Chinese Take-Away

Αργεντινή / Ισπανία, 2011, Εγχρωμο Παραγωγή: Πάμπλο Μπόσι, Χουάν Πάμπλο Μπουσκαρίνι, Γεράρδο Χερέρο, Αξελ Κουζεβάτζκι, Μπεν Οντέλ Σκηνοθεσία: Σεμπαστιάν Μπορενζτάιν Σενάριο: Σεμπαστιάν Μπορενζτάιν Φωτογραφία: Ροντρίγκο Πουλπέιρο Μουσική: Λούτσιο Γκοντόι Πρωταγωνιστούν: Ρικάρντο Ντάριν, Χουάνγκ Σενγκ Χουάνγκ, Μούριελ Σάντα Άνα, Ενρίκ Ροντρίγκεζ, Ιβάν Ρόμα Νέλι Διάρκεια: 93'

Μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες στην Αργεντινή, μια παράξενη, πικρή κωμωδία για την ανθρώπινη επικοινωνία και το απρόσμενο στοιχείο της ζωής.

Ο Ρομπέρτο, μοναχικός μαγαζάτορας με μοναδική συντροφιά τη συλλογή του από γυάλινα μπιμπελό, συναντά τυχαία στο δρόμο ένα νεαρό Κινέζο, τον Γιουν, ο οποίος δε μιλά λέξη ισπανικά, δεν έχει πού να πάει και αναζητά κάτι που παραμένει, για τον Ρομπέρτο, ακατανόητο. Παρότι ο Ρομπέρτο προσπαθεί να τον παραδώσει στην Πρεσβεία του, σε χαμένους συγγενείς του, σε οποιονδήποτε μπορεί να τον αναλάβει, οι δυο άντρες καταλήγουν να συγκατοικούν καταχρηστικά και, κατά στιγμές, ανυπόφορα και για τους δυο. Η καταναγκαστική τους συμβίωση οδηγεί σε στιγμές συγκινητικές αλλά και ξεκαρδιστικές, καθώς ο Ρομπέρτο προσπαθεί να επικοινωνήσει με τον νεαρό Κινέζο με κάθε μέσο που διαθέτει. Ταυτόχρονα, αγωνίζεται να «προφυλαχθεί» από τον έρωτα της Μαρί, της μοναδικής γυναίκας που «απειλεί» να εκμαιεύσει την τρυφερότητά του.

Η μεγαλύτερη απόλαυση αυτής της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της, ο σπουδαίος Αργεντίνος ηθοποιός Ρικάρντο Νταρίν, ο οποίος με τις πιο διακριτικές εκφράσεις στα μάτια, τις πιο συγκρατημένες κινήσεις, αναπτύσσει ένα χαρακτήρα που δεν μπορείς παρά να παρακολουθείς αχόρταγα.

Ο ήρωάς του, ο Ρομπέρτο, έχει το χόμπι να μαζεύει από τις εφημερίδες αποκόμματα που περιγράφουν αλλόκοτα συμβάντα – ένας άνθρωπος που, κατά βάθος, τρέμει μην του… συμβεί κι αυτού η ζωή, κάτι που δεν μπορεί να προβλέψει. Θέλει τα πράγματα να έχουν λογική, ισορροπία και ακρίβεια – γι’ αυτό ο έρωτας τον φέρνει σε αμηχανία! Μοναχικός, σχολαστικός και ιδιότροπος, ιδιοκτήτης ενός καταστήματος με είδη κιγκαλερίας, εξομοιώνεται με το μαγαζί του, ένα από εκείνα τα παλιά εμπορικά που δεν ξέρεις τι μυστικά κρύβουν, τι απομεινάρια από άλλες εποχές, τι εξαρτήματα για τις πιο δημιουργικές κατασκευές – έτσι σκοτεινή και γεμάτη θησαυρούς μοιάζει και η ψυχή του ήρωα.

Μόνο που καμιά φορά οφείλεις να αφήνεσαι στα απρόοπτα της ζωής, γιατί αν δεν προκαλέσουν μεγάλες τραγωδίες, μπορεί να σε οδηγήσουν σε απλές ομορφιές, ή μεγάλη ευτυχία. Ετσι κι η ταινία, μπορεί να μην αγγίζει το μεγαλείο, έχει όμως μια απρόσμενη τρυφερότητα που έρχεται ως ευχάριστη έκπληξη.

Θαυμάσια σκηνοθετημένη, με διεισδυτικά κοντινά πλάνα και μια ένεση παράδοξου χιούμορ, έχει ταυτόχρονο στο σενάριό της μια δόση αφέλειας και υπερβολής, ένα μοναδικό εύρημα, την ιδέα της αδυναμίας κατανόησης ανάμεσα σ’ ανθρώπους που μιλούν διαφορετικές γλώσσες κι έχουν κι εντελώς άσχετα βιώματα και στόχους, το οποίο γρήγορα εξαντλείται. Παρόλ’ αυτά, παρακολουθείται με χαμόγελο και κλειδώνεται μετά στο συρταράκι με τα collectibles.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό Μια απίστευτη κι όμως αληθινή ιστορία

«Είναι σχεδόν αδύνατο να υποδείξω πόσο σε παρασύρει η ιστορία». Roger Ebert «Η Αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό είναι μια πραγματικά απολαυστική ταινία, με καταπληκτικούς πρωταγωνιστές. Η γνήσια ζεστασιά της και το ελαφρώς ειρωνικό χιούμορ ταιριάζουν τέλεια με το παράξενο ζευγάρι της υπόθεσης». Mark Adams, Screen Daily “Η γλυκιά κωμωδία από την Αργεντινή μεταβολίζει τον παραλογισμό της ζωής σε μια απέριττη ταινία για όλη την οικογένεια”. Deborah Young, Hollywood Reporter

“Η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό” καταφέρνει να είναι μια σοβαρή κι ανεπιτήδευτη κωμωδία παρόλο που το θέμα της είναι το πιο συναρπαστικό κι ανεξήγητο φαινόμενο που απασχολεί τον άνθρωπο: τα ασύλληπτα παιχνίδια που επιφυλάσσει η μοίρα σε όλους μας σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Η ιστορία ξεκινάει σε ένα -προσωρινά- ειδυλλιακό τοπίο της Κίνας που θα φιλοξενήσει την πρώτη ιλαροτραγική σκηνή της ταινίας για να μεταφερθεί στην Αργεντινή και να καταγράψει τον μικρόκοσμο ενός μάλλον εκκεντρικού καταστηματάρχη που περνάει τη μοναχική ζωή του συλλέγοντας άρθρα και μπιμπελό. Αυτό είναι το σκηνικό όπου δύο άνδρες, ένας δυτικός κι ένας ασιάτης, εντελώς διαφορετικοί μεταξύ τους θα συναντηθούν, θα συμβιώσουν για λίγο και ίσως τελικά θα καταφέρουν να λυτρωθούν. Όλα αυτά όμως, όσο εξεζητημένα κι αν ακούγονται, παρουσιάζονται με το βάθος , τη μαεστρία και το συναίσθημα που έχουν οι ταινίες εκείνες που παρόλες τις θεματικές ακροβασίες καταφέρουν να αναδείξουν τη συγκινητική και γλυκόπικρη πλευρά της ζωής. Οι σωστές δόσεις μαύρου χιούμορ, το αλλόκοτο δίδυμο που συναντιέται τυχαία και τελικά αλληλοκαθορίζεται, η παράξενη μοίρα που τελικά γίνεται κοινή και πάνω από όλα οι εξαιρετικές κι ανάγλυφες ερμηνείες των πρωταγωνιστών χτυπούν στο κέντρο αυτής της πραγματικά εγκάρδιας ταινίας που επιφυλάσσει μια αξέχαστη σκηνή τέλους.

Λίγα λόγια για την ταινία

“Η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό” προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 24 Μαρτίου στην Αργεντινή και έκανε το καλύτερο δυνατό άνοιγμα στα ταμεία με πάνω από 200.000 θεατές το πρώτο σαββατοκύριακο. Τα τελευταία χρόνια, μόνο «Το Μυστικό στα Μάτια Της», που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 2010 με πρωταγωνιστή πάλι τον Darin, κατάφερε να κάνει τέτοια επιτυχία. Μετά από τρεις εβδομάδες, η ταινία παρέμεινε στην πρώτη θέση με 552,000 θεατές, ξεπερνώντας ακόμη και κατά τη δεύτερή του εβδομάδα, τα εισιτήρια του SEASON OF THE WITCH, με τον Nicholas Cage. Η ταινία έχει αξιοσημείωτη διεθνή πορεία με σταθμούς όπως οι ΗΠΑ, Βραζιλία, Μ.Βρετανία, Ιταλία, Γερμανία, Αυστραλία κ.α

Λίγα λόγια για τον σκηνοθέτη

Πριν από την ταινία “Η Αγελάδα που Έπεσε από τον Ουρανό”, ο Sebastian Borensztein έγραψε και σκηνοθέτησε το “Sin memoria” για τη Lionsgate Entertainment και τη Grupo Televisa. Στο “Sin memoria” πρωταγωνιστούν οι Μεξικάνοι ηθοποιοί Martha Hingareda (Η Εξουσία της Νύχτας) και Emilio Etsevaria (Χαμένες Αγάπες). Πριν από το “Sin memoria”, ο Sebastian Borensztein έγραψε και σκηνοθέτησε το “La suerte esta echada” (2005) το οποίο κέρδισε αρκετά βραβεία όπως εκείνο του Πρωτοεμφανιζόμενου Κινηματογραφιστή από την Ομοσπονδία Γάλλων Κριτικών στο Φεστιβάλ Λατινοαμερικάνικου Κινηματογράφου Toulouse και το Rail D ‘Oc Καλύτερου Σεναρίου και Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Trieste. Πριν καταπιαστεί με τον κινηματογράφο, ο Borensztein ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους τηλεοπτικούς παραγωγούς, σκηνοθέτες και σεναριογράφους στην Αργεντινή. Ξεκίνησε να δουλεύει για τον πατέρα του, τον θρύλο της κωμωδίας Tato Borres. Από το 1988 ως το 1994 ο Borensztein κέρδισε αρκετά βραβεία όπως το περίφημο Martin Fierro (το Emmy της Αργεντινής) και το el premio Ondas, που βραβεύει την καλύτερη ισπανόφωνη σειρά στον κόσμο. Γύρισε πολλές τηλεοπτικές σειρές τη δεκαετία του ’90 όπως το “El Garante” που κέρδισε πολλά βραβεία ανάμεσά τους και τέσσερα Martin Fierro, αλλά και μία υποψηφιότητα για τα διεθνή Emmy. Το 2000 ο Borensztein κέρδισε το βραβείο Konex στην Αργεντινή, και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους πέντε καλύτερους σκηνοθέτες της δεκαετίας. Την ίδια χρονιά γύρισε τη σειρά “Tiempo final” που όχι μόνο έσπασε τα ρεκόρ τηλεθέασης στην Αργεντινή, αλλά παίχτηκε σε πάνω από 50 χώρες. Πουλήθηκε στο κανάλι της Fox της Λατινικής Αμερικής καθώς και στην Ισπανία, τη Ρωσία, το Ισραήλ και άλλες χώρες. Το Tiempo Final ήταν υποψήφιο και για διεθνές βραβείο Emmy. Το 1980 ο Μπόρενσταϊν ξεκίνησε την καριέρα του κάνοντας δημόσιες σχέσεις για τους McCann-Erickson, Ogilvy και άλλους και σκηνοθετούσε διαφημιστικά για την τηλεόραση σε όλη τη Λατινική Αμερική την τελευταία δεκαετία. Έχει πτυχίο στις Επικοινωνίες από το πανεπιστήμιο του Σαλβαδόρ. O πρωταγωνιστής Ο Ricardo Darin γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής στις 16 Ιανουαρίου 1957. Δουλεύει από πολύ μικρός και με τα χρόνια κατάφερε να γίνει μέσα από τις σαπουνόπερες και τις τηλεοπτικές κωμωδίες ένας εξαιρετικός πρωταγωνιστής σημαντικότατων ταινιών της Αργεντινής. Στην ηλικία των 10 έκανε το ντεμπούτο του σε ένα θεατρικό έργο μαζί με τους γονείς του, τον ηθοποιό Ricardo Darin τον γηραιότερο και την ηθοποιό Rene Roxana. Έπαιξε για αρκετά χρόνια σε τηλεοπτικές σειρές (όπως η Alta Comedia και το Estación Retiro), όπου έγινε διάσημος ως νέος πρωταγωνιστής σε διαφορετικού είδους σαπουνόπερες και κυρίως σε παραγωγές του Alberto Migret. Τη δεκαετία του 90, πέτυχε πολλά μέσα από την τηλεοπτική κωμωδία "Mi Cuñado" (1993), στην οποία συμπρωταγωνίστησε με τον Louis Brandoni. Δεν εγκατέλειψε ποτέ το θέατρο και συνέχισε να παίζει σε έργα όπως: “Sugar", "Extraña Pareja", "Taxi", "Algo en Común" and "Art".