Α mighty heart. Βρετανία/ΗΠΑ, 2007. Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουιντερμπότομ. Σενάριο: Τζον Ορλόφ. Ηθοποιοί: Αντζελίνα Ζολί, Νταν Φάτερμαν, Αρτσι Παντζάμπι. 108 λεπτά.

Το συγκλονιστικό χρονικό της απαγωγής, στο Πακιστάν, και της μετέπειτα δολοφονίας του Νεοϋορκέζου δημοσιογράφου Ντάνιελ Περλ, με επίκεντρο τον απελπισμένο αγώνα της γυναίκας του να τον ανακαλύψει, σε μια, δοσμένη στο στιλ αστυνομικού θρίλερ, ταινία.

Με βάση το βιβλίο της Μαριάν Περλ, γυναίκας του Αμερικανού δημοσιογράφου Ντανιέλ Περλ, που καταγράφει την απαγωγή και δολοφονία του συζύγου της στο Πακιστάν, καθώς και τις δικές της οδυνηρές προσπάθειες να τον σώσει, και χρησιμοποιώντας ένα ημι-ντοκιμαντερίστικο, χωρίς συναισθηματισμούς, στιλ, ο γνωστός Βρετανός σκηνοθέτης Μάικλ Γουίντερμποτομ («24 Hour Party People», «Στα σύνορα του κόσμου», «Ο δρόμος για το Γκουαντάναμο») έφτιαξε τη συγκλονιστική αυτή ταινία.

Η ταινία ακολουθεί, αρχικά, τον Ντάνιελ στις προσπάθειές του να πετύχει μια σημαντική συνέντευξη, που καταλήγει στην εξαφάνισή του -όπως μαθαίνουμε, στη συνέχεια, ο Ντανιέλ κρατείται όμηρος από ομάδα εξτρεμιστών ισλαμιστών οι οποίοι ζητούν ανταλλάγματα για την απελευθέρωσή του. Παράλληλα, ο Γουίντερμποτομ παρακολουθεί με την κάμερά του τον απελπιστικό, στη διάρκεια των επόμενων πέντε βδομάδων, αγώνα της εγκύου Μαριάν, να ανακαλύψει τον Ντανιέλ και να μπορέσει να συνεννοηθεί με τους άγνωστους απαγωγείς του, καθώς και τις διάφορες συναντήσεις της με εκπροσώπους της αμερικανικής πρεσβείας και στελέχη των τοπικών αρχών. Με βάση ένα αρκετά καλογραμμένο σενάριο, ο σκηνοθέτης προσεγγίζει το θέμα του καταγράφοντας σταδιακά, με ρεαλισμό, λεπτομέρεια και αυθεντικότητα, την εξέλιξη της έρευνας της Μαριάν, δημιουργώντας το σασπένς του αστυνομικού θρίλερ, παρ' όλο που γνωρίζουμε την τραγική κατάληξη, και αποσπώντας καλές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς του, με επικεφαλής την Αντζελίνα Ζολί, που δίνει με αρκετό πάθος και δύναμη την αφοσιωμένη, γεμάτη αυτοπεποίθηση σύζυγο.

«Μια γενναία καρδιά». Μια γενναία Αντζελίνα Τζολί

«Amighty heart», δηλαδή «Μια γενναία καρδιά» από την τραγική, προσωπική ιστορία της Γαλλίδας δημοσιογράφου Μαριάν Περλ που ο σύζυγός της, ο διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος Ντάνιελ Περλ, στην προσπάθειά του να συναντηθεί με ισλαμιστή ηγέτη Πακιστανών εξτρεμιστών, καταλήγει αιχμάλωτος και φονευθείς δι΄ αποκεφαλισμού- μαγνητοσκοπημένου μάλιστα- προς εκδίκηση και παραδειγματισμό των Δυτικών. Ανατριχιαστικό! Έντιμο, γιατί αποφεύγει τα συνηθισμένα και τετριμμένα, δηλαδή εκδίκηση, πόλεμος και ρημαδιό. Έντιμο, γιατί βλέπει και την άλλη πλευρά αυτού του διχασμού. Έντιμο, γιατί στη συνέχεια και μετά τον αποκεφαλισμό, αποκαλύπτει μια πασίγνωστη ιστορία. Οι πακιστανικές κυβερνητικές δυνάμεις, ως αντίποινα, σκοτώνουν δέκα Άραβες τρομοκράτες. Για εμάς, φυσικά, τίποτα το καινούργιο και το ανατρεπτικό. Συμφωνώ. Όμως για μια μεγάλη παραγωγή αγγλοσαξονικής κοπής, ε, κάτι είναι κι αυτό. Μετά το «Γκουαντάναμο», ο Μάικλ Γουίντερμπότομ επιχειρεί να σκηνοθετήσει το φλίπσάιντ της ίδιας ιστορίας. Από τη μια τα μπουντρούμια του Μπους και των Αμερικανών. Από την άλλη η χαντζάρα των Αράβων φονταμενταλι- στών. Στη μέση λοιπόν. Στη μέση με το ίδιο ντοκιμαντερίστικο ύφος και με τον ίδιο γρήγορο ρυθμό. Έτσι, με πρόθεση να γυαλίσει μια δυσάρεστη- δηλαδή αντιεμπορική- ιστορία καταλήγει να ροκανίζει τον αρχικό του στόχο. Γιατί η ταχύτητα των ρυθμών είναι μηχανιστική και έξω από το πνεύμα του σεναρίου. Και γιατί ένα αληθινό ντοκουμέντο δεν έχει ανάγκη από σκηνοθετικά κόλπα και εναέριες φωτογραφικές τρίπλες. Αδικεί τον εαυτό του και υποβιβάζει το έργο του. Όσο για τους ερμηνευτές, τι να πω. Η Αντζελίνα κάνει όλη τη δουλειά. Μεταμορφωμένη με σγουρά μαλλιά, κάνει τα αδύνατα δυνατά. Περισσότερο μοιάζει σα συνεργασία και συμμετοχή για έναν κόσμο καλύτερο απ΄ αυτόν εδώ, παρά σαν ερμηνεία με δραματική ουσία! Με δυο λόγια: Το αληθινό περιστατικό της ομηρείας και του αποκεφαλισμού του Αμερικανού δημοσιογράφου Ντάνιελ Περλ στο Πακιστάν από Άραβες εξτρεμιστές. Η εξιστόρηση προκύπτει από το χρονικό που κατέγραψε σε βιβλίο η σύζυγός του, επίσης δημοσιογράφος και έγκυος εκείνη την τραγική στιγμή στις 23 Ιανουαρίου του 2002, η Γαλλίδα Μαριάν Περλ.