Once. Ιρλανδία/Βρετανία, 2007. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζον Κάρνι. Ηθοποιοί: Γκλεν Χάνσαρντ, Μαρκέτα Ιργκλοβα.

Μια όμορφη, δοσμένη με ρυθμό και ζεστασιά, χαμηλού κόστους, μουσική ταινία, γύρω από τη συνάντηση ανάμεσα σ' έναν νέο και μια νεαρή γυναίκα στο σύγχρονο Δουβλίνο.

Μια χαμηλού κόστους, όμορφη, μουσική ταινία γύρω από τη γνωριμία και τη σχέση ανάμεσα σε δύο απλούς ανθρώπους, έναν άντρα και μια γυναίκα (μετανάστρια από την Τσεχία), στο σύγχρονο Δουβλίνο, με ωραία μουσική, είναι η χαριτωμένη αυτή, γυρισμένη με τρόπο που φέρνει στο νου το αγγλικό «φρι-σίνεμα» ταινία του Τζον Κάρνι, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Σάντανς, κερδίζοντας το βραβείο κοινού.

Εκείνος εργάζεται στο μαγαζί του πατέρα του και στον ελεύθερο χρόνο του γράφει και παίζει τραγούδια στην κιθάρα του. Εκείνη, μοναχική μητέρα, έχει μουσικό ταλέντο αλλά αναγκάζεται να πουλάει λουλούδια και να κάνει την καθαρίστρια για να ζήσει τη μητέρα και το μικρό γιο της. Θα γνωριστούν και θ' αρχίσουν να συνεργάζονται: αυτή θα αρχίσει να τραγουδάει κι εκείνος φτιάχνει τη μουσική και τα τραγούδια που κάποια στιγμή αποφασίζει να γράψει σε δίσκο για να τα πάει στο Λονδίνο.

Μια απλή ιστορία, με ωραία μουσική, όμορφες, απλές σκηνές, ανάμεσά τους και ένα μεγάλης διάρκειας εξαιρετικό τράβελινγκ της κοπέλας που βγαίνει με τη ρόμπα της στο δρόμο για ν' αγοράσει μπαταρίες και να μπορέσει να ηχογραφήσει τα λόγια των τραγουδιών. Μια ταινία που σε κατακτά με την απλότητα, το ρυθμό, την ανθρωπιά αλλά και το νόημά της.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ONCE του Τζον Κάρνεϊ

Υπόθεση: Ένα μοιραίο βράδυ στο Δουβλίνο, ένας απελπισμένος μουσικός του δρόμου, που θρηνεί για τη χαμένη του αγάπη, τραβά την προσοχή μιας δραστήριας μετανάστριας και ανύπαντρης μητέρας, που αναζητά κάτι για να γεμίσει τη μοναχική της ύπαρξη. Οι δυό τους θα ακολουθήσουν κοινό μονοπάτι και λίγες μόνο μέρες μετά, με οδηγό τους τη δύναμη της μουσικής, θα γεμίσουν από ελπίδα, πάθος για δημιουργία και φυσικά κάποια δόση ρομαντισμού!

Περισσότερα για την ταινία Μια ταινία- φόρος τιμής στα κλασικά μιούζικαλ, αλλά με πολύ μοντέρνα γραφή. Ένα φιλμ που απέσπασε θετικές κριτικές και βραβεία στα φεστιβάλ κινηματογράφου του Σάντανς και του Δουβλίνου, και έρχεται να δώσει απάντηση στο ερώτημα "Πόσο συχνά συναντάμε την αληθινή αγάπη στη ζωή;". Πρωταγωνιστούν ο Γκλεν Χάνσαρντ, τραγουδιστής του ιρλανδικού συγκροτήματος The Frames και η Μαρκέτα Ιργκλοβά, Τσέχα τραγουδίστρια και στιχουργός.

Ο Σκηνοθέτης • Ο Τζον Κάρνεϊ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1972, και ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο ως σεναριογράφος, παραγωγός και σκηνοθέτης δύο βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους, "Shining Star" και "Hotel". Παράλληλα σκηνοθετούσε μουσικά βίντεο του γκρουπ The Frames. Η πρώτη του κινηματογραφική ταινία, το "November Afternoon", ψηφίστηκε ως καλύτερη ταινία του 1997 από τους The Irish Times. Στη συνέχεια έγραψε και σκηνοθέτησε την τηλεταινία "Just in Time". Το 2001 έκανε την ταινία "Εκτός Ελέγχου" (On the Edge) με τους Κίλιαν Μέρφι και Στίβεν Ρία. Έπειτα στράφηκε στην τηλεόραση, όπου έγραψε και σκηνοθέτησε επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς "Bachelors Walk", της πιο πετυχημένης ανεξάρτητης δραματικής σειράς της Ιρλανδικής τηλεόρασης. Το Καστ • Γκλεν Χάνσαρντ: Γεννημένος στο Δουβλίνο το 1970, ο Χάνσαρντ είναι ο τραγουδιστής, κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος του ιρλανδέζικου ροκ γκρουπ The Frames. Παράτησε το σχολείο στην ηλικία των 13 χρονών και περιπλανιόταν τραγουδώντας στους δρόμους του Δουβλίνου. Σταδιακά καθιερώθηκε ως ένα από τα πιο δημοφιλή και σπουδαία ταλέντα της Ιρλανδικής μουσικής. Απέσπασε την προσοχή του κοινού ως ο κιθαρίστας Outspan Foster στην ταινία του Άλαν Πάρκερ "The Commitments" του 1991. Προηγουμένως, το 1990, σχημάτισε το συγκρότημα των The Frames. Το γκρουπ ηχογράφησε αρκετούς δίσκους και έκανες πολλές περιοδείες από τότε, ενώ τα πρώτα του χρόνια συμπεριέλαβε στα μέλη του τον Τζον Κάρνεϊ. Το Σεπτέμβριο του 2006 κυκλοφόρησε το έκτο του άλμπουμ, "The Cost". Τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς ο Χάνσαρντ κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ, "The Swell Season", σε συνεργασία με την Μαρκέτα Ιργκλοβά. • Μαρκέτα Ιργκλοβά: Γεννημένη στην Τσεχοσλοβακία το 1988, η Ιργκλοβά είναι στιχουργός και παίζει πολλά μουσικά όργανα. Αν και είναι μόλις 19 ετών, έχει αποδείξει το ταλέντο της, έχοντας ήδη κάνει ένα άλμπουμ με τον Γκλεν Χάνσαρντ. Ξεκίνησε να παίζει μουσική στα 7 της χρόνια, όταν οι γονείς της τής αγόρασαν ένα πιάνο. Σε ηλικία 9 ετών, ξεκίνησε μαθήματα κιθάρας, ενώ μάθαινε πολλά τραγούδια απλά ακούγοντάς τα. Γνώρισε τον Γκλεν Χάνσαρντ όταν αυτός επισκέφτηκε την Πράγα, όπου η Ιργκλοβά διέμενε, και ξεκίνησαν τη συνεργασία τους, με κατάληξη την κυκλοφορία του άλμπουμ "The Swell Season". Με τα Λόγια του Σκηνοθέτη Τζον Κάρνεϊ "Οι συζητήσεις για τη δημιουργία αυτής της ταινίας ξεκίνησαν το 2005 σε μια συναυλία των Frames στο Δουβλίνο. Ως κινηματογραφιστής με εμπειρία στη μουσική, ήθελα πάντοτε να κάνω μια ταινία που, αν και δεν θα ήταν ένα μιούζικαλ με την κλασική έννοια του όρου, ωστόσο θα εμπεριείχε έναν αριθμό τραγουδιών προκειμένου να διηγηθεί μια σύγχρονη, απλή ιστορία αγάπης. Μελέτησα (αν και έπειτα εγκατέλειψα) διάφορα σχέδια για την ταινία, τα οποία θεώρησα υπερ-φιλόδοξα. Ήθελα να βρω ένα απλό περιβάλλον και μια ιστορία, που θα έκαναν χρήση τραγουδιών με τρόπο που οι θεατές θα αποδέχονταν. Εν τέλει κατέληξα στην ιδέα της ιστορίας ενός υπαίθριου τραγουδιστή στους δρόμους του Δουβλίνου, κάποιου που, επειδή δεν έχει στον ήλιο μοίρα, δεν έχει και τίποτα να χάσει. Δημιούργησα ένα απλό love story και έπειτα ζήτησα από τον Γκλεν Χάνσαρντ να γράψει κάποια τραγούδια, που θα εναρμονίζονταν με την ιστορία. Μέσα στους μήνες που ακολούθησαν, ο Γκλεν κι εγώ μοιραστήκαμε διάφορες ιδέες, που αφορούσαν στο σενάριο και στη μουσική επένδυση. Τελικά δημιουργήσαμε 10 τραγούδια για την ταινία και ένα σενάριο 60 σελίδων. Σκοπός μου ήταν να κάνω ένα φιλμ που να μοιάζει με μουσικό άλμπουμ με εικόνες, με μια ρεαλιστική, σύγχρονη ιστορία αγάπης. Μπαίνουμε σε έναν κόσμο όπου ένα τραγούδι 3 λεπτών αξίζει όσο 10 σελίδες βιβλίου, όπου οι ήρωες επικοινωνούν περισσότερο μέσω της μουσικής παρά μιλώντας ή εμπλεκόμενοι σε δραματικές καταστάσεις. Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν υπάρχουν 3 πράξεις στην ταινία μας, απλά ξεφεύγει από τα πλαίσια μιας συνηθισμένης ταινίας- και τα ίδια τα τραγούδια αποτελούν το κλειδί στο ξεδίπλωμα της πλοκής.