Two Lovers. ΗΠΑ, 2008. Σκηνοθεσία: Τζέιμς Γκρέι. Σενάριο: Γκρέι και Ρίτσαρντ Μενέλο. Ηθοποιοί: Γιοακίν Φίνιξ, Γκουίνεθ Πάλτροου, Βινέσα Σο, Ιζαμπέλα Ροσελίνι, Ηλίας Κοτέας. 108'

Ενα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο, σε μια ταινία που αποφεύγει τα κλισέ, εστιάζοντας το ενδιαφέρον της στις σχέσεις ανάμεσα στα διάφορα πρόσωπα.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η ανεξάρτητη αυτή αμερικανική ταινία του 39χρονου Τζέιμς Γκρέι, γνωστού μας μέχρι τώρα για γκανγκστερικές περιπέτειες («Η νύχτα μάς ανήκει», «Η μικρή Οδησσός»). Μια κάπως παλιομοδίτικη στην ιστορία της ταινία, γύρω από την αναζήτηση του αληθινού έρωτα από έναν συνεσταλμένο, με τάσεις αυτοκτονίας νέο (Φίνιξ), που, ενώ οι δικοί του τον προορίζουν να παντρευτεί μια γειτόνισσά του, κόρη στεγνοκαθαριστή, αρχίζει να στρέφει το ενδιαφέρον του σε μιαν άλλη γυναίκα (Πάλτροου), ερωτευμένη με έναν παντρεμένο.

Ο Γκρέι αποφεύγει τα διάφορα κλισέ των ρομαντικών κωμωδιών για να φτιάξει μια αρκετά πρωτότυπη, με ξεχωριστή φαντασία, ταινία, εστιάζοντας το ενδιαφέρον του στην καταγραφή των διάφορων χαρακτήρων, από το ερωτικό «τρίγωνο» μέχρι τα συγγενικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην ιστορία τους, καταφέρνοντας να αποσπάσει εξαιρετικές ερμηνείες απ' όλους τους ηθοποιούς του.

Μικρή ερωτική ιστορία

Μέσα στον φεστιβαλικό ορυμαγδό των περασμένων Καννών την προσπέρασα.

Τώρα που την ξανάδα με στοίχειωσε. Μεγάλη έκπληξη, μικρή ιστορία. «Τwo lovers», δηλαδή «Δύο έρωτες». Με τον Γιοακίν Φίνιξ κομμένο στα δύο.

O Τζέιμς Γκρέι λοιπόν. Μαζί με τη «Μικρή Οδησσό» οι δύο μεγάλες στιγμές της σκηνοθετικής του διαδρομής. Η φωτισμένη πλευρά της Αμερικής. Εμπνευσμένος από τις «Λευκές νύχτες» του Ντοστογιέφσκι. Το ρομαντικό φλιπσάιντ του Γούντι Άλεν. Η αμερικανική εκδοχή της «Μικρής ερωτικής ιστορίας» του Κισλόφσκι.

Και μαζί με όλα αυτά η διαχρονική διαδρομή της διαρκούς συναισθηματικής ταλάντωσης. Το λένε σύγχυση, αλλά στην καθημερινή πρακτική είναι η ακατανίκητη τάση ενός ανθρώπου που προσπαθεί από μια ουτοπία να κρατηθεί. Έτσι δεν ξέρει τι ακριβώς του συμβαίνει. Είναι Αγάπη ή Προβολή; Αγαπάμε τον Άλλο ή προβάλλουμε σ΄ αυτόν την ανασφάλειά μας; Είναι το ακατόρθωτο, το ανεκπλήρωτο που φυλακίζει την καρδιά μας;

Τα ερωτήματα πέφτουν βροχή. Πρώτα όμως η ιστορία του Λέναρντ. Ενός τριανταπεντάρη που αρνείται να ωριμάσει.

Που διστάζει να ενσωματωθεί.

Εύθραυστος, ευάλωτος, ανυπεράσπιστος. Έτοιμος για πάντα να χαθεί!

Ο Τζέιμς Γκρέι διαχειρίζεται την ιστορία με μια σκοτεινή, σκουρόχρωμη φωτογραφία σαν ομίχλη που από μέσα της χορεύουν ταυτόχρονα η πραγματικότητα με τη φαντασία. Και από την πρώτη σκηνή με την απόπειρα αυτοκτονίας του Λέναρντ (Γιοακίν Φίνιξ) αφήνει μέσα στη σιωπή να ακουστεί το εσωτερικό ηχείο του ήρωά του.

Ο Λέναρντ έχει φτιάξει στο μυαλό του τον δικό του κόσμο. Πέρα από την οικογένειά του. Πέρα από την επιχείρηση του πατέρα του. Πέρα και έξω από την εβραϊκή κοινότητά του. Ο Λέναρντ πέφτει στα νερά του ποταμού για να βυθιστεί στον μεγάλο ύπνο. Αρνείται να συμβιβαστεί. Η απόπειρα έχει να κάνει με την απόρριψή του από τον πρώτο έρωτά του. Στην πραγματικότητα- όπως θα δούμε στη συνέχεια- η αιτία είναι η άρνησή του να συμφιλιωθεί με την κατάστασή του. Ο έρωτας, το άσυλό του. Το όχημά του.

Να φύγει από την αναπαραγωγή της οικογένειάς του. Μόνος του δεν μπορεί. Έτσι από μια σχεδόν άυλη ερωτική ιστορία προσπαθεί να κρατηθεί. Εκεί ακριβώς ο Τζέιμς Γκρέι διαπράττει μια αντιστροφή. Μεταφέρει από τη Γυναίκα στον Άντρα την ανασφάλεια, τον ιδεαλισμό, την ευαισθησία. Το μπέρδεμα και η σύγχυσή του είναι παράγωγα της κοινωνικής του ανυπαρξίας.

Δεν θέλει αυτόν τον συγκεκριμένο κόσμο. Ταυτόχρονα όμως δεν ξέρει τι ακριβώς επιθυμεί. Έτσι ο έρωτας γι΄ αυτόν είναι το σύμπαν, το όλο, το μοναδικό. Ο έρωτας, η ζωή του. Γι΄ αυτό ο έρωτας είναι ταυτόχρονα η αδυναμία, η δύναμη και η φυγή του.

Η ταλάντωση της μεμβράνης του εσωτερικού του ηχείου μορφοποιείται και εκφράζεται από δύο γυναίκες. Η πρώτη είναι η Σάντρα (εξαιρετική η Βανέσα Σο, θα αφήσει εποχή). Γήινη, αισθησιακή, πραγματική. Εβραία και αυτή. Το πλάσμα που θα τον οδηγήσει στη συμφιλίωση, τον γάμο, την οικογένεια. Στην αναπαραγωγή. Η Σάντρα (κι αυτό είναι το χαμηλόφωνο προτέρημα του Τζέιμς Γκρέι) είναι η σύγχρονη εκδοχή της μητέρας του Λέναρντ (Ιζαμπέλα Ροσελίνι).

Το είδος διαιωνίζεται και βελτιώνεται. Καλλιεργημένη, αλλά υποταγμένη. Όμορφη και παραδομένη. Η Γυναίκα που θα επιθυμούσε κάθε ισορροπημένος Άντρας να βρει για ταίρι του σ΄ αυτήν τη ζωή. Ο Λέναρντ όμως είναι ταραγμένος. Ό,τι του παραδίδεται είναι πεπερασμένο, επομένως έξω από τις επιθυμίες του, εχθρικό προς τη φυγή του. Έτσι συναντάει- τυχαία- τη Μισέλ (Γκουίνεθ Πάλτροου). Από το πουθενά. Άραγε είναι αληθινή; Η Μισέλ είναι η απόλυτη φωτογραφία των ονείρων του. Ξανθιά, μυστηριώδης, γοητευτική. Οπτασία αληθινή.

Έτσι ο Λέναρντ πέφτει πάνω στην παρανομία και την ουτοπία που έχει φτιάξει το μυαλό του. Η Μισέλ συμβολίζει το ανεκπλήρωτο του ψυχισμού του. Είναι τρελά ερωτευμένη με κάποιον άλλο και μάλιστα παντρεμένο, με παιδιά (Ελίας Κωτέας). Απόρθητη, επομένως άκρως επιθυμητή!

Ο Λέναρντ λοιπόν γοητεύεται με την ταλάντωσή του. Θέλει, αλλά δεν μπορεί. Η ανεκπλήρωτη επιθυμία του είναι ο ιμάντας που τον κρατάει στη ζωή. Ό,τι δεν του παραδίδεται, είναι το οξυγόνο του, η αναπνοή του. Η Μισέλ εκφράζει το δικό του μπέρδεμα. Ερωτευμένη κι αυτή με κάποιον άλλο, σε μια σχέση παράνομη, σκοτεινή. Ο Λέναρντ βρίσκει στη Μισέλ τον θηλυκό εαυτό του. Έτσι αρχίζουν οι καραμπόλες. Η Σάντρα, η ασφάλεια, η σιγουριά.

Η Μισέλ, η ανασφάλεια, το μυστήριο, η παρανομία και η φυγή.

Την ίδια στιγμή- για τη Μισέλ- ο Λέναρντ είναι μια πιθανότητα από κάπου να κρατηθεί. Η μία μπίλια ξώφαλτσα χτυπάει την άλλη χωρίς να έχει συνείδηση για τις συνέπειες που προκαλεί. Έτσι ο Τζέιμς Γκρέι πλαγίως διαπράττει μια δεύτερη αντιστροφή. Κόντρα στην κυρίαρχη ψυχανάλυση τη γνωστή. Όχι, λέει. Ο ανδρικός διχασμός δεν έχει να κάνει με τη Γυναίκα-πόρνη και τη Γυναίκα-αγία. Έχει να κάνει με τη Γυναίκα-όνειρο και τη Γυναίκα-ενσωμάτωση. Μ΄ ένα λόγο, ιδεαλισμός κόντρα στον πεζό ρεαλισμό.

Έτσι ασυμμετρία στα αισθήματα. Ασυμμετρία στις σχέσεις. Ασύμμετρη η εσωτερική πληγή. Τίποτα δεν είναι κανονικό, φυσικό, αυτονόητο. Όλοι οι εμπλεκόμενοι σε μια διαρκή ταραχή. Εδώ περιγράφει με πρωτοφανή, για τα αμερικανικά δεδομένα, κομψότητα τον σημερινό, κυρίαρχο, διχασμό. Το υποκείμενο σε διαρκή αντιπαλότητα με την πραγματικότητα. Στόμα κλειστό, καρδιά ορθάνοικτη από σφαίρα κρυφή!

Η ασυμμετρία παράνομων αισθημάτων, ανεκπλήρωτων επιθυμιών και ταραγμένου ψυχισμού πάει κόντρα σ΄ έναν κόσμο όπου όλα είναι υπολογισμένα σαν εξίσωση μαθηματική. Έτσι ο Γκρέι αναποδογυρίζει την τρέχουσα, επίπεδη διαλεκτική. Υπογείως και με την ίδια κομψότητα, ροκανίζει την οικογενειακή ασφάλεια, και το Αmerican dream. Ο χυδαίος υλισμός του χρήματος και του εξασφαλισμένου μέλλοντος, οι βασικές αιτίες της παθογένειας της δυτικής κοινωνίας. Το ερωτικό χάος και η ακατανίκητη θύελλα αισθημάτων συγκροτούν την ουτοπία της θρυμματισμένης καρδιάς μας. Μπορεί αυτή η αιμορραγούσα πληγή να μας κρατάει διαρκώς στη ζωή; Σκεφτείτε το. Η διαπίστωση είναι μελαγχολική. Η πραγματικότητα απείρως πιο δυνατή. Σαν τον νόμο της βαρύτητας. Θέλω να πετάξω, αλλά η Γη με τραβάει προς τα κάτω. Καμιά προσωπική σχέση δεν είναι ικανή ν΄ αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού. Όπως θα ΄λεγε και ο ποιητής, για ένα αδειανό πουκάμισο, για μια Μισέλ!

Περισσότερα για την ταινία

Ο Τζέιμς Γκρέι, ο αγαπημένος σκηνοθέτης του φεστιβάλ Κανών, επέστρεψε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο Διαγωνιστικό πρόγραμμα της διοργάνωσης και συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον Χοακίν Φίνιξ. "Two Lovers", ένα ρομαντικό δράμα χαρακτήρων, ένας άντρας δύο γυναίκες.

Ο Σκηνοθέτης & Σεναριογράφος

Ο Τζέιμς Γκρέι γεννήθηκε το 1969 στην Νέα Υόρκη, μεγάλωσε στο Κουίνς και φοίτησε στο "University of Southern Californias School of Cinema-Television". Ως παιδί φιλοδοξούσε να γίνει ζωγράφος αλλά στην εφηβεία ανακάλυψε τα αριστουργήματα σκηνοθετών, όπως ο Φράνσις Φορντ Κόπολα, και έστρεψε την προσοχή του στον κινηματογράφο. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών ετών, ο παραγωγός Πολ Ουέμπστερ είδε το φιλμάκι-εργασία του Γκρέι με τίτλο "Cowboys & Angels" και τον παρότρυνε να γράψει το πρώτο του σενάριο για κινηματογραφική ταινία. Στην ηλικία των 25, ο Γκρέι έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία "Μικρή Οδησσός", της οποίας το σενάριο έγραψε επίσης. Στην πρώτη του κιόλας ταινία, ο Γκρέι είχε την τύχη να συνεργαστεί με εξαιρετικά ταλαντούχους ηθοποιούς όπως ο Τιμ Ροθ, ο Έντουαρντ Φέρλονγκ και η Βανέσα Ρέντγκρεϊβ. Η "Μικρή Οδησσός" είναι ένα αστυνομικό δράμα για έναν πληρωμένο δολοφόνο που έρχεται αντιμέτωπος με τον μικρότερο του αδερφό όταν επιστρέφει στη γενέτειρά του, το Μπράιτον Μπιτς του Μπρούκλιν. Η ταινία έλαβε διθυραμβικές κριτικές και απέσπασε το βραβείο των κριτικών στο "Deauville Film Festival", καθώς και το Αργυρό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Το 2000 ο Γκρέι έγραψε και σκηνοθέτησε τη δεύτερη ταινία του, με τίτλο "The Yards". Η ταινία επιλέχθηκε για το διαγωνιστικό κομμάτι του Φεστιβάλ Κανών και επέδειξε εξαιρετικές ερμηνείες από τους Μαρκ Ουόλμπεργκ, Σαρλίζ Θερόν, Χοακίν Φίνιξ, Φέι Ντάναγουεϊ, Τζέιμς Κάαν και Έλεν Μπέρστιν. Με το "Η Νύχτα μας ανήκει" επέστρεψε στο επίσημο διαγωνιστικό των Κανών και συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με τον Χοακίν Φίνιξ. Το νέο του project λέγεται "Τhe Lost City of Z" και λέγεται ότι θα πρωταγωνιστήσει ο Μπραντ Πιτ.

Οι Ηθοποιοί

Ο Χοακίν Φίνιξ γεννήθηκε το 1974 στο Πουέρτο Ρίκο και ξεκίνησε την καριέρα του στην υποκριτική όταν ήταν οχτώ ετών. Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως ο νεότερος ηθοποιός στη διαστημική κωμωδία "Space Camp" το 1986. Στη συνέχεια πήρε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία "Russkies", ενώ απέσπασε εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία του στην ταινία "Δεσμοί Στοργής", μετά από την οποία αποφάσισε να αποσυρθεί από την ηθοποιία λόγω έλλειψης ενδιαφερόντων ρόλων για ηθοποιούς της ηλικίας του.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1993 ο Ρίβερ Φίνιξ, αδερφός του Χοακίν, άφησε την τελευταία του πνοή στο νυχτερινό κέντρο του Τζόνι Ντεπ, "The Viper Room", λόγω υπερβολικής δόσης ναρκωτικών. Το γεγονός αυτό συνέτριψε τον Χοακίν Φίνιξ και πέρασαν αρκετοί μήνες μέχρι να πιάσει ξανά σενάριο στα χέρια του. Επέστρεψε στο χώρο του κινηματογράφου ως συμπρωταγωνιστής της Νικόλ Κίντμαν στη μαύρη κωμωδία του Γκας Βαν Σαντ, με τίτλο "Έτοιμη Για Όλα", και η ερμηνεία του τον μετέτρεψε στο αγαπημένο παιδί των κριτικών. Στη συνέχεια συμμετείχε στις ταινίες "Inventing the Abotts", "Τυφλή Στροφή" του Όλιβερ Στόουν, "Επιστροφή στον Παράδεισο", "Clay Pigeons" και "8 MM". Το 2000 ο Φίνιξ κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου με την ταινία "Μονομάχος" του Ρίντλεϊ Σκοτ.

Μετά την επιτυχία του "Μονομάχου", ο Φίνιξ προτίμησε να επιστρέψει στον ανεξάρτητο κινηματογράφο με ρόλους στις ταινίες "Η Πένα της Αμαρτίας", δίπλα στην Κέιτ Ουίνσλετ, και "The Yards", την οποία θεωρεί μία από τις αγαπημένες του εμπειρίες και είναι από τις λίγες ταινίες του που μπορεί να παρακολουθήσει μέχρι το τέλος. Συνεργάστηκε με τον Μ. Νάιτ Σιάμαλαν σε δύο ταινίες, το "Οιωνός" και το "Σκοτεινό Χωριό". Έχει εμφανιστεί επιπλέον στις ταινίες "Όλα Για Την Αγάπη", "Η Συμμορία Με Τα Χακί", "Πυροσβεστικός Σταθμός 49" και "Hotel Rwanda", ενώ κέρδισε τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Ηθοποιού σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ, καθώς και υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Αντρικού Ρόλου, για το ρόλο του στο "Walk the Line" υποδυόμενος τον θρυλικό Τζόνι Κας.

Η Γκουίνεθ Πάλτροου γεννήθηκε το 1972 στο Λος Άντζελες και είναι κόρη του διάσημου σκηνοθέτη και παραγωγού Μπρους Πάλτροου και της ηθοποιού Μπλάιθ Ντάνερ. Μεγάλωσε μέσα στα κινηματογραφικά πλατό λόγω του επαγγέλματος των γονιών της, από τους οποίους πήρε τα πρώτα μαθήματα υποκριτικής. Έχει συνεργαστεί με τους καλύτερους ηθοποιούς του Χόλιγουντ, σπουδαίους σύγχρονους σκηνοθέτες με σημαντικότερες ταινίες "Se7en", "Εmma", "Sliding Doors", "A Perfect Murder", "Talented Mr. Ripley", "Great Expectations", "Hush". Κορυφαία της στιγμή ήταν το "Ερωτευμένος Σέξπιρ" το 1998 που της χάρισε το Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου τοποθετώντας την ανάμεσα στις καλύτερες και ομορφότερες ηθοποιούς της Αμερικής. Τα τελευταία χρόνια γύριζε λιγότερες ταινίες επειδή είχε αφοσιωθεί στην οικογένεια που έχει με τον Κρις Μάρτιν, leader των Coldplay. Τον τελευταίο χρόνο επέστρεψε δυναμικά με τα "Two Lovers" και "Ironman" και σύντομα θα αρχίσει τα γυρίσματα του σεξπιρικού "King Lear" με μεγάλο καστ, αλλά και το "Ironman 2" πλάι στον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζ. και Μίκι Ρουρκ.

Η Βινέσα Σο γεννήθηκε το 1976 στο Λος Άντζελες. Μπήκε στο χώρο του θεάματος από πολύ μικρή ως μοντέλο και έκανε εξώφυλλα σε μεγάλα περιοδικά όπως η Vogue και το Seventeen. Η πρώτη της ταινία ήταν το 1992, μια κωμωδία με τίτλο "Ladybugs" και την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε μαζί με τον Τόμπι Μαγκουάιρ στην τηλεοπτική σειρά "Great Scott". Έχει παίξει στα "Melinda and Melinda" του Γούντι Αλεν, "40 Days and 40 Nights" μαζί με τον Τζος Χάρτνετ, "Τhe Weight of Water" μαζί με τον Σον Πεν και την Σάρα Πόλεϊ, στο "Eyes Wide Shut" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ και πιο πρόσφατα την είδαμε στο "3:10 to Yuma" πλάι στον Ράσελ Κρόου.

Η Ιζαμπέλα Ροσελίνι γεννήθηκε το 1952 στη Ρώμη και είναι κόρη δύο θρυλικών προσώπων του κινηματογράφου, του Ρομπέρτο Ροσελίνι και της Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Μεγάλωσε στη Ρώμη και το Παρίσι. Στα 19 της μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και εργάστηκε ως ρεπόρτερ με επιτυχία, ενώ στα 28 της την ανακάλυψε ο Μπρους Βέμπερ και φωτογραφήθηκε για τη βρετανική Vogue. Aπό τότε ξεκίνησε μια μεγάλη πορεία ως μοντέλο, έχει φωτογραφηθεί από τους διασημότερους φωτογράφους του κόσμου, όπως ο Ρίτσαρντ Άβεντον, ο Χέλμουτ Νιούτον και ο Πίτερ Λίντενμπεργκ και έχει γίνει εξώφυλλο σε περιοδικά όπως Marie Claire, ELLE, Bazaar, Vogue, Vanity Fair. Με τον κινηματογράφο καταπιάστηκε αρχικά σποραδικά με ξεκίνημα το "Λιβάδι" των αδελφών Ταβιάνι το 1979 και αργότερα πιο συστηματικά με ρόλους στο "Λευκές Νύχτες" του Τέιλορ Χάκφορντ, "Μπλε Βελούδο" και "Wild at Heart" του Ντέιβιντ Λιντς, "Ο Θάνατος σου Πάει πολύ" του Ρόμπερτ Ζεμέκις, "Fearless" του Πίτερ Γουίαρ και πολλές άλλες. Πιο πρόσφατα έγραψε, πρωταγωνίστησε και έκανε την παραγωγή σε ένα φιλμ μικρού μήκους με τίτλο "My dad is 100 years old" για τον πατέρα της Ρομπέρτο Ροσελίνι.

Λίγα λόγια για την παραγωγή από τους συντελεστές

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Τζέιμς Γκρέι, η έμπνευση για την ταινία ανάμεσα σε άλλα ήρθε από την νουβέλα του Ντοστογιέφσκι "White Nights" που κεντρικό πρόσωπο έχει έναν άντρα που αναπτύσσει μια πλατωνική σχέση με μια γυναίκα και με την οποία αποκτά μια τρομακτική εμμονή. "Η ιστορία είναι πολύ συγκινητική. Ο ήρωας υποφέρει από μια εμμονή, αλλά στην πραγματικότητα το θέμα του είναι το πώς έρχεται αντιμέτωπος με την αγάπη. Συνήθως την αγάπη δεν την αντιμετωπίζουμε με σοβαρότητα, γιατί η κατάσταση τού να αγαπάς ενέχει τον έρωτα κι αυτό από μόνο του έχει κάτι το παράλογο. Συνήθως αγαπάμε μια αυταπάτη ή μια εμμονή" λέει ο Γκρέι.

Τον ρόλο της Μισέλ, της όμορφης γειτόνισσας του πρωταγωνιστή, ο Τζέιμς Γκρέι τον έγραψε αποκλειστικά για την Γκουίνεθ Πάλτροου. "Στα αλήθεια ένα κομμάτι της έμπνευσής μου ήρθε από την Γκουίνεθ, η οποία μου είχε ζητήσει να δουλέψουμε μαζί αλλά είχε βάλει έναν όρο: να μην υπάρχουν στο σενάριο όπλα και βρισιές! Κατά κάποιον τρόπο, με βοήθησε να βγάλω το "στοιχείο του εγκλήματος" μέσα από το σύστημά μου και να γράψω κάτι για την αγάπη και τις σχέσεις" συνεχίζει ο σκηνοθέτης. "Ο Χοακίν Φίνιξ είναι από τα πλάσματα με ενισχυμένη συναισθηματική νοημοσύνη. Είναι απίστευτος ο τρόπος που ανιχνεύει την ανθρώπινη συμπεριφορά και έχει εκπληκτική κατανόηση για το τι είναι οι άνθρωποι και ποια είναι τα κίνητρά τους. Αυτά όλα πηγάζουν από τον προσωπική καλλιέργεια. Είμαστε πολύ κοντά. Νιώθω τυχερός που έχουμε κάνει μαζί τρεις ταινίες και πάντα θα θέλω να δουλεύω μαζί του" δηλώνει.

" Η Μισέλ είναι παγιδευμένη σε μια έμμονη κατάσταση με έναν παντρεμένο, αλλά αυτό στο οποίο είναι παγιδευμένη στην πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί να τον έχει. Είναι κάτι που το κάνουμε όλοι μας κάποια στιγμή με διαφορετικούς τρόπους. Όταν ο Λίοναρντ συναντά την Μισέλ αναπτύσσει μια τέτοιου τύπου εμμονή. Για μένα η ταινία αφορά την ικανότητά μας να βλέπουμε το γενικότερο πλαίσιο και να απαγκιστρωνόμαστε από τις εμμονές και τις μονομανίες μας" λέει η Γκουίνεθ Πάλτροου.

Η Βινέσα Σο ήταν μια ιδέα της παραγωγού, η οποία λέει "Ρώτησα τον Τζέιμς ποια γυναίκα ζωντανή ή πεθαμένη θα ήθελε να παίξει το ρόλο της Σάντρα, την όμορφη κοπέλα που ερωτεύεται τον Λίοναρντ και εκείνος μου είπε 'Η Κλαούντια Καρντινάλε'! Δυο μέρες πριν παρακολουθούσα το "3:10 to Yuma" που έπαιζε η Βινέσα και αμέσως ένιωσα ότι τη βρήκα. Η φυσιογνωμία της μου τη θυμίζει τόσο πολύ". Η ίδια η ηθοποιός λέει ότι της θύμισε το σενάριο ιστορίες και ταινίες του Μάικ Νίκολς. Το "Two Lovers" είναι μια ρομαντική ταινία αλλά όχι κωμωδία. Η ιστορία ακολουθεί την καρδιά του Λίοναρντ. Είναι μια μπερδεμένη καρδιά, η οποία όμως στην πορεία επιλέγει αυτό που είναι σωστό για αυτήν".