργότερα, παρ' όλο που θα τον ανακαλύψει να αυνανίζεται μπροστά στη γυμνή φωτογραφία της (η ίδια είναι μοντέλο), θα τον ακολουθήσει βουβά (δεν μιλάνε καθόλου μεταξύ τους) στις περιπλανήσεις και τις προσωρινές «καταλήψεις» άδειων σπιτιών, σφουγγαρίζοντας τα πατώματα και βοηθώντας γενικά τον εραστή της να φροντίσει τα σπίτια όπου παραμένουν... Ο άντρας της όμως θα ειδοποιήσει την αστυνομία και ο Τάε-σουκ θα καταλήξει στη φυλακή.

Αυτό που βασικά κάνει ο Κι-Ντουκ είναι να φτιάξει μια εικαστικά έξοχη ταινία, με εικόνες όμορφες, συχνά μαγικές, με τολμηρές όπως συνήθως στις ταινίες του ερωτικές σκηνές, σκηνές που προς το φινάλε αγγίζουν τα όρια του σουρεαλισμού. Η ταινία περιέχει λιγοστό διάλογο, με τους πολύ καλούς ηθοποιούς του να καταφεύγουν στις εκφράσεις των ματιών, τις κινήσεις και γενικά τη σωματική συμπεριφορά τους για να αφηγηθούν την ιστορία τους. Υπάρχουν στην ταινία θαυμάσιες σκηνές, ενώ από κάποιο σημείο κι ύστερα αρχίζουν να εισβάλλουν σ' αυτές το όνειρο και η φαντασία -όπως στις σκηνές στη φυλακή, όταν ο Τάε-σουκ αρχίζει, χάρη στην τεχνική των πολεμικών τεχνών, να γίνεται αόρατος ή εκείνες όταν αργότερα δραπετεύει και επισκέπτεται την αγαπημένη του μπροστά στο σύζυγο που όμως δεν τον βλέπει -σκηνές που επαναλαμβάνω ξένισαν μερικούς- με «υπερβάσεις» που μου θύμισαν τον επίσης έξοχο, κλασικό «Πίτερ Ιμπετσον» του Χαθαγουέι. Ο Κιμ Κι-Ντουκ τελειώνει την εκπληκτική αυτή ερωτική ιστορία του με το επίγραμμα «είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις την πραγματικότητα από το όνειρο», αφήνοντας το θεατή να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Άγγελοι χωρίς φτερά, πνεύμα με σάρκα και οστά

 Ο Κιμ Κι Ντουκ είναι ένας από τους ελάχιστους Ασιάτες με άποψη, και δική του - προσωπική - γραφή. Ο σκηνοθέτης που έφερε και ζωντάνεψε τον μινιμαλισμό του Ρομπέρ Μπρεσόν στην Κορέα. Το μάξιμουμ από το ελάχιστο. Οι έσχατοι έσονται πρώτοι!

Το «3 Iron» - ελληνιστί «Ολομόναχοι μαζί» - είναι η προτελευταία του ταινία. Μετά το κολασμένο «Bad boy», το βίαιο «Νησί» και το ακόμα πιο ακραίο «Samaritan girl». Όλα αυτά μαζί συνιστούν το φλίπσαϊντ, την ανάποδη του ιδεαλιστικού, πνευματικού και αγγελικού «3 Iron». Πρώτα θύελλα ύστερα ηρεμία. Πρώτα έγκλημα, ύστερα τιμωρία.

Μηχανόβιος νεαρός, αφού πρώτα βεβαιωθεί, εισβάλλει σε άδειες πολυτελείς κατοικίες. Ούτε κλέβει ούτε αρπάζει ούτε λεηλατεί ούτε πλιατσικολογεί. Τίποτα απ' όλες αυτές τις κινηματογραφικές κοινοτοπίες. Πρώτα - με την παρουσία του - θερμαίνει τον άδειο «καταψύκτη». Ύστερα πλένει, σκουπίζει, φροντίζει. Σπίτια άστεγα από «ζωντανούς» ανθρώπους. Σπίτια-νεκροταφεία. Επομένως οι άστεγοι από περιουσία είναι η πιο στέρεη «στέγη» σ 'αυτή την άδεια κατοικία. Ποιος το λέει αυτός; Ένας άγγελος. Απρόσκλητος, ασυνήθιστος, ευαίσθητος, τρυφερός. Διαρρήκτης «πάγων», φλόγα αισθημάτων!

Σε ένα από αυτά τα πολυτελή «νεκροταφεία» θα πέσει πάνω σε μια τρυφερή, κακοποιημένη από τον ιδιοκτήτη ύπαρξη. Δεν κάνει τίποτα επιτηδευμένο να την κερδίσει. Τίποτα. Επαναλαμβάνει την ίδια διαδικασία και στο τέλος εκείνη παραδίδεται και ακολουθεί. Δύο οι απρόσκλητοι, αγγελικοί επισκέπτες άδειων κατοικιών. Ανοίγουν, μπαίνουν, φροντίζουν. Ακόμα και μοναχικό, νεκρό, γέροντα, ενταφιάζουν. Δύο διαρρήκτες της ιδιοκτησίας. Δύο νέοι επιμένουν πνευματικά. Δύο «κλεφτρόνια» με αξίες, αρχές και τεράστια καρδιά. Μέσα τους η πίστη. Απέναντί τους ο Νόμος. Φυλακίστε τους! Φυλακίζονται οι ιδέες; Σκοτώνονται οι άγγελοι;

 «Ολομόναχοι μαζί». Ένας άγγελος στα άδεια σπίτια! Υπόδειγμα μπρεσονικής οπτικής. Υπόδειγμα μαγείας κισλοφσκικής. H μετενσάρκωση του «Πορτοφολά». H επιστροφή της «Διπλής ζωής της Βερονίκ». Τα μεγέθη προσωπικά, μικρά, ελάχιστα, σχεδόν μεταφυσικά. Οι προεκτάσεις και οι αναγωγές τεράστιες. Της Κορέας, της Ασίας, του Κόσμου. Ακολουθήστε τα ίχνη του διαρρήκτη. Ένας απέναντι σε όλους. Ένας με πρόσωπο, με φροντίδα. Όλοι (οι ιδιοκτήτες) απρόσωποι, βίαιοι, «νεκροί». Ένας με εσωτερική περιουσία. Όλοι με άφθονα αντικείμενα χωρίς ψυχή.

Ο Κιμ Κι Ντουκ περιφρονεί τους διαλόγους και ασχολείται μόνο με τις εικόνες. Σαν να σκηνοθετεί βουβή ταινία. Προσηλωμένος στον στόχο του. Κατ' ευθείαν στην ουσία. Οι χαρακτήρες φωτίζονται από τις πράξεις τους. Οι συνθήκες από τις αντιθέσεις τους. Έτσι ο διαρρήκτης είναι υπαρκτός και ταυτόχρονα συμβολικός. Άνθρωπος και «πνεύμα». Άστεγος και άγγελος μαζί. Τα δακτυλικά αποτυπώματα ύπαρξης των ιδιοκτητών είναι οι ιδιοκτησίες τους, τα σπίτια τους. Τα δακτυλικά αποτυπώματα των διαρρηκτών είναι η ιδεολογία, η ανυπακοή και η αντίστασή τους. Γλιστράνε στην ξένη περιουσία για να φτιάξουν, να θερμάνουν, να φροντίσουν, όχι να καταστρέψουν. Τρομοκράτες του άψυχου, του κενού, της απληστίας, της ευκολίας, της υπο-κουλτούρας.

Ο Κιμ Κι Ντουκ λειτουργεί με την ηθική ενός χειρουργού. Μεταμοσχεύει καρδιές σε «άδειους» και ημιθανείς ασθενείς. Χειρουργεί χωρίς νυστέρια και αναισθητικά. Έτσι αναίμακτα, εναέρια, μαγικά, αόρατα. Και να είστε βέβαιοι, λέει, κανένας ανθρώπινος νόμος δεν μπορεί να σταματήσει αυτή την αέναη διαδικασία. Άγγελοι χωρίς φτερά, πνεύματα με σάρκα και οστά!