Ilegitim

Ρουμανία, 2016 Παραγωγή: Αναμαρία Αντότσι Σκηνοθεσία: Αντριάν Σιτάρου Σενάριο: Αλίνα Γκριγκόρε, Αντριάν Σιτάρου Φωτογραφία: Αντριάν Σιλιστεάνου, Αλεξάντρου Τιμόσκα Μοντάζ: Τεό Λιχτενμπέργκερ, Μιρτσέα Ολτεάνου Πρωταγωνιστούν: Αντριαν Τιτιένι, Αλίνα Γκριγκόρε, Ρόμπι Ουρς, Μπογκντάν Αλμπουλέσκου, Κριστίνα Ολτεάνου Διάρκεια: 89 λεπτά

Ο θεσμός της οικογένειας στα Βαλκάνια είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Όσο κλειστή, δεμένη κι αν είναι, μπορεί σε μια στιγμή να μετατραπεί στο πιο εχθρικό περιβάλλον. Ή να ζουν τα μέλη της με τη διαρκή απειλή ενός καβγά, ενός υποτιμητικού σχολίου. Η εναρκτήρια ενότητα στην ταινία του Sitaru, μας εισάγει ακριβώς σ’ αυτό το κλίμα. Η αρχική οικειότητα και θαλπωρή εξανεμίζονται εν ριπή οφθαλμού, υπό το αόρατο βάρος των εύθραυστων ισορροπιών ενός οικογενειακού τραπεζιού.

Στη σύγχρονη ρουμάνικη ιστορία, η γενιά που ήταν ενήλικη τη δεκαετία του ’70, υποχρεώθηκε να ζήσει την εμπειρία του Νόμου 770 που απαγόρευε δια παντός τις εκτρώσεις. Άμεση συνέπειά του ο θάνατος χιλιάδων γυναικών που αναγκάζονταν να επιλέγουν παράνομες κλινικές για το χειρουργείο τους. Έμμεση συνέπεια, η γέννηση μωρών που αρχικώς ήταν.. ανεπιθύμητα.

Ο πρωταγωνιστής στο «Ilegitim» είναι η οικογένεια που ολοκληρώθηκε αριθμητικά εξαιτίας αυτού του νόμου. Ο πατέρας μάλιστα ήταν γυναικολόγος εκείνη την περίοδο, που «απέτρεπε τις εκτρώσεις» καταδίδοντας γυναίκες στη μυστική αστυνομία, χωρίς αυτό να το θεωρεί με κανένα τρόπο λάθος ή έστω ανήθικο.

Το σενάριο του Sitaru σε συνεργασία με την Alina Grigore που μάλιστα κρατά κι έναν από τους βασικούς ρόλους, βασίζεται στην αντίδραση των παιδιών για το παρελθόν του πατέρα τους ώστε να φέρει τον τελευταίο προ των ευθυνών του με έναν ευφάνταστο τρόπο. Καθώς η αφήγηση εξελίσσεται υπό το πρίσμα των ενδοοικογενειακών συγκρούσεων, προτάσσοντας το δικαίωμα της γυναίκας για την ανεξάρτητη από τους άντρες αυτοδιάθεση του σώματός της, οι συνθήκες ανατρέπονται και τελικά ο πατέρας αναγκάζεται να βρεθεί εγκλωβισμένος ανάμεσα στις αρχές του και τα συναισθήματά του.

Η σκηνοθετική προσέγγιση θυμίζει έντονα ντοκιμαντέρ, ακόμα και reality κάποιες στιγμές, χωρίς να επιλέγει να επικεντρωθεί απόλυτα σε ένα χαρακτήρα καθώς εκείνο που ‘χει αξία είναι η αντίδραση συνολικά των μελών της οικογένειας. Το μοναδικά γραμμένο σενάριο είναι εμπλουτισμένο με διαλόγους που φέρνουν εις πέρας με φοβερή άνεση όλοι η ηθοποιοί της ταινίας.

Το εκ πρώτης όψεως αναπάντεχα παράξενο τέλος, φαίνεται να χρησιμοποιείται ώστε να παραδεχτούμε όλοι, πως τους ανθρώπους που αγαπάμε ή και που αδυνατούμε να ζήσουμε δίχως αυτούς, είμαστε ικανοί να αποδεχτούμε αθροίζοντας όσα λάθη έχουν κάνει. Όσο ειδεχθή κι αν είναι αυτά.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ Βραβεία - Διακρίσεις Βραβείο C.I.C.A.E. Φεστιβάλ Κιν/φου Βερολίνου 2016- Forum Επίσημο Διαγωνιστικό Φεστιβάλ Κιν/φου Μπουένος Άιρες 2016 Χρυσός Δούκας Φεστιβάλ Κιν/φου Οδησσού 2016 Χρυσή Αρένα Φεστιβάλ Κιν/φου Πούλας 2016 Βιογραφικό σκηνοθέτη Αφού ολοκλήρωσε τις κινηματογραφικές του σπουδές στο Βουκουρέστι , ο Αντριάν Σιταρού σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία μικρού μήκους του, το Waves (2007), για το οποίο και τιμήθηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη του φεστιβάλ του Λοκάρνο . Επίσης, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας μικρού μήκους στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Σαράγιεβο , του Ναμούρ, της Δρέσδης, του Άσπεν και σε άλλα 22 διεθνή φεστιβάλ. Το Waves επιλέχτηκε και για το Επίσημο Διαγωνιστικό του Sundance το 2008. O Αντριάν Σιταρού ολοκλήρωσε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία Κυριακάτικο Κάλεσμα (Pescuit sportive) το 2008, η οποία προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας και στο Τόροντο την ίδια χρονιά και βραβεύτηκε σε διάφορα φεστιβάλ όπως του Παλμ Σπρινγκς , της Θεσσαλονίκης, του Μονς , το Μπουένος Άιρες και του Εστόριλ. Το 2011, απέσπασε από το Φεστιβάλ του Λοκάρνο το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας και Αντρικής Ερμηνείας για την ταινία του Με τις Καλύτερες Προθέσεις (Din Dragoste cu Cele mai Bune Intentii ). Φιλμογραφία Ilegitim - Σονάτα σε Κλειστό Δωμάτιο (2016) Din Dragoste cu Cele mai Bune Intentii - Με τις Καλύτερες Προθέσεις (2011) Pescuit Sportiv - Κυριακάτικο Κάλεσμα (2007)