Infancia Clandestina Αργεντινή, Ισπανία, Βραζιλία, 2012, Εγχρωμο Παραγωγή: Λουίζ Πουένσο, Μπεντζαμίν Αβιλα Σκηνοθεσία: Μπεντζαμίν Αβιλα Σενάριο: Μπεντζαμίν Αβιλα, Μαρτσέλο Μίλερ Φωτογραφία: Ιβάν Γκιερασίντσουκ Μοντάζ: Γκουστάβο Τζιάνι Μουσική: Μάρτα Ρόκα Αλόνσο, Πέντρο Ονέτο Πρωταγωνιστούν: Νατάλια Ορέιρο, Τεό Γκουτιέρες Ρομέρο, Ερνέστο Αλτέιρο, Μαγιάνα Νέιβα Διάρκεια: 112'

Από τις Κάννες μέχρι την πρόταση της Αργεντινής για το Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, αυτή η τρυφερή ιστορία για τη χαμένη αθωότητα της παιδικής ηλικίας μοιάζει να κερδίζει αμαχητί το κοινό των φεστιβάλ κι όχι μόνο.

Αργεντινή, 1979. Επειτα από χρόνια εξορίας από τη Χούντα ως μέλη της Αντίστασης, ο δωδεκάχρονος Χουάν και η οικογένειά του επιστρέφουν στο Μπουένος Αϊρες με καινούργιες, πλαστές ταυτότητες. Οι γονείς του Χουάν μαζί με τον θείο Μπέτο είναι μέλη της οργάνωσης των Μοντονιέρος, που εξακολουθεί να μάχεται κατά της σκληρής δικτατορίας που κυβερνά ακόμη τη χώρα, και διώκονται αλύπητα λόγω της δράσης τους. Γι’ αυτό έξω από το σπίτι και στο σχολείο, ο ανήλικος μαθητής έχει άλλο όνομα… Εκεί όλοι τον ξέρουν ως Ερνέστο – ένα όνομα που δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει, καθώς διακυβεύεται η ασφάλεια της οικογένειάς του. Μόνο που ο Ερνέστο θα νιώσει για πρώτη φορά ερωτευμένος, με την αδελφή του συμμαθητή του, τη Μαρία και το μόνο που θα θελήσει είναι να μείνει για πάντα μαζί της.

Κάνοντας πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Καννών και φτάνοντας μέχρι την υποβολή για το Οσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, το ντεμπούτο του σκηνοθέτη από το Μπουένος Αϊρες συνδυάζει την πολιτική σκέψη με μια ακαταμάχητη περιγραφή του περάσματος από την παιδική αθωότητα στον ενήλικο κυνισμό.

Από τη μια πλευρά, ο Αβιλα προσεγγίζει τους ήρωές του με ζεστασιά και τρυφερότητα: στον έρωτα των νέων, επαναστατών γονιών, στο κέφι του θείου Μπέτο που ξέρει να κάνει τα παιδιά να τον αγαπούν, στα παιδικά πάρτυ με χορευτικές κασέτες, στο βλέμμα του μικρού Χουαν / Ερνέστο που ανακαλύπτει το μυστικό της κοριτσίστικης μαγείας και σε μια γενιά που ξάπλωσε στο γρασίδι κι ονειρεύτηκε, η ταινία φτιάχνει ήρωες με τους οποίους εύκολα ταυτίζεσαι και νοιάζεσαι με πάθος για την επιβίωσή τους, γιατί μοιάζει με τη δική σου.

Από την άλλη, επειδή οι ήρωες αυτοί δεν είναι κοινότυποι, αλλά είναι εκείνοι που με διακύβευμα τη ζωή τους προσπάθησαν ν’ αλλάξουν τον κόσμο, η πολιτική ματιά της ταινίας είναι διατυπωμένη μ’ έναν ιδεαλισμό τόσο βιωματικό που δεν έχεις παρά να τον δεχτείς: η επανάσταση γίνεται πάντα παράλληλα με τη ζωή, δε σταματάει το ένα για ν’ αρχίσει το άλλο. Οι επιλογές και οι ευθύνες βαραίνουν παραπάνω ανθρώπους από έναν και η θυσία γίνεται εύκολα καραμέλα τόσο γλυκιά, όσο οι σοκολατένιες ελίτσες που εμπορεύεται, για βιτρίνα, η οικογένεια του Ερνέστο.

Η σκηνοθεσία του Αβιλα εναλλάσσει με άνεση το λυρισμό με το σκληρό ρεαλισμό, μόνο που η βία, περισσότερο σαν αστραπή ή σαν ανάμνηση, αποδίδεται έξυπνα όχι με την κάμερα, αλλά μ’ ένα κομιξικό animation που λειαίνει την αγριότητά της, όπως ξεθωριάζει στη μνήμη ενός παιδιού που μεγαλώνει. Ο Τεό Γκουτιέρες Μορένο που ως Ερνέστο σηκώνει την ταινία στους ώμους του έχει παιδική ανεμελιά και σοφία στο βλέμμα του. Η μαμά Νατάλια Ορέιρο είναι μια φυσική καλλονή κι ο θείος Ερνέστο Αλτέριο κλέβει την παράσταση με τον πιο αβανταδόρικο, άλλωστε, ρόλο. Κλισέ κατά στιγμές, μελοδραματικό κατά άλλες και ταυτόχρονα εξαιρετικά υποβλητικό και μ’ έναν μαγικό, απαλό ρομαντισμό, το φιλμ είναι τόσο κοινότυπο όσο μια απλή ιστορία ενηλικίωσης και ακριβώς τόσο μοναδικό και αξέχαστο.

“Σαγηνευτικό! Μια ενδόμυχη, πλούσια και ιμπρεσιονιστική ταινία πάνω στη χαμένη παιδικότητα” THE NEW YORK TIMES

“Μια γλυκιά ιστορία της πρώτης αγάπης, ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο του Αργεντινού Μπενχαμίν Άβιλα” NEW YORK POST

“Συναρπαστική! Μια δυνατή και ειλικρινά συγκινητική κινηματογραφική αυτοβιογραφία” HOLLYWOOD REPORTER

“Ένα χαρισματικό παιδί που αντιμετωπίζει αδύνατες καταστάσεις, δεν μπορεί παρά να παρασύρει τον θεατή στην ιστορία του” VARIETY

“Εντυπωσιακό! Ο Άβιλα είναι ένας καλλιτέχνης που αξίζει την προσοχή μας” TIME OUT NEW YORK

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο Αργεντινός σκηνοθέτης Μπενχαμίν Άβιλα κάνει ένα εξαιρετικό σκηνοθετικό ξεκίνημα, αφού το πρώτο του φιλμ κατάφερε να φτάσει στις Κάννες, να βραβευτεί στο Σαν Σεμπαστιάν και να γίνει η επίσημη πρόταση της χώρας του για Ξενόγλωσσο Όσκαρ. Με παραγωγό τον Λουίς Πουένσο («Επίσημη Ιστορία») και πρωταγωνίστρια τη διάσημη λατινοαμερικάνα σταρ Νατάλια Ορέιρο - που μετά από τηλεοπτικές σειρές όπως «Μιλάγκρος, η ατίθαση» δίνει μια στιβαρή δραματική ερμηνεία, για την οποία τιμήθηκε από την Ακαδημία Κινηματογράφου της Αργεντινής - η ταινία «Με Λένε Ερνέστο» αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες της χώρας.

Ο σκηνοθέτης

Ο σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός Μπενχαμίν Άβιλα γεννήθηκε στην Αργεντινή το 1972. Τα πρώτα του σκηνοθετικά βήματα τα έκανε με ταινίες μικρού μήκους, που συμμετείχαν και βραβεύτηκαν σε φεστιβάλ όπως Mar Del Plata, San Sebastian και την Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Αργεντινής. Έχει επίσης συν-σκηνοθετήσει το ντοκιμαντέρ «Nietos», γύρω από τα παιδιά των Desaparecidos (των «εξαφανισμένων» κατά τη διάρκεια της δικτατορίας), τα οποία ξαναβρήκαν την αληθινή τους ταυτότητα χάρη στις Μητέρες της Plaza de Mayo - μια οργάνωση για τα ανθρώπινα δικαιώματα που ερευνά τις υποθέσεις των κλεμμένων παιδιών όσων εκτελέστηκαν στη διάρκεια του λεγόμενου «Βρώμικου Πολέμου». Ο Άβιλα είναι επίσης παραγωγός εκπαιδευτικών τηλεοπτικών προγραμμάτων. Το «Με Λένε Ερνέστο» είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, και είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα της ζωής του.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

«Από την ημέρα που αποφάσισα να γίνω σκηνοθέτης, ήθελα να πω αυτή την ιστορία: την ιστορία μου. Δεν είχα σκοπό να κάνω μια αυτοβιογραφία, ήθελα όμως να δημιουργήσω, να χτίσω πάνω στις παιδικές μου αναμνήσεις και να κάνω μια ταινία γύρω από το πρώτο σκίρτημα της αγάπης, έναν παιδικό έρωτα που εκτυλίσσεται στη διάρκεια της αργεντίνικης δικτατορίας μεταξύ 1976 και 1983.

Επίσης ήθελα να μιλήσω για την πολιτική στράτευση εκείνης της εποχής, που αποτελεί για πολλούς έναν άγνωστο κόσμο, όπου συνυπήρχαν η χαρά, ο έρωτας και το πάθος. Το γεγονός ότι μπόρεσα να επισκεφτώ και πάλι την Ιστορία μέσα από τα μάτια της παιδικής μου ηλικίας, καθώς και των άλλων χαρακτήρων της ταινίας, μου επέτρεψε να κάνω μια νέα ανάγνωσή της.

Οι κυριότερες αναφορές μου υπήρξαν ταινίες όπως «Ο Μπαμπάς Λείπει Ταξίδι Σε Δουλειές» του Εμίρ Κουστουρίτσα και «Σαν Αδέσποτο Σκυλί» του Λάσε Χάλστρομ, λόγω του πώς παρουσιάζουν την παιδική ηλικία. Επίσης με ενέπνευσαν ο Κεν Λόουτς για την πολιτική χρήση του κινηματογράφου που κάνει, καθώς και ο Κριστόφ Κισλόφσκι για την αφηγηματική του ευαισθησία. Το «Με Λένε Ερνέστο» είναι η ιστορία μου, την οποία μοιράζομαι με πολλούς άλλους που έζησαν την παιδική τους ηλικία στην ίδια ιστορική στιγμή».

Μπενχαμίν Άβιλα

Trivia

Την μουσική της ταινίας έγραψαν οι Divididos, ένα από τα διασημότερα μουσικά γκρουπ του λεγόμενου “rock nacional”. Ο τραγουδιστής των Divididos, Ρικάρδο Μόλιο, είναι σύζυγος της πρωταγωνίστριας Νατάλια Ορέιρο. Στο «Με Λένε Ερνέστο», ο Μόλιο συνοδεύει μουσικά την Ορέιρο, όταν εκείνη τραγουδάει το «Sueños de juventud», μια σύνθεση του Enrique Santos Discepolo (1901 – 1951), ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες του τάνγκο. Παραγωγός της ταινίας είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Λουίς Πουένσο. Το 1985 η ταινία του «Επίσημη Ιστορία», που μιλούσε επίσης για τα «χαμένα» παιδιά των Desaparecidos, ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας. Η ταινία αυτή τη στιγμή είναι υποψήφια σε 13 κατηγορίες για τα βραβεία Silver Condor (Ένωση Κριτικών της Αργεντινής), ξεπερνώντας το “Elefante Blanco” του Πάμπλο Τραπέρο. Βραβεία & Υποψηφιότητες

Επίσημη Συμμετοχή - «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών», Φεστιβάλ Καννών 2012

Επίσημη πρόταση της Αργεντινής για το Ξενόγλωσσο Όσκαρ 2013

Επίσημη συμμετοχή στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης

10 βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου της Αργεντινής «Premios Sur» Καλύτερης Ταινίας Σκηνοθεσίας Σεναρίου Ανδρικής Ερμηνείας (Ερνέστο Αλτέριο) Γυναικείας Ερμηνείας (Νατάλια Ορέιρο) Β’ Ανδρικής Ερμηνείας (Σέσαρ Τρονκόσο) Β’ Γυναικείας Ερμηνείας (Κριστίνα Μπάνεγας) Μοντάζ Ενδυματολογίας Ήχου Επίσημη Συμμετοχή - Βραβεία Γκόγια (Κατηγορία Καλύτερης Ταινίας) Φεστιβάλ της Γουαδαλαχάρα

Καλύτερης Ιβηρο-Αμερικανικής Ταινίας Ανδρικής Ερμηνείας (Ερνέστο Αλτέριο) Casa de America Βραβείο σκηνοθεσίας - Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν Golden Colon - Φεστιβάλ της Ουέλβα